Μπαχαλάκηδες και αντίδραση
Μπαχαλάκηδες και αντίδραση
Στο μέγα κίνημα του 1-1-4 και στο κίνημα εναντίον της δικτατορίας δεν είχαμε μπαχαλάκηδες. Μας προέκυψαν μετά. Στα Ιουλιανά κανείς δεν είδε διαδηλωτές να καταστρέφουν περιουσίες άλλων, ούτε στα γεγονότα της Νομικής, ούτε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εκατοντάδες χιλιάδες μαζεύτηκαν και βιτρίνα καμιά δεν έσπασε! Έχει ήδη διαμορφωθεί και οργανωθεί ένα «κόμμα» της καταστροφής και του μίσους μέσα στο οποίο δυστυχώς συμμετέχουν και βγάζουν το άχτι τους πολλοί νέοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να δώσουν άλλη φλόγα δράσης. «Η νοημοσύνη χάνει σε διαύγεια, ότι κερδίζει σε οργή» είπε ο Αλμπέρ Καμύ. Με την οργή δεν κάνουμε πολιτική, δεν βοηθούμε κανένα με την εκδίκηση και τον μικρό καθημερινό εμφύλιο. Και εκείνοι που τότε έκαναν κατάληψη του Πολυτεχνείου έπαιζαν κάπως με την τύχη τους και τη ζωή τους, δεν ήταν τα πράγματα καθόλου εύκολα και απλά. Τώρα έχουμε καινούριους «αγωνιστές» που βρίσκουν νόημα στην καλλιέργεια μίσους, επιθετικότητας, διαρκούς εφεύρεσης εχθροπραξιών. Αν έχουν περίσσευμα ζωτικότητας γιατί το ξοδεύουν εκεί και δεν πάνε να βοηθήσουν συνανθρώπους που έχουν ανάγκη; Μπορούσαν να είναι εθελοντές στις φωτιές και στις πλημμύρες ή αλλού, όπου υπάρχει ανάγκη. Πόσο μπροστά θα πάει η χώρα αν σκοτώσουν έναν αστυνομικό, αν βάλουν φωτιά σε κατάστημα, αν καταστήσουν ανάπηρη μία δικαστικό; Στο Δεσποτικό και το Στρογγυλό έχουμε ηφαιστειακά εδάφη με περλίτη, και θα μπορούσε να φυτέψουν σκόρδα να τα κάνουμε εξαγωγή που τα φέρνουμε οι δυστυχείς από την Κίνα! Το ξέρω πως η συγκλονιστική αποτυχία της πολιτικής και των πολιτικών έσπρωξε σ' αυτά τα αδιέξοδα τη νεολαία.Κάτι όμως πρέπει να γίνει και δεν εννοώ τον τομέα της αυστηρότητας και της τιμωρίας, αλλά κυρίως την ιδεολογική αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών. Οι πολιτικοί μάλλον έχουν τύψεις που έφεραν την πολιτική στο σημείο αυτό και την έκαναν να ξεπέσει και για το λόγο αυτό δεν νοιάζονται τόσο να ασφαλίσουν τη δημοκρατία. Κοιτάξτε τώρα αυτό το καταπληκτικό φαινόμενο, αλλού πνίγονται, χάνονται ζωές και περιουσίες και κάποιοι νεαροί πετάνε βόμβες μολότωφ αγωνιζόμενοι! Κάτι πρέπει να γίνει λέμε, να ξαναδώσουμε νόημα στην πολιτική και να καταδείξουμε πως τέτοιες πράξεις όχι μόνο δεν είναι του αγώνα, αλλά προσφέρουν και ανήκουν στην αντίδραση.
Χρίστος Γεωργούσης
Στο μέγα κίνημα του 1-1-4 και στο κίνημα εναντίον της δικτατορίας δεν είχαμε μπαχαλάκηδες. Μας προέκυψαν μετά. Στα Ιουλιανά κανείς δεν είδε διαδηλωτές να καταστρέφουν περιουσίες άλλων, ούτε στα γεγονότα της Νομικής, ούτε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Εκατοντάδες χιλιάδες μαζεύτηκαν και βιτρίνα καμιά δεν έσπασε! Έχει ήδη διαμορφωθεί και οργανωθεί ένα «κόμμα» της καταστροφής και του μίσους μέσα στο οποίο δυστυχώς συμμετέχουν και βγάζουν το άχτι τους πολλοί νέοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να δώσουν άλλη φλόγα δράσης. «Η νοημοσύνη χάνει σε διαύγεια, ότι κερδίζει σε οργή» είπε ο Αλμπέρ Καμύ. Με την οργή δεν κάνουμε πολιτική, δεν βοηθούμε κανένα με την εκδίκηση και τον μικρό καθημερινό εμφύλιο. Και εκείνοι που τότε έκαναν κατάληψη του Πολυτεχνείου έπαιζαν κάπως με την τύχη τους και τη ζωή τους, δεν ήταν τα πράγματα καθόλου εύκολα και απλά. Τώρα έχουμε καινούριους «αγωνιστές» που βρίσκουν νόημα στην καλλιέργεια μίσους, επιθετικότητας, διαρκούς εφεύρεσης εχθροπραξιών. Αν έχουν περίσσευμα ζωτικότητας γιατί το ξοδεύουν εκεί και δεν πάνε να βοηθήσουν συνανθρώπους που έχουν ανάγκη; Μπορούσαν να είναι εθελοντές στις φωτιές και στις πλημμύρες ή αλλού, όπου υπάρχει ανάγκη. Πόσο μπροστά θα πάει η χώρα αν σκοτώσουν έναν αστυνομικό, αν βάλουν φωτιά σε κατάστημα, αν καταστήσουν ανάπηρη μία δικαστικό; Στο Δεσποτικό και το Στρογγυλό έχουμε ηφαιστειακά εδάφη με περλίτη, και θα μπορούσε να φυτέψουν σκόρδα να τα κάνουμε εξαγωγή που τα φέρνουμε οι δυστυχείς από την Κίνα! Το ξέρω πως η συγκλονιστική αποτυχία της πολιτικής και των πολιτικών έσπρωξε σ' αυτά τα αδιέξοδα τη νεολαία.Κάτι όμως πρέπει να γίνει και δεν εννοώ τον τομέα της αυστηρότητας και της τιμωρίας, αλλά κυρίως την ιδεολογική αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών. Οι πολιτικοί μάλλον έχουν τύψεις που έφεραν την πολιτική στο σημείο αυτό και την έκαναν να ξεπέσει και για το λόγο αυτό δεν νοιάζονται τόσο να ασφαλίσουν τη δημοκρατία. Κοιτάξτε τώρα αυτό το καταπληκτικό φαινόμενο, αλλού πνίγονται, χάνονται ζωές και περιουσίες και κάποιοι νεαροί πετάνε βόμβες μολότωφ αγωνιζόμενοι! Κάτι πρέπει να γίνει λέμε, να ξαναδώσουμε νόημα στην πολιτική και να καταδείξουμε πως τέτοιες πράξεις όχι μόνο δεν είναι του αγώνα, αλλά προσφέρουν και ανήκουν στην αντίδραση.
Χρίστος Γεωργούσης