Ο δρόμος της ερευνητικής δημοσιογραφίας έχει μοναξιά. Μπορεί το «ερευνητής δημοσιογράφος» να ακούγεται γοητευτικό, να δημιουργεί συνειρμούς για δόξα, αναγνώριση και επικράτηση της αλήθειας, αλλά δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά. Πού και πού κάποιο βραβείο απονέμεται για την τιμή των όπλων, και μπορεί να δίνει κουράγιο και να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ότι το καλό τελικώς επικρατεί, αλλά η πραγματικότητα είναι δίκοπη. Όταν η κόψη της δημοσιογραφίας κόβει τη διαφθορά, τους διεφθαρμένους και την αδικία φαντάζει όπλο στα χέρια της κοινωνίας. Με την άλλη κόψη όμως ματώνει αυτός που κρατά το μαχαίρι. Ακρωτηριάζει την ανθρώπινη φύση του, τις αντοχές του, πλευρές της ζωής του και καμιά φορά από αυτή την κόψη χάνει τη ζωή του ολόκληρη. Ο δρόμος της ερευνητικής δημοσιογραφίας είναι κακοτράχαλος, απότομος, ξερός και επικίνδυνος. Δεν τον φωτίζουν φώτα, δεν τον καταγράφουν κάμερες, δεν τον παρουσιάζουν εκπομπές lifestyle. Και όταν η πορεία καταλήξει στην αλήθεια, τα πράγματα δεν γίνονται αυτόματα αποδε