Αύγουστος, αγίες παραθαλάσσιες κι αγκάθια
Γράφει ο Χρίστος Γεωργούσης
Εδώ είμαστε λοιπόν στον γενναιόδωρο και ανοιχτοχέρη Αύγουστο. Στα νησιά καταπλέει από τη θάλασσα και για να αγκυροβολήσει στην Πάρο περνά απ’ τις Πόρτες. Τι χρώμα έχει, πώς μυρίζει και με ποιες μουσικές εξαντλεί τη θητεία του;
Καμπάνες ακούγονται, γιορτάζουν άγιοι και αγίες παραθαλάσσιες και όλες εκείνες οι παλιές θεές που έγιναν Παναγία Εκατονταπυλιανή, Χρυσοπηγή, Χοζοβιώτισσα.
Ο Ιούλιος φρόντισε τα δένδρα και φούσκωσαν πράσινα τα πορτοκάλια, τα σταχτιά κυδώνια, τα γκρίζα ρόδια. Θα τα παραλάβει ο Αύγουστος θα στάξει κι αυτός τη γλυκόζη του και άλλα μυστικά των χυμών.
Το θρόισμα της ψυχής μας ας εμπνεύσει όλα τα βορινά μελτέμια του. Κράτα δυνάμεις, θα χρειαστεί να τρυγήσεις και φέτος. Θα μυρίσει μούστος παντού την ώρα που θα κιτρινίσουν οι ατρακτυλλίδες, αγκάθια του χρυσαφιού. Το ζουζούνισμα είναι απ’ τις σφήκες αλλά και από τους ακίνδυνους σκαραβαίους των σύκων. Να ‘χεις αντοχή και χαρά, να ‘χεις αγάπη μέσα σου, να βγάζεις χρυσάφι απ’ το κίτρινο των χωραφιών με τα τριζόνια τα νυχτερινά, τα επίμονα.
Μη γυρεύεις πολλά, σού φτάνει η ίνουλα, η ακονυζά που άνθισε στα σοκάκια κι εκεί στις άκρες των δρόμων, σού φτάνει ο μαγικός γέρουλας, φυτό των δαιμόνων, ανάμεσα στις πλάκες. Βρες κάτι να βγάζει έκπληξη, σκέψου το καλό και ρίξ' το στο γιαλό, θυμήσου το φίλο που ξέχασες, τη μέρα της μεταμόρφωσης μεθαύριο, βγάλε απ' την καρδιά σου γαρύφαλλα!
Ν' αγαπάς τα αγκάθια του Αυγούστου, αλλά μείνε στο λουλούδι τους, όχι στο δόρυ τους το αιχμηρό. Τα ζιζάνια της απελπισίας να τα ξεριζώσουμε όλα.
