Ο μεγάλος από πολύ νωρίς τα είχε πει όλα.
Ο μεγάλος από πολύ νωρίς τα είχε πει όλα. Στα παρισινά Χειρόγραφα του 1844 ένα από τα σημεία της κριτικής του στον καπιταλισμό ήταν ότι απανθρωποποεί τον άνθρωπο γιατί τον αποστερεί από ανάγκες.
Τον μετατρέπει με άλλα λόγια σε ένα ον το οποίο επιτρέπεται να καταναλώνει μόνο ο,τι είναι απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση και αναπαραγωγή του. Αντίθετα, ο άνθρωπος θα έπρεπε να έχει πλούτο αναγκών, να μπορεί να αξιοποιεί όσα είναι διαθέσιμα σε αυτόν. Αυτό, ο Μαρξ έβλεπε να στερείται για τις μάζες και ανάγκες όπως η διασκέδαση, η καλή διατροφή κτλ να είναι προσβάσιμες μόνο σε μια μικρή αριθμητικά κοινωνική τάξη.
Με τα χρόνια, και καθώς η ριζοσπαστική θεωρία ασκούσε συστηματική κριτική στην κατανάλωση, απόρροια της μεταπολεμικής οικονομικής μεγέθυνσης καθώς και της εμφάνισης νέων μέσων, διαφήμισης κτλ. ταυτίστηκε η Αριστερά με την κουλτούρα της στέρησης. Ο Αριστερός, ο κομμουνιστής και ο εργάτης έπρεπε να στερούνται αγαθών, προϊόντων και υπηρεσιών γιατί αυτά θεωρήθηκαν αγαθά πολυτελείας. Λες και τα παρήγαγαν οι ίδιοι οι πλούσιοι που ούτε τα κορδόνια τους δεν ξέρουν να δένουν.
Σήμερα, έχουμε τόσα προϊόντα αλλά ακόμα υπάρχει η ενοχή της κατανάλωσης. Και άντε, από ακροδεξιά τρολ που όταν έσκαγαν βάρκες με χιλιάδες πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές, αναρωτιούνταν που βρήκε ο Σύριος το smartphone, το περιμένουμε. Αλλά αυτό καμιά φορά προέρχεται και από άλλους ανθρώπους που, μάλλον καλοπροαίρετα θέλουν να φαντασιωνονται τον κομμουνιστή και τον αριστερό σαν έναν άνθρωπο που τρέφεται με φτηνιαρικα προϊόντα, δεν πρέπει να έχει αμάξι και δεν πρέπει να ταξιδεύει πουθενά εκτός ίσως από το χωριό του.
Το περίεργο είναι ότι αυτούς δεν τους ενοχλεί τόσο ο αμύθητος πλούτος που συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και πότε μα ποτέ δεν θα αναρωτηθούν γιατί πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι από την πείνα και από ασθένειες ιασιμες. Πότε δεν θα είναι το ίδιο αυστηροί με τους καπιταλιστές όσο είναι με τους κομμουνιστές.
Όσο για τα ακροδεξιά μποτς, τους φιλελεδες του πληκτρολογίου και το λουμπεναριο που θεωρεί καταξίωση το κωλογλειψιμο ενός "επενδυτή", επειδή δεν θα καταλάβουν και πολλά, ας το πούμε στη γλώσσα που κατανοούν: σας κατουράει η Μποφίλιου.
Με τα χρόνια, και καθώς η ριζοσπαστική θεωρία ασκούσε συστηματική κριτική στην κατανάλωση, απόρροια της μεταπολεμικής οικονομικής μεγέθυνσης καθώς και της εμφάνισης νέων μέσων, διαφήμισης κτλ. ταυτίστηκε η Αριστερά με την κουλτούρα της στέρησης. Ο Αριστερός, ο κομμουνιστής και ο εργάτης έπρεπε να στερούνται αγαθών, προϊόντων και υπηρεσιών γιατί αυτά θεωρήθηκαν αγαθά πολυτελείας. Λες και τα παρήγαγαν οι ίδιοι οι πλούσιοι που ούτε τα κορδόνια τους δεν ξέρουν να δένουν.
Σήμερα, έχουμε τόσα προϊόντα αλλά ακόμα υπάρχει η ενοχή της κατανάλωσης. Και άντε, από ακροδεξιά τρολ που όταν έσκαγαν βάρκες με χιλιάδες πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές, αναρωτιούνταν που βρήκε ο Σύριος το smartphone, το περιμένουμε. Αλλά αυτό καμιά φορά προέρχεται και από άλλους ανθρώπους που, μάλλον καλοπροαίρετα θέλουν να φαντασιωνονται τον κομμουνιστή και τον αριστερό σαν έναν άνθρωπο που τρέφεται με φτηνιαρικα προϊόντα, δεν πρέπει να έχει αμάξι και δεν πρέπει να ταξιδεύει πουθενά εκτός ίσως από το χωριό του.
Το περίεργο είναι ότι αυτούς δεν τους ενοχλεί τόσο ο αμύθητος πλούτος που συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και πότε μα ποτέ δεν θα αναρωτηθούν γιατί πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι από την πείνα και από ασθένειες ιασιμες. Πότε δεν θα είναι το ίδιο αυστηροί με τους καπιταλιστές όσο είναι με τους κομμουνιστές.
Όσο για τα ακροδεξιά μποτς, τους φιλελεδες του πληκτρολογίου και το λουμπεναριο που θεωρεί καταξίωση το κωλογλειψιμο ενός "επενδυτή", επειδή δεν θα καταλάβουν και πολλά, ας το πούμε στη γλώσσα που κατανοούν: σας κατουράει η Μποφίλιου.
πηγή:2310net. wordpress.com
