Πόση αδικία θα χωρέσει ακόμα στα μυαλά μας;
"Συμπαθούμε τον Λιγνάδη" διακηρύσσει από χθες η Καθημερινή από τις στήλες της. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, Ηλία Μαγκλίνη, η φυλακή δεν αντέχεται ούτε για 17 λεπτά. Βέβαια καμία συμπάθεια δεν εξέφρασε η ίδια εφημερίδα για περιπτώσεις άδικης φυλάκισης όπως του Τάσου Θεοφίλου, της Ηριάνας, του ''Ινδιάνου'' της Νέας Σμύρνης και τόσων άλλων ανθρώπων του κινήματος που βρέθηκαν για ένα και ενάμιση χρόνο ΑΔΙΚΑ προφυλακισμένοι/ες...
Μάλιστα, το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο προκλητικό όταν η συμπάθεια εκδηλώνεται προς έναν πρόσφατα καταδικασμένο για βιασμούς ανηλίκων. Ναι, είναι τα ίδια ΜΜΕ που παθαίνουν ηθικό πανικό για την ταλαιπωρία οδηγών και καταναλωτών όταν κλείνουν οι δρόμοι από μια διαδήλωση ή κλείνει μια επιχείρηση από μια απεργία.
Είναι τα ίδια ΜΜΕ που χαρακτηρίζουν τα πανεπιστήμια ''άνδρα ανομίας'' και τα Εξάρχεια ''άβατο''.
Αυτά τα συστημικά ΜΜΕ σπεύδουν να πάρουν αγκαλιά γρήγορα-γρήγορα τον αποφυλακισμένο Λιγνάδη και να του δώσουν φωνή, κατανόηση και δίκιο. Το αφήνουμε στην κρίση σας...
Όμως δεν είναι λίγο περίεργο η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ της να είναι έτοιμοι να υποστούν μια τόσο μεγάλη πολιτική φθορά για τα μάτια ενός παιδοβιαστή σκηνοθέτη;
Γνωρίζουμε ότι η εξουσία μετράει πάντα κόστος-όφελος και με βάση την κοινή λογική δεν μπορούμε να καταλάβουμε από πού προκύπτει τέτοια ζέση...
Ή μήπως αν μιλήσει ο Λιγνάδης για πρόσωπα και πράγματα, η φθορά κινδυνεύει να είναι πολύ μεγαλύτερη και για πολλούς περισσότερους;
Απλά αναρωτιόμαστε...
Πηγή: Μένουμε Ενεργοί - υγεία, συλλογικότητα, αλληλεγγύη
