"Αυτός είναι ο άνθρωπός μου."
Φέτος, όπως και κάθε χρονιά, πολλά ζευγάρια θα γιορτάσουν χώρια, γιατί οι δικοί τους δεν ξέρουν πως είναι ζευγάρια. Γιατί να τους συγχύσεις, γιορτιάρες μέρες; Γιατί να υποστείς τρεις ώρες φριχτής αμηχανίας, ή να διακινδυνεύσεις εκρήξεις οργής; Άσ' το να πάει, θα το μάθουν κάποια άλλη στιγμή. Προς το παρόν,τα κρυφά ταίρια θα υπομείνουν και πάλι στωικά ερωτήσεις για κοπέλες και αγόρια, για γάμους και παιδιά.
Κατανοητά κι ανθρώπινα όλα αυτά. Μα αν θέλετε, ακούστε δυο λόγια μόνο. Γιατί κι εγώ βγήκα απ' την ντουλάπα όταν οι συνθήκες δεν ήταν διόλου ιδανικές, κι έφαγα στη μάπα τον εκνευρισμό, την παγωμάρα, τις σιωπές - και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Όπως ευλογώ την ώρα που, πριν είκοσι χρόνια σχεδόν, είπα, "Αυτός είναι ο άνθρωπός μου."
Γιατί οι γονείς ξέρουν - πάντα ξέρουν. Μπορεί να απωθούν και να καταπιέζουν τη γνώση, να αρνούνται την οφθαλμοφανή πραγματικότητα, κι αυτό διότι θεωρούν εαυτούς υπαίτιους - ότι κάποιο έλλειμμα στην ανατροφή, κάποιο λειψό ανδρικό ή γυναικείο πρότυπο, ευθύνεται για τη σεξουαλικότητα των παιδιών τους. (Ανοησίες, βεβαίως, αλλά ο νους του γονιού συχνά παραλογίζεται). Ο θυμός που εκδηλώνουν όταν μαθαίνουν την αλήθεια είναι ως επί το πλείστον εξωτερίκευση του θυμού προς τον εαυτό τους, για τις κουβέντες που δεν έκαναν, για την καρδιά που δεν άνοιξαν. Όποια κι αν είναι η αντίδρασή τους, η αποκάλυψη απελευθερώνει και τους ίδιους.
Το δικαίωμα του να φανερώσεις τι ζητά η καρδιά σου είναι αυστηρά ατομικό, ιερό, αδιαπραγμάτευτο. Μα ό,τι τίμημα και να 'χει, η ελευθερία είναι ανεκτίμητη.
Κι ίσως, καμιά φορά, υποτιμούμε τους γονείς μας, και τα αποθέματα αγάπης που κρύβουν στην ψυχή τους. Άλλωστε, μαζί τους μεγαλώνουμε, μαζί τους μαθαίνουμε τη ζωή.
Φέτος, ας είναι περισσότερα τα τραπέζια με καινούρια μέλη της οικογένειας.
πηγή: fb Αύγουστος Κορτώ
