Βοήθεια οι επώννυμοι.
Βοήθεια, οι επώνυμοι!
Πότε πότε έχουμε ένα επεισόδιο των επώνυμων (ηθοποιών, τραγουδιστών, αθλητών, και άλλων με την αστυνομία και το σχολιάζουμε εδώ, καθώς η ειδωλολατρία εξελίχτηκε σε σημαντικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Προνομιούχοι των κάθε λογής διακρίσεων και πρωτοτοκίων, καθήμενοι εκ δεξιών, απολαμβάνουν τα αγαθά της πρωτοκαθεδρίας παντού σε μια χώρα, όπου ανθεί η αδικία και η ανισότητα. άλλοι οπλοφορούν, άλλοι σκαρφίζονται του κόσμου τις απρέπειες, άλλοι βιάζουν. Τόλμησαν οι αστυνομικοί να τα βάλουν με τους ήρωες του γυαλιού, φίδι που τους έφαγε! Και ναι μεν το δικαστήριο καταδίκασε τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, βγήκαν όμως οργισμένοι στο γυαλί και απειλούσαν θεούς και δαίμονες, («ξέρετε ποιοι είμαστε εμείς»), καθώς αισθάνονταν θεοδρόμοι αστέρες και δεν έμοιαζαν μ’ εμάς, φέροντες σφραγίδα θείας δωρεάς και φωτοστέφανο δόξας. Έρχονται από ψηλά φωτισμένοι με τον Παράκλητο, τον εκ του πατρός εκπορευόμενο. Τον μόσχο τον σιτευτό γι’ αυτούς τον κρατάμε, είναι πορφυρογέννητοι, δυνατοί, έχουν γνωριμίες, κάνουν λεπτά, είναι επώνυμοι! Με τη νομενκλατούρα της εξουσίας και τις διασυνδέσεις τους διεκπεραιώνουν υποθέσεις νόμιμες και παράνομες γρήγορα και άνετα, διαμορφώνοντας κατά τόπους φωλιές δύναμης, επηρεάζοντας όλα τα κλιμάκια εξουσίας!
Τρεις οι αιτίες της σύγχρονης ειδωλολατρίας: α) Η τρέχουσα πολιτική, β) τα Μέσα Ενημέρωσης (μέσα διαστρέβλωσης και προπαγάνδας, γ) η ιστορία και παράδοση των αρχόντων από τη μια και των δουλοπαροίκων από την άλλη. Η τηλεόραση δίνει εξουσία στους πολιτικούς, κι αυτοί την προωθούν και την ενδυναμώνουν, ώσπου να γυρίσει να μας καταπιεί όλους. Γεμίσαμε παράθυρα ανοησίας και υπουργοί και κομισάριοι, αντί να εργάζονται, σπεύδουν στις οθόνες ως φλύαροι, ανόητοι και ακόρεστοι νάρκισσοι. Οι κοτζαμπάσηδες δημιούργησαν μια γενναία παράδοση κι έτσι περάσαμε στη σημερινή μετακοτζαμπασική δημοκρατία. Οι πολίτες στη γωνία από τη μια μουντζώνουν τους πολιτικούς και από την άλλη ξεπέφτουν στην θρησκοληψία και λατρεύουν τα είδωλα. Στη χώρα των ειδώλων μπορείς να ανεβείς τον Όλυμπο με ένα γκολ, με ένα καλό τραγούδι, με τα νάζια σου ή με τη γύμνια σου στην οθόνη. Στη Γαλλική Επανάσταση οι ξεβράκωτοι ήταν η δύναμη της επανάστασης. Στο σημερινό δυτικό πολιτισμό οι ξεβράκωτοι γίνονται είδωλα με τεράστια δύναμη. Καμαρώνουν για τα λεφτά που βγάζουν. Τόσο εύκολο είναι. Πετάς τα ρούχα σου και γίνεσαι θεός. Μετά γίνεσαι Μεσσίας, ποιμένας προβάτων και η εξουσία σε βοηθά για να τη βοηθάς. Πολιτικοί και είδωλα συνιστούν αμφίδρομη σχέση, οι μεν τρέφουν τους δε και αντιστρόφως, ενώ η ολιγαρχία παίζει με το αζημίωτο και με τους δυο.
Δεν χρειάζεται να συγκροτηθεί κόμμα εξουσίας των «επωνύμων», έτσι κι αλλιώς βρίσκουν τρόπους, την κατέχουν και την απολαμβάνουν, διαθέτοντας παντού οπαδούς, γνωριμίες και κόλπα. Αν βρισκόμαστε στην Αμερική, θα ζητούσαμε σε περίπτωση παρανομιών από τα δικαστήρια να στέλνουν τους γαλαζοαίματους να σκάψουν, να σπείρουν και να θερίσουν για μερικούς μήνες. Έτσι θα κατανοούσαν πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Η Αθήνα κυβερνά ως παντοδύναμη πόλη κράτος βοηθούμενη και απ’ αυτούς τους προικισμένους διάσημους. Μια συνταγή Μάο ίσως ήταν απαραίτητη για όλους μας και πιο πολύ για τους φαντασμένους της ολιγαρχίας, τους επιλήσμονες των υπηρεσιών και τα μοντέλα κάθε λογής. Να πάμε πίσω στη γη να δούμε πώς βγαίνει το ψωμί.
Χρίστος Γεωργούσης
