Παραλίες
Γράφει ο Γιάννης Παντελαίος Oψιμος νεαρός, εισέρχομαι στο γραφείο του διευθυντή του Γυμνασίου Πάρου τον Σεπτέμβρη του 2005 προκειμένου να αναλάβω υπηρεσία ως νεοδιόριστος. Πίσω από το γραφείο του διευθυντή με καλωσορίζει ένας κύριος που μιλάει αργά, σταθερά και έχει φιλόξενη διάθεση. Δεν ηρεμώ καθότι ολοκαίνουργος. - Πήγαινε μέσα, στον διπλανό χώρο, φτιάξε έναν ελληνικό καφέ – θα προτιμούσα espresso- και τα διαδικαστικά τα λέμε αργότερα, μου λέει. Πήγα λοιπόν, ήπια τον καφέ και από τότε τα λέμε. Διαδικαστικά και μη. Ξεκινώ έτσι την περιγραφή ενός ανθρώπου για να επισημάνω το ρόλο που παίζει το ύφος, οι λέξεις, οι προσδοκίες στην δημιουργία μιας συλλογικότητας που αυτή την στιγμή φαίνεται να υπάρχει και να αυξάνεται εκθετικά στην Πάρο αναφορικά με την κατάληψη δημοσίων χώρων και συγκεκριμένα παραλιών. Το κίνημα για τις ελεύθερες παραλίες κάνει τα εξής: - Δεν χρησιμοποιεί αμφίσημη γλώσσα ( Αριστερά, Δεξιά, Κέντρο, Απόκεντρο, Λαός, κέρδος πάνω από τον άνθρωπο, οι συνθήκες ωρίμασαν, καπιτ