Παριανές υποκειμενικότητες

Του Γιώργου Κυριαζή Ο ήχος του κινητού, της απόλυτης εταιρείας, ακούγεται παντού. Η αναγνώριση, ενεργοποιεί τους χρήστες αλλά και όσοι δεν είναι συμμετέχουν, άλλοι από αποστροφή ή αδιαφορία και άλλοι από ακυρωμένη επιθυμία για την συγκεκριμένη συσκευή. Οι γιορτές σημαίνουν κατανάλωση. Η κυρία κοιτάζει το όνομα, πριν απαντήσει, για να προετοιμάσει και προσαρμόσει το σενάριο επικοινωνίας. «Έλα Μάτα μου τι κάνεις;» Ξεκινά ένας διάλογος με χαρακτήρα οικειότητας και ελαφράς θεατρικότητας.  «Στόλησα ναι, το δένδρο μικρότερο από παλιά, αλλά πολύ όμορφο…αληθινό έλατο από φυτώριο που μετά θα το επιστρέψω για να μεταφυτευτεί… πολλές μπάλες, μεγάλες διάφανες, κόκκινες μικρότερες και χρυσές, μπότες, καμπανούλες κουκουνάρια… κι εμείς έχουμε τρία διαφορετικά λεντ, ειδικά το βράδυ είναι μαγεία….φάτνη όχι..ναι η γλάστρα που είναι φυτεμένο πιάνει χώρο, αστέρι; Ναι βάλαμε μεγάλο χιονισμένο στην κορυφή… φάτνη όχι δεν μου άρεσε..δώρα δεν έχουμε βάλει ακόμη. Την Κυριακή θα ψωνίσουμε… ναι μακάρι να χιον...

Ο καθένας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων «βλέπει» τα πράγματα από το σημείο που βρίσκεται. Από το σημείο που βρίσκεται πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά και … «ηλικιακά». Από το σημείο δηλαδή που τον «τοποθέτησε» η ιστορική χρονική του εξέλιξη! Δηλαδή κρίνει, κατακρίνει και προκρίνει σύμφωνα με τις εμπειρίες του, τις αναμνήσεις του και με το «αντιλαμβανόμενο» ατομικό του συμφέρον. Ελάχιστοι όπως προείπαμε μπορούν να έχουν μία ευρύτερη αντίληψη που όμως και γι αυτούς ο επηρεασμός από τα ανωτέρω υπάρχει, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Είναι «κάπως» πιο αντικειμενικοί, πιο «ρεαλιστές». Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότεροι Παριανοί μόνιμοι κάτοικοι αλλά και επισκέπτες που γνωρίζουν το νησί από παλιά εκφράζουν νοσταλγία για την Πάρο της εποχής του «εξήντα» ή «εβδομήντα». Μια εποχή πιο ήσυχη, πιο αυθεντική, με λιγότερο κόσμο, περισσότερη απλότητα και πιο ανθρώπινους ρυθμούς. Είναι κατανοητή αυτή η αντίδραση, ειδικά μπροστά στις ταχύτατες αλλαγές και τα προβλήματα της σημερινής πραγματικότητας....

Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ μπροστά στο «φοβερό» δίλημμα ενός νέου, είχε πει την καταπληκτική φράση που έγινε και ο ύμνος της ελεύθερης βούλησης του ατόμου: «Φίλε μου, είσαι καταδικασμένος να είσαι ελεύθερος».   Έτσι κι εμείς (λέμε τώρα, για να περνά κι η ώρα), είμαστε καταδικασμένοι να επιχειρηματολογούμε αν θα ισορροπήσουμε ανάμεσα στην «καλπάζουσα» ανάπτυξη και στο «φρένο», αν θα την ακολουθήσουμε σε μία λογική laissez-faire ή αν θα προσπαθήσουμε (αν μπορούσαμε, που δεν) να την «παγώσουμε» εντελώς.   Ποιο είναι λοιπόν το «σωστό» και ποιο το «λάθος»; Πού βρίσκεται, αν υπάρχει, η ισορροπία;   Πρώτη επισήμανση είναι ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να σταματήσει.   Η κοινωνία, οι ανάγκες των κατοίκων, η επιθυμία των νέων για δουλειές και καλύτερη ζωή, αλλά και η ίδια η εξελικτική πορεία του ανθρώπου δεν επιτρέπουν «πάγωμα» της ανάπτυξης. Η οικονομική ζωή του νησιού στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό, στις υπηρεσίες και στην … «οικοδομή». Αν σταματήσει, θα δημιουργηθεί κοινωνικό ...

  Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, πραγματοποιήθηκε σήμερα μια ιδιαίτερα συγκινητική κοινή εκδήλωση στο Δημοτικό Σχολείο Λευκών Κώστου. Στη δράση συμμετείχαν το Δημοτικό Σχολείο Λευκών–Κωστού, το Νηπιαγωγείο Λευκών και το νέο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Πάρου, το οποίο μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του εκπαιδευτική έξοδο εκτός σχολείου, σηματοδοτώντας μια σημαντική στιγμή στο ξεκίνημα της λειτουργίας του. Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα κλίμα χαράς, τρυφερότητας και ουσιαστικής συμπερίληψης, στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα σεβασμού, αποδοχής και ισότητας, παρευρέθηκαν ο Δήμαρχος Πάρου Κώστας Μπιζάς και οι Αντιδήμαρχοι Τάσος Κασαπίδης και Σίμος Βαρριάς. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στο εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων, που με υπομονή, συνέπεια, ευγένεια και αστείρευτη διάθεση προσφοράς, στηρίζουν καθημερινά τους μαθητές και προάγουν τις αξίες της συμπερίληψης και της αλληλεγγύης. Πρόκειται για επιστήμονες που εργάζονται με αξιοθαύμασ...

Στις έξι, όταν ο αέρας ακόμη μυρίζει νύχτα, «ώρα για περπάτημα». Στην διαδρομή «απλώνονται» παντού εργάτες, πρόσωπα από άλλους τόπους, άλλες ιστορίες, άλλες αφετηρίες. Άνθρωποι που πάνε να χτίσουν σπίτια που δεν θα κατοικήσουν, που «έφυγαν» από τα δικά τους για να στήνουν τοίχους και να ανοίγουν παράθυρα γι άλλους. Τα πάντα κινούνται στη «ζώνη του λυκόφωτος». Στην Πάρο, αυτό το «πάντα» εδώ και δεκαετίες «τρέχει» ακατάπαυστα. Η μεγάλη τουριστική άνοιξη του νησιού, πενήντα και πλέον χρόνια πριν, έφερε ανθρώπους από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Ήρθαν με όνειρα, ελπίδες και για κάποιους από την πρώτη τους μέρα εδώ, ήταν οι «ξένοι». Κι όμως, αυτοί οι «ξένοι» ρίζωσαν, έφτιαξαν σπίτια, επιχειρήσεις, οικογένειες. Έγιναν μέρος της ψυχής του τόπου, έγιναν κι αυτοί «ντόπιοι». Σήμερα, άλλοι φτάνουν. Επαγγελματίες, εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, μετανάστες από κοντινούς και μακρινούς τόπους. Και πάλι, ακούς κάποιους να τους βρίζουν και να τους κοιτούν με δυσπιστία. Τους αποκαλούν εισβολείς, κερδοσκόπους,...

Ο Δήμος Πάρου την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2025, απέστειλε νέα επιστολή προς το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, επανερχόμενος στο αίτημα για την κατεπείγουσα ίδρυση Κέντρου Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.) ή παραρτήματός του στην Πάρο. Με την επιστολή διαβιβάστηκε και το πρόσφατο έγγραφο της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Πάρου, συνοδευόμενο από υπογραφές δημοτών και γονέων, με το οποίο τεκμηριώνεται η ιδιαίτερα αυξημένη ανάγκη δημιουργίας της δομής, προκειμένου να διασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στις απαραίτητες υποστηρικτικές υπηρεσίες. Ως χώρος στέγασης προτείνεται το κτίριο «Σπίτι του Δασκάλου» στην Παροικία, το οποίο έχει ήδη ελεγχθεί και κριθεί κατάλληλο. Ο Δήμος ζήτησε ενημέρωση σχετικά με την καταλληλότητα του προτεινόμενου χώρου, τις προβλεπόμενες διαδικασίες ίδρυσης ή λειτουργίας παραρτήματος ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ., τις προθέσεις του Υπουργείου για την επέκταση του δικτύου στις Κυκλάδε...

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες, Κυριακή 30 Νοεμβρίου, στην Παροικία ο 1ος Δρόμος Ειρήνης 2025, με τη συμμετοχή δεκάδων συμπολιτών μας κάθε ηλικίας. Οι συμμετέχοντες, με σημείο εκκίνησης και τερματισμού την Πλατεία Μαντώ Μαυρογένους, έτρεξαν και περπάτησαν στις διαδρομές των 7 χλμ. και 1 χλμ., τιμώντας τους Ήρωες της Εθνικής Αντίστασης Πάρου - Αντιπάρου και στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα ειρήνης και ενότητας. Ο Δήμος Πάρου εκφράζει ένα θερμό ευχαριστώ σε όλους όσοι συμμετείχαν, περπάτησαν ή έτρεξαν και συνέβαλαν στην επιτυχία της διοργάνωσης. Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνονται στους φορείς που συνέβαλαν καθοριστικά στην πραγματοποίηση του 1ου Δρόμου Ειρήνης: Συντρέχτες Πάρου - Αντιπάρου, Αθλητικό Ποδηλατικό Όμιλο Πάρου, Ελληνική Ομάδα Διάσωσης - Παράρτημα Δυτικών Κυκλάδων, Λιμενικό Σώμα και Ελληνική Αστυνομία. Η συνεργασία και η παρουσία τους ήταν σημαντική τόσο για την οργάνωση όσο και για την ασφαλή διεξαγωγή της εκδήλωσης. Η πρώτη αυτή διοργάνωση θέτει τις βάσεις για έναν νέ...

Του Χρίστου Γεωργούση   Συνεχίζουμε! Στα γεγονότα του Πολυτεχνείου αργά το βράδυ Παρασκευής 16 Νοεμβρίου 1973, πριν ξημερώσει το Σάββατο 17 Νοεμβρίου, πριν κινηθούν τα τανκς, σε γενική συνέλευση μαθητών μέσα στο πολιορκημένο κτήριο, ένας 17χρονος μαθητής φώναξε. " Έχουμε έναν νεκρό. Τι κάνουμε; Συνεχίζουμε;". Η απάντηση ήταν : "Συνεχίζουμε"! Με σεβασμό στο πένθος όλων, στη μνήμη όλων των νεκρών και των αγωνιστών γενικά κι εκείνων που δεν το έβαλαν κάτω και δεν προσκύνησαν επαναλαμβάνουμε σήμερα εκείνο το "Ζητείται Ελπίς" του Αντώνη Σαμαράκη. Δάσκαλος στην Αθήνα ήμουν τότε και γνώρισα τους μαθητές και τις μαθήτριες της εποχής και τη φλόγα που είχαν. Αυτή η φλόγα κράτησε την χώρα μας ζωντανή. Αυτή τη φλόγα μέσα τους είχαν οι μαθήτριες των Γυμνασίων Κυψέλης που πήραν τη σημαία του σχολείου και κατέβηκαν στην Πατησίων, όπου τις πυροβόλησαν στα πόδια οι φρουροί της χούντας. Αυτή τη φλόγα να κρατήσουμε του Αλέξανδρου Σπαρτίδη και του Διομήδη Κομνηνού, των 17χρο...

Ετοιμάζεται, μήνες τώρα, από το υπουργείο εσωτερικών ο νέος κώδικας για την τοπική αυτοδιοίκηση! Έχουν ήδη γίνει γνωστές οι αλλαγές που προοιωνίζονται και καμία εξ αυτών δεν θα βελτιώσει ουσιαστικά τα πράγματα στους Δήμους της χώρας. Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που είσαι σίγουρος εκ των προτέρων ότι η κυβέρνηση δεν θα «τολμήσει» για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά κυρίως για έναν!!! Θέλει αδύναμους Δήμους, εξαρτημένους από το κέντρο, για να τους ελέγχει πολιτικά και οικονομικά. Αν ήθελε να αλλάξει την κατάσταση, θα είχε ήδη προχωρήσει σε νέο «κώδικα αυτοδιοίκησης», σε δίκαιη κατανομή των πόρων και σε γενναία στελέχωση. Αντί γι’ αυτό, σέρνει εκκρεμότητες, αφήνει μικρούς δήμους να καταρρέουν και επιβάλλει συνεχώς υποχρεώσεις χωρίς αντίστοιχους πόρους. Η Νέα Δημοκρατία δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει πραγματική αποκέντρωση. Οι Δήμοι σήμερα είναι «διαχειριστές μιζέριας» και οι αιρετοί «υποδοχείς διαμαρτυριών» αντί να τους έχουν δώσει τα εργαλεία, ώστε να γίνουν μοχλοί ανάπτυξης. Β...

    Του Χρίστου Γεωργούση   Προτάσεις για την στέγαση του Πολιτιστικού Κινήματος (κινήματος γράφω εγώ, κινηματογράφου επιμένει ο υπολογιστής!) α) Προς το Δήμο β) Προς τα σχολεία όλα γ) Προς τους Πολιτιστικούς Συλλόγους δ) Προς τους ενδιαφερόμενους όλους Θα πρέπει πρώτα πρώτα να ευχαριστήσουμε το Δήμο και τα σχολεία που παραχωρούν συχνά τη στέγη τους σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ο λυκειάρχης Ανδρέας Πετράκης το 1979 παρεχώρησε την αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου στη Κινηματογραφική Λέσχη. Τότε τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Η λυκειάρχης κ. Ιφιγένεια Χατζηγεωργίου παρεχώρησε πρόσφατα την αίθουσα του Πολυγωνικού για σειρά εκδηλώσεων, ενώ ο λυκειάρχης του ΕΠΑΛ κ. Ν. Φλέσσας με τη σύμφωνη γνώμη συνεργατών και ανθρώπων του Δήμου παραχωρεί την αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου. Συγχαρητήρια κι ευχαριστούμε. Είναι η Πάρος του πολιτισμού. Του κινηματογράφου, των θεάτρων, των μουσικών εκδηλώσεων, των συζητήσεων. Οι δύο αίθουσες των σχολείων και η αίθουσα στο κτήριο Δημητρακόπουλου δεν φτ...

Ο Ασκληπιός ήταν ένας σπουδαίος γιατρός στην αρχαία Ελληνική μυθολογία. Σε πολλές πόλεις ιδρύθηκαν ιερά θεραπευτήρια στο όνομά του και η Πάρος έχει το δικό της «Ασκληπιείο». Θεράπευε με βότανα κι ανάσταινε ακόμη και νεκρούς. Εμείς δεν έχουμε αυτή την ικανότητα, όμως μπορούμε με την φαντασία μας και την μνήμη μας να ξαναφέρνουμε κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν. Συγγενείς, φίλους, χαρακτηριστικούς τύπους, φυσιογνωμίες. Όλους αυτούς που συνέδεσαν το όνομα τους και το παρατσούκλι τους, με τα αστεία τους, με το χαμόγελο και την καλή καρδιά τους, στην μικρή κοινωνία της Πάρου. Άλο που φεύγουν μουτρωμένοι, κατσούφηδες … ξεχνιούνται γρήγορα. Σήμερα θα θυμηθούμε τον Μπάρμπα Γιάννη την «παντόφλα» που δεν ανέβηκε σε «ψηλά σκαλοπάτια», που δεν του άρεσαν τα μεγαλεία και τα πλούτη. Έζησε απλά, ήσυχα, όμορφα και τίμια. Ήταν από τους πιο συμπαθείς τύπους, πάντα χαμογελαστός, με αγαθή ψυχή, δουλευταράς και θαλασσόλυκος. Ήταν πραγματικά … ΩΡΑΙΟΣ. Ήλθε οικογενειακώς από την Σύμη, τότε που τα Δωδ...

Τα χρόνια μετά την Κατοχή, θα περίμενε κανείς πως όσοι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς θα τιμωρούνταν παραδειγματικά. Όμως, αυτό δεν έγινε, ούτε στην Ελλάδα γενικά, ούτε στα νησιά μας. Κι εδώ, στο δικό μας νησί, παρατηρήθηκε κάτι ακόμα πιο παράξενο. Δεν ήταν μόνο ότι οι δοσίλογοι δεν τιμωρήθηκαν. Ήταν ότι οι ίδιοι οι αγωνιστές της Αντίστασης, αυτοί που ρίσκαραν τη ζωή τους για την ελευθερία, ήταν και εκείνοι που επέλεξαν να σωπάσουν. Να μη μιλούν δημόσια, να μην κατονομάζουν προδότες, να αποφεύγουν τη σύγκρουση ακόμα κι όταν οι αναμνήσεις πονούσαν. Και αν κάποιος, πάνω στον θυμό ή στο κρασί, έφερνε κουβέντα για εκείνα τα σκοτεινά χρόνια, πάντα θα βρισκόταν κάποιος από τους παλιούς να τον συγκρατήσει: «Άσ’ τα τώρα αυτά, δεν ωφελεί να τα σκαλίζουμε.» Κι έτσι πέρασαν τα χρόνια. Η σιωπή αυτή διατηρήθηκε, ακόμη κι όταν ήρθε η Δημοκρατία, ακόμη κι όταν η ιστορία άρχισε πια να γράφεται χωρίς φόβο. Ίσως επειδή οι άνθρωποι εδώ ήξεραν πως το χωριό δεν αντέχει τον διχασμό. Ο «προδότης» μπορεί ν...

  Αποφάσισα με αυτή την επιστολή να μιλήσω, για άλλη μια φορά, για το σωματείο μας και με τον τρόπο αυτό να επικοινωνήσω με όλους τους συναδέλφους μου ή τουλάχιστον με αυτούς που αντιλαμβάνονται την παράνοια της εποχής μας. Με αυτούς που επιθυμούν να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους κάτι διαφορετικό και ταυτόχρονα απειροελάχιστα μικρό σε σχέση με τη βρωμιά που υπάρχει γύρω μας αλλά πολύτιμο σε αξία, η οποία αποκτιέται απ' αυτή και μόνο την προσφορά του κληροδοτήματος προς τα νέα μέλη μιας κοινωνίας που παραπαίει. Για άλλη μια φορά σας θέτω ένα, κατά την άποψή μου, θεμελιώδες ερώτημα. Τι Σύλλογο θέλουμε να έχουμε; Τι είδους άτομα θέλουμε να μας εκπροσωπούν στις κοινωνικές - πολιτικές επαφές που είναι υποχρεωμένος να κάνει ο Σύλλογός μας στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του; Με ποιο τρόπο θέλουμε να τοποθετείται, όντας μέσα σε μια χειμάζουσα κοινωνία από σκάνδαλα, αδικίες, διαπλεκόμενες και διεφθαρμένες πολιτικές οικογένειες;   Το μοναδικό αυτό ερώτημα "Τι Σύλλογο θέλουμε να έχουμε...

Ο Δήμος Πάρου, στο πλαίσιο της μέριμνάς του για την ασφάλεια των σχολικών και αθλητικών εγκαταστάσεων του νησιού μας, προχώρησε στην τοποθέτηση φυλάκων για τη χειμερινή περίοδο. Η παρουσία φυλάκων αποσκοπεί στην αποτροπή φθορών, βανδαλισμών και κάθε είδους παραβατικής συμπεριφοράς, διασφαλίζοντας την προστασία της δημόσιας περιουσίας και την εύρυθμη λειτουργία των χώρων για τη χρήση τους από κατοίκους, μαθητές και αθλητές. Συγκεκριμένα, η φύλαξη θα πραγματοποιείται έξι (6) ημέρες την εβδομάδα, κατά τις μεσημβρινές και απογευματινές ώρες, στα εξής σημεία: Παροικία: -1ο Δημοτικό Σχολείο, Γενικό Λύκειο και Γυμνάσιο Παροικίας. -2ο Δημοτικό Σχολείο Παροικίας. Νάουσα: - Γυμνάσιο Νάουσας. -Δημοτικό Σχολείο Νάουσας. -Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Νάουσας. Κώστος: -Δημοτικό Σχολείο Κώστου. Μάρμαρα: -Γυμνάσιο Αρχιλόχου. Μάρπησσα: -Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημοτικού Σχολείου Αρχιλόχου-Μάρπησσας (Κλειστό Γυμναστήριο Μάρπησσας). -Δημοτικό Γήπεδο Μάρπησσας. Ο Δήμος Πάρου συνεχίζει να δίνει ...