Παριανές υποκειμενικότητες

Είναι ποτέ δυνατόν ο άνθρωπος να ενεργεί εναντίον του εαυτού του; Μα σχεδόν μονίμως αυτό κάνει θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε. Ξεκινώντας από «καταχρήσεις» που τον βλάπτουν σε ατομικό επίπεδο , περνώντας στην αδιαφορία και στην απομόνωση σε κοινωνικό επίπεδο και καταλήγοντας στην πολιτική και την οικονομία. Στο πρώτο επίπεδο θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ως αιτιολογία την «καλοπέραση» , στο δεύτερο την «ανεξέλεγκτη» ψυχολογική διάθεση. Στο τρίτο δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα. Πώς άραγε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η επικράτηση του καπιταλισμού; Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει έναν αδύναμο και φτωχό ,που είναι η συντριπτική πλειοψηφία , να ψηφίζει «δεξιές , νεοφιλελεύθερες» παρατάξεις; Σε τι ελπίζει , τι περιμένει; Γιατί επιβεβαιώνει την θεωρία του αλόγου και του σπουργιτιού; Ο σύγχρονος καπιταλισμός δηλαδή ο οικονομικός φιλελευθερισμός υποστηρίζει ότι τρέφοντας (πλουσιοπάροχα) το άλογο , όλο και κάποιο ψίχουλο θα πέσει στο έδαφος για να ταϊστεί και το σπουργίτι. Είναι στη φύσ

 

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ «ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ» Για πρώτη φορά το ζήτημα της διεκδίκησης από το Δήμο Πάρου, του ακινήτου στο οποίο στεγάζεται η Τράπεζα Πειραιώς (πρώην ΑΤΕ), ήρθε στο δημοτικό συμβούλιο το 2012 επί δημαρχίας Χρ. Βλαχογιάννη από την Λαϊκή Συσπείρωση με εισηγητή τον Κ. Ροκονίδα. Με την 304/2012 απόφασή του το δημοτικό συμβούλιο, «Αποφασίζει ομόφωνα, Αναθέτει στην Νομική Υπηρεσία του Δήμου Πάρου να διερευνήσει το θέμα διεκδίκησης του ακινήτου που είχε παραχωρηθεί ως δωρεά στην Αγροτική Τράπεζα από την Πρώην Κοινότητα Πάρου, κατόπιν των εξελίξεων πώλησης της εν λόγω τράπεζας και αν χρειαστεί να απευθυνθεί σε εξειδικευμένο νομικό σύμβουλο για τη συγκεκριμένη υπόθεση». Το 2015-16 με προσωπικές ενέργειες του Αθ. Μαρινόπουλου δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας τότε, επανήλθε το θέμα και ξεκίνησε η δικαστική περιπέτεια. Το 2019 είχαμε αρνητική εξέλιξη με την απόφαση του πρωτοδικείου που δικαίωνε την Τράπεζα Πειραιώς και φέραμε σαν αντιπολίτευση πάλι στο προσκήνιο την υπόθεση.

Αυτό το νησί δεν το αφήνουν να ησυχάσει. Τις μέρες αυτές βρίσκεται πάλι στην επικαιρότητα. Τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών, δημόσιων και ιδιωτικών, ασχολούνται με το οικόπεδο που αγόρασε η Καϊλή στο Υστέρνι. Πόσα στρέμματα είναι, πόσο αγοράστηκε, πόσα τετραγωνικά χτίζονται, τι γράφουν τα χαρτιά του υποθηκοφυλακείου, γιατί ψάχνει η ΑΑΔΕ για μαύρο χρήμα, γιατί δέσμευσε το οικόπεδο και το λογαριασμό που εκταμιεύτηκαν τα χρήματα της αγοράς και πάει λέγοντας. Το που θα καταλήξει η υπόθεση «Καϊλή» και πόσοι θα συλληφθούν ακόμη, είναι ένα κεφάλαιο που αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της, που φαίνεται ότι μπάζουν από παντού και κυρίως τη βελγική δικαιοσύνη, που φαίνεται να γνωρίζει καλά τη δουλειά της. Και ένα άλλο κεφάλαιο αφορά τη δύσμοιρη χώρα μας που είναι πάλι στο στόχαστρο των ευρωπαίων, με δύο έλληνες ευρωβουλευτές στη φυλακή, για διαφορετικούς λόγους, με μία Ελληνίδα ευρωβουλευτή υπό έλεγχο για χρήματα συνεργάτη της, που τα έλαβε χωρίς να τα δικαιούται και με έναν έλλην

ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ 19ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ (1) Την Δευτέρα 19 -12-22 φέραμε προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο τα παρακάτω θέματα: ⦁ Το πρόβλημα της Δημόσιας Υγείας στο νησί μας. ⦁ Το αίτημα προς την περιφέρεια Ν. Αιγαίου να συμπεριλάβει στο τεχνικό της πρόγραμμα τη μελέτη νέου οδικού άξονα που θα συνδέει το νότιο με το βόρειο τμήμα του νησιού με παράκαμψη της Παροικιάς . ⦁ Μελέτη για την καταγραφή των αναγκών σε σχολική στέγη σε βάθος 20ετιας. Οι εισηγήσεις μας που ψηφίστηκαν ομόφωνα, εκτός του πρώτου θέματος που θα ακολουθήσει ξεχωριστό δελτίο τύπου, ήταν οι παρακάτω: ⦁ Αίτημα προς την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου ώστε σε πρώτη αναμόρφωση του τεχνικού της προγράμματος έτους 2023 να συμπεριλάβει τη μελέτη νέου επαρχιακού οδικού άξονα σύνδεσης του επαρχιακού οδικού δικτύου Αγκαιριάς- Πούντας με το επαρχιακό οδικό δίκτυο Νάουσας – Λευκών με παράκαμψη της Παροικίας Πάρου». «’Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Παροικιάς είναι γνωστό. Γνωστές και οι προσπάθειες επίλυσης του προ 22ε

O Βάνκας Ζούκοφ, ένα παιδάκι εννιά χρονών, δουλεύει εδώ και τρεις μήνες κάλφας στο τσαγκαράδικο του Αλιάχιν. Τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων δεν πλάγιασε. Περίμενε να φύγει το αφεντικό με τους μαστόρους για τον όρθρο.

  Να κοιταχθούμε στον καθρέφτη Όταν ήμουν στην Στ τάξη του 6ταξίου Γυμνασίου Ιστιαίας στην Εύβοια (1963) μας έβαλαν να γράψουμε μια έκθεση ως πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό για τα προτερήματα και τα ελαττώματα του Έλληνα. Τι να γράψω ο καημένος, τι εμπειρίες και τι παραστάσεις είχα προερχόμενος από το 6τάξιο Γυμνάσιο της Πάρου, με λιγότερους από 100 μαθητές, όλους κι όλους, τότε; Μας έδωσαν το θέμα απ’ τα ραδιόφωνα και τι να γράψουμε οι δυστυχείς; Τώρα κοντά  στα 80 μου και διαθέτοντας στο ενεργητικό μου μερικά μεταπτυχιακά (την στέρηση των ετών 1945-1975), τον «Αρχίλοχο», την «Παριανή Γνώμη», την επτάχρονη δικτατορία, τη μεταπολίτευση, την κρίση που πάει τόσο καλά τόσα χρόνια και οδηγεί απ’ το κακό στο χειρότερο και την επαφή με τους νέους επί 40 χρόνια στα σχολεία) νομίζω ότι ξέρω περισσότερα. Να μην μείνω στα προτερήματα. Ανοιχτόκαρδοι κι ευαίσθητοι είμαστε οι Έλληνες και θεωρώ τις Ελληνίδες τις ομορφότερες γυναίκες του κόσμου. Με τόση επαφή με τη φύση μας διακρίνει η καλλιτεχνική

Φ έτος, όπως και κάθε χρονιά, πολλά ζευγάρια θα γιορτάσουν χώρια, γιατί οι δικοί τους δεν ξέρουν πως είναι ζευγάρια. Γιατί να τους συγχύσεις, γιορτιάρες μέρες; Γιατί να υποστείς τρεις ώρες φριχτής

Ο ΚΑΥΣΤΗΡΑΣ είχε πια συμπληρώσει δώδεκα χρόνια παγωνιάς και σιωπής. Μόλις ξεκίνησε η κρίση, κατέβασαν του λεβιέδες και άφησαν το λέβητα του, να στεγνώνει σα Βεδουίνος στην έρημο. Σχεδόν είχε ξεχαστεί απ’ όλους και τα παιδιά δεν ήξεραν καν τι σημαίνει και αν κάποτε υπήρχε. Ο γέρο-Κονάχος, χαμένος μέσα στην ομίχλη του αλτσχάιμερ και το μόνιμο χειμώνα των γηρατειών, ρώτησε κάποτε, «θα δουλέψει ποτέ ξανά ο…αναπτήρας;» Κάτι αναπολούσε ο γέρος απ’ τη ζεστασιά, μα δε θυμόταν καν το όνομα του. Πικράθηκε τότε απ’ αυτή την ονοματολογική συρρίκνωση, μα πιο πολύ τον στενοχώρησε η παγωνιά του γέρου. Θυμόταν τα γουργουρητά της θαλπωρής που έβγαζαν οι άνθρωποι όταν άνοιγαν την πόρτα του σπιτιού τους, τις μέρες που ξύριζε ο βοριάς κι εκείνος φούντωνε, ρουφώντας λαίμαργα απ’ το λέβητα για να παρηγορήσει το κρύο τους. Περισσότερο του έλειπαν οι καλές κουβέντες της κυρίας Ευθαλίας. Έμενε στο πιο μικρό και σκοτεινό διαμέρισμα της παλιάς πολυκατοικίας. Μια εσωτερική ισόγεια γκαρσονιέρα, που το φως του ήλιο

Η ανάρτηση της δράσης της  Open Farm  μου έδωσε την αφορμή να σημειώσω, για άλλη μια φορά, τα παρακάτω, που αφορούν το Αγροκήπιο Παροικιάς: Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στον γεωπόνο και φίλο της Πάρου Παναγιώτη Παπαδόπουλο.  Πρόσφατα ήταν τα εύσημα που δόθηκαν στους: Παναγιώτη Παπαδόπουλο, Βασιλική Σκαραμαγκά και στον Αρχιτέκτονα Στέφανο Φιλίππου, για την ενεργή – εθελοντική και με όραμα συμμετοχή τους, από τον Δήμο Πάρου και την Ο.ΠΑ.Σ. για να γίνει το Αγροκήπιο Παροικιάς «Βιωματικό Πάρκο». Δεν θα μπορούσε όμως να προχωρήσει και να γνωστοποιηθεί η πρόταση, χωρίς την ενεργή συμμετοχή και άλλων φίλων και την συμπαράσταση φορέων, συλλόγων, συμπατριωτών μας επιφανών ή μη και του Μητροπολίτη Παροναξίας κ.κ Καλλίνικου. Ότι διαβάσετε σε αυτήν την ανάρτηση (που αφορά στην Open Farm) μας εκφράζει. Όπως και άλλες δραστηριότητες που συμπεριλαμβάνονται στη δράση του Αγροκηπίου και οι οποίες επιβάλλονται (!) από το στάδιο ανάπτυξης του νησιού μας και τα ιδιαίτερα προβλήματα του. Με αυτό τον τρόπο