Παριανές υποκειμενικότητες

Του Γιώργου Ανδρεάδη Και τώρα τι κάνουμε; Αναρωτιόταν μεγαλόφωνα απευθυνόμενος στον εαυτό του. Τι θα γένουμε με τόσους πολλούς βαρβάρους;  Ωραία τα αξιώματα και η εξουσία για αυτούς που τα χρειάζονται για να εδραιωθούν. Εμείς οι κοινοί και ταπεινοί θνητοί, επί της ουσίας, φορτωνόμαστε μια ακόμα αντίφαση, την οποία προσπαθούμε να διαχειριστούμε, ώστε να περνάμε καλά με τον εαυτό μας. Φρούδα ελπίδα. Τα γρανάζια της μηχανής είναι πολλά και έχουν δόντια κοφτερά. Όποιος πέσει οικειοθελώς μέσα ή θα συνθλιβεί από απροσεξία ή θα καταλήξει αλώβητος στο βόθρο κατά την πορεία της ανέλιξης προς την εξουσία, αφού θα "ανεβαίνει" προς αυτή, όταν τα γρανάζια μελετημένα δε θα γυρίζουν. Οι υπόλοιποι, αν έχουν την τύχη ή την ικανότητα να βγουν από τη μηχανή, σίγουρα δε θα είναι αρτιμελείς.  Υπάρχουν και χειρότερα όμως. Είναι αυτοί οι κουτοπόνηροι που, όταν δεν έχουν εξουσία, το παίζουν μάγκες εκ τους ασφαλούς. Δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, έχουν άποψη για τα πάντα, είναι μονίμως αδικημένοι ...

  Του Γιώργου Ανδρεάδη -Α: Ρε φίλε αυτός κάνει ότι του γουστάρει. -Β: Δηλαδή; -Α: Έρχεται όποτε θέλει, φεύγει όποτε θέλει, δεν χτυπάει κάρτα, φέρνει ένα κάρο αναρρωτικές, δηλαδή εμείς τι είμαστε και γιατί συμμορφωνόμαστε με όλα αυτά που πρέπει; -Β: Ναι ρε. Άσε που πηγαίνει για ψώνια μέσα στο ωράριο. Καφεδάκι τυροπιτούλα, τράπεζες, συνεργείο… -Α: Ναι ρε απαράδεκτος. Κι εμείς με το σταυρό στο χέρι. Δε σηκωνόμαστε από την καρέκλα. -Β: Κι εμένα τα μάτια μου πετάνε φλόγες από την πολύωρη χρήση του υπολογιστή και δε λέω κουβέντα. -Α: Άσε που παίρνει και άδειες από τη σημαία. Έχει δηλώσει υπόλοιπο άδειας, από το 1975, 452 μέρες και μία νύχτα. -Β: Είναι και αντισυναδελφικός. Φορτώνει τη δουλειά σε άλλους, κάνει δέκα ώρες να γράψει ένα έγγραφο, θέλει πέντε άτομα γύρω του για να του κάνουν τις δουλειές… -Α: …και παίρνει και ότι άδεια υπάρχει… -Β: …και παρουσιάζει λύσεις, προτάσεις και κλεμμένες εισηγήσεις για δικές του. -Α: Ναι ρε φίλε. Η κατάσταση είναι ένα δράμα και π...