ΟΙ ΓΚΑΓΚΑΒΕΣ ΚΙ Η … ΠΑΝΤΟΦΛΑ (ΦΙΛΙΠΠΑΣ ΤΣΑΝΤΑΝΗΣ)
Ο Ασκληπιός ήταν ένας σπουδαίος γιατρός στην αρχαία Ελληνική μυθολογία.
Σε πολλές πόλεις ιδρύθηκαν ιερά θεραπευτήρια στο όνομά του και η Πάρος έχει το δικό της «Ασκληπιείο».
Θεράπευε με βότανα κι ανάσταινε ακόμη και νεκρούς.
Εμείς δεν έχουμε αυτή την ικανότητα, όμως μπορούμε με την φαντασία μας και την μνήμη μας να ξαναφέρνουμε κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν.
Συγγενείς, φίλους, χαρακτηριστικούς τύπους, φυσιογνωμίες.
Όλους αυτούς που συνέδεσαν το όνομα τους και το παρατσούκλι τους, με τα αστεία τους, με το χαμόγελο και την καλή καρδιά τους, στην μικρή κοινωνία της Πάρου.
Άλο που φεύγουν μουτρωμένοι, κατσούφηδες … ξεχνιούνται γρήγορα.
Σήμερα θα θυμηθούμε τον Μπάρμπα Γιάννη την «παντόφλα» που δεν ανέβηκε σε «ψηλά σκαλοπάτια», που δεν του άρεσαν τα μεγαλεία και τα πλούτη.
Έζησε απλά, ήσυχα, όμορφα και τίμια.
Ήταν από τους πιο συμπαθείς τύπους, πάντα χαμογελαστός, με αγαθή ψυχή, δουλευταράς και θαλασσόλυκος.
Ήταν πραγματικά … ΩΡΑΙΟΣ.
Ήλθε οικογενειακώς από την Σύμη, τότε που τα Δωδεκάνησα ήταν υπό Ιταλική κατοχή.
Πολλοί μετανάστευσαν σε πολλά μέρη.
Στην Πάρο φέρανε και τα καΐκια τους (ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΧΕΙΜΑΡΑ, ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΛΠ).
Άραξαν και βρήκαν ρεμέτζο στο Βίντσι.
Όλα σφουγγαράδικα (Γκαγκάβες) , του Καστρουνή, του Κουτσουράκη, του Μπαλαλή, του Κατρή κλπ.
Έμειναν στην Παροικιά μαζί με τα πληρώματα τους κι έφτιαξαν οικογένειες.
Νοικοκυραίοι, ριψοκίνδυνοι σφουγγαράδες που «όργωναν» τις θάλασσες.
Τότε και στην Πάρο είχε αρκετά σφουγγάρια στον βυθό.
«Ξεκινά μια ψαροπούλα, απ΄ το γιαλό … έχει μέσα παλληκάρια , που βουτάνε για σφουγγάρια.
Εδώ λοιπόν στο βίντσι δούλεψε μικρός για το μεροκάματο ο μπάρμπα Γιάννης, μέσα στις γκαγκάβες και στο εμπορικό του Κατρή και μετά μπάρκαρε σε φορτηγά και γκαζάδικα.
Μια ζωή ταξίδια, μια ζωή θάλασσα, πόνο, αγωνία, νοσταλγία και μοναξιά.
«Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ
ειν΄ η ζωή του καθενός, θάλασσα δίχως άκρη».
Όταν δεν μπορείς να ζήσεις όπως πρέπει, όπως εσύ θέλεις, τότε πας μετανάστης, τότε μπαρκάρεις για να βελτιώσεις τη δική σου ζωή, αλλά κυρίως της οικογένειας σου!!!
Αυτό έκανε κι η … «παντόφλα».
Έφτιαξε οικογένεια, γυναίκα άγια που καρτερούσε, παιδιά, εγγόνια και το σπιτικό στην Αλυγαριά και τριγύρω τα σπίτια (αραγμένα καραβόσκαρα) ψαράδων και ναυτικών.
Του Πάσσου, του Κοντού, του Κοντόσταυλου, του Λούη, του Μάρκου, του Σαρρή, του Καριώνια, του Κουδούνα-Τσαντάνη και φυσικά του μπάρμπα Γιάννη του ΠΑΡΑΗ …
Μετά από πολλά χρόνια ξεμπάρκαρε …
Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια πέρασαν μεγάλωσε και πήρε σύνταξη.
Όμως η θάλασσα τον τράβηξε πάλι κοντά της σαν μαγνήτης και βοήθαγε στην τράτα του Καρλάκη.
Αργότερα αγόρασε ένα βαρκάκι και πήγαινε για χταπόδια με την μπρακαρόλα και την καθετή.
Γέρασε, κουράστηκε κι ήρθε τώρα η ώρα να ξεκουραστεί κοντά στην οικογένεια!
Το πρωί το απαραίτητο καθημερινό καφεδάκι, μαζί και το τσιγαράκι για παρηγοριά, παρέα με τους απλούς ανθρώπους, ψαράδες, αγρότες, ναυτικούς, εκεί όπου τα αστεία και τα καλαμπούρια είχαν την «τιμητική» τους.
Πείραζε ο ένας τον άλλο με τα παρατσούκλια τους χωρίς παρεξήγηση, με το χαμόγελο και την καλή καρδιά!!!
Στον καφενέ του Μπαλαλή, του Καλύμπρα κι αλλού.
«Έχει ένα καφενέ, στου λιμανιού την άκρη,
γι αυτούς που φεύγουνε και περιμένουνε …».
Στα νιάτα του ήταν γλεντζές ο μπάρμπα Γιάννης, του άρεσε το κρασάκι κι όταν είχε κέφια «έριχνε» και καμιά «ζειμπεκιά».
Ε για μόλα, ε για λέσα … λύσε το παλαμάρι …
«Το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα,
μακριά από σένα».
Πάντα θα σε θυμόμαστε ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΗ …
Ήσουν ωραίος και χαμογελαστός!
Καλά σου ταξίδια … εκεί που είσαι!
Ο φίλος σου …
ΦΙΛΙΠΠΑΣ ΤΣΑΝΤΑΝΗΣ
ΥΓ στο βίντσι υπήρχε ένα αρχαίο μνημείο, μια κυκλική μαρμάρινη βάση, όπου φόρτωναν τα καΐκια το παριανό μάρμαρο για να το πάρουν ο Φειδίας, ο Αγοράκριτος, ο Πραξιτέλης, ο Σκόπας και να δημιουργήσουν τα αριστουργήματα τους.
Κάποιος «έξυπνος» πήρε τα μάρμαρα και «χάλασε» τον πολιτισμό, την παράδοση.
Τι να πει κανείς;
