Βερμπαλισμός και ιστιοσανίδα.
Γράφει ο Giorgos Kyriazis Όταν σπέρνεις ανέμους θερίζεις θύελλες, αλλά μπορεί και τίποτα. Ο Σερφίστας πετάει (δεν περπατάει) πάνω από τη θάλασσα. Ο αθλητής που κατέχει υψηλή τεχνική σε ένα άθλημα μετατρέπεται σε ζογκλέρ για τον παρατηρητή. Τρέχει πολύ γρήγορα, παίζει με τα κύματα, εκτοξεύεται ψηλά, περιστρέφεται και στους δυο άξονες και ο χρόνος σχετικοποιείται, ανάλογα την απόλαυση. Σε πολύ υψηλό επίπεδο ένας απλός θεατής δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς εκτελεί ο πρωταθλητής. Οι φιγούρες, τα άλματα, το waveriding, τα loops, οι ταχύτητες που φτάνουν ταχύτητες αυτοκινήτου, απαιτούν εξαιρετική φυσική κατάσταση, αυτοέλεγχο, κουράγιο, αυτοπεποίθηση, ταλέντο, αντοχή στις καιρικές συνθήκες και θυσία χρόνου και χρήματος. Ανήκει στα σπορ «επίδειξης» και έλκει άτομα που τα παραπάνω χαρακτηριστικά τους ταιριάζουν. Η σωματοποίηση της άγριας χαράς, η αίσθηση ελευθερίας, ο δυνατός άνεμος που αντιστέκεται και σε βοηθάει ταυτόχρονα, η φυσική όρθια στάση, που σε απελευθερώνει από την καθιστή και γονατι