Κουμπαριές με το διάβολο
Κουμπαριές με το διάβολο
Τι γίνεται με την Κιβωτό του... Νώε και άλλα καθημερινά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Γιατί ακόμα δεν κάναμε άγαλμα στον Σώρα με τα δισεκατομμύρια; Απέδειξε ο καημένος πόσο αφελείς είμαστε και πόσο δεν βιάζονται όλα τα συστήματα ελέγχου που έχουν νομοθετηθεί. Άξιος ο μισθός του. Έπαινοι και δάφνες και δοξαστικά στο όνομά του! Περιμένουμε δυστυχώς και άλλα, δεν σταματά εδώ η φαντασία και η ευρεσιτεχνία του κακού. Πρέπει να καταγραφούν όλα τα τεχνάσματα της δολιότητας, θα γίνει ανάγνωσμα περιζήτητο και θα διεκδικήσει βραβεία. Πτυχία πλαστά, νόθα πιστοποιητικά, συντάξεις μαϊμού, απίθανες πονηριές κάθε είδους. Το ερώτημα είναι: Ποιοι πολιτικοί και ποιες πολιτικές και με ποιο μαγικό ραβδάκι θα μπορέσουν να μετατρέψουν τους παλιανθρώπους σε αγγέλους; Γιατί δεν ακούμε για το θέμα αυτό τίποτα, δεν αναγγέλλεται κανένα πρόγραμμα. Ο Καραμανλής (ο Πρώτος) είχε πει ότι η Ελλάδα κατάντησε απέραντο φρενοκομείο. Αλλά πρόκειται και για απέραντο διαφθορείο. Εξαιρέσεις σίγουρα, πάνε όμως να πιάσουν τον κανόνα! Περιμένουμε απ’ τους πολιτικούς, από τους δικαστικούς (που μόνοι τους αποφάσιζαν για το μισθό τους!), από τους διαχειριστές πάσης εξουσίας και δύναμης, από τους μάγους, απ’ τους οιωνοσκόπους, να εξαγγείλουν τρόπους μιας πορείας προς το καλύτερο. Ποια άραγε εξουσία θα έχει τη δύναμη να μας κάνει όχι αγγέλους, αλλά με λιγότερες κουμπαριές με το διάβολο; Δεν συμφωνούμε στα οικονομικά και στα μνημόνια και στα δισεκατομμύρια και στη διαχείριση του χρέους και όπου υπάρχει ευκαιρία να προκαλέσουμε ρήγματα με προθυμία το κάνουμε, λες και κάτι ισχυρότατο μας σπρώχνει στην διαρκή ασυνεννοησία. Το μέγα θέμα είναι ότι δεν έχουμε όραμα και οραματιστές να μας συνεγείρουν και η ποσότητα μόνη της δεν μπορεί να μας σηκώσει ψηλότερα. Με όποιες κυβερνητικές αλλαγές δεν θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και υπεύθυνοι πολίτες. Κάθε σεισμός αναδείχνει σεισμολόγους που ερίζουν πάνω απ’ τα ρήγματα, κάθε ανασκαφή συνεγείρει αρχαιολόγους που διαπληκτίζονται πάνω απ’ τα ευρήματα προφητεύοντας, κάθε οικονομικό ναυάγιο φέρνει στην επιφάνεια οικονομολόγους σωτήρες. Περιμένουμε τόσα χρόνια τώρα μετά την καταστροφή κι ένα λόγο εμπνευστικό που θα μας ξαφνιάσει, που θα μας δώσει κουράγιο και θα μας ενθουσιάσει να βρούμε τρόπους να συνεννοηθούμε και να συνεχίσουμε και αντ’ αυτών έχουμε τα ίδια αναμασήματα, τις ίδιες αιώνιες και πληκτικές έχθρες. Αλλού δεν τα πήγαμε καλά και βούλιαξε η οικονομία και αλλού πρέπει πρώτα να κοιτάξουμε μήπως και φανεί στον ορίζοντα ακρωτήριο καλής ελπίδας. Στη Μαδρίτη υπάρχει άγαλμα στο διάβολο, τελευταία φιλοτιμήθηκαν και οι Αμερικανοί, ας κάνουμε ένα κι εδώ. Για να μάς θυμίζει ότι δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλων και να μας κάνει να προσέχουμε και να λαμβάνουμε τα μέτρα μας. Να προλαβαίνουμε τ
ο κακό, που πάντα σχεδόν μάς βρίσκει απροετοίμαστους.
