9 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή: Με τον φασισμό δεν ξεμπερδεύουμε όσο υπάρχει το σύστημα που τον αναπαράγει

 Το βράδυ του Σαββάτου προς Κυριακή, συμπληρώθηκαν 9 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στο Κερατσίνι, από την εγκληματική – ναζιστική Χρυσή Αυγή. Η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού, γιου εργάτη της Ζώνης, ήταν αποτέλεσμα συλλογικής, οργανωμένης και καθοδηγούμενης δράσης των ταγμάτων εφόδου. Ηταν μια εγκληματική πράξη, με φυσικό αυτουργό τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, ενταγμένη όμως στην οργανωμένη και καθοδηγούμενη δράση της ναζιστικής οργάνωσης.

Είχε προηγηθεί η δολοφονική ενέδρα των χρυσαυγιτών σε κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα το βράδυ της 12ης Σεπτέμβρη 2013. Ενώ, έναν χρόνο πριν, στο Πέραμα, οι ναζί είχαν εξαπολύσει δολοφονική επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, στις 12 Ιούνη 2012. Στο πρωτόδικο δικαστήριο αναδείχθηκε ένα ολόκληρο κοινό σχέδιο εργολάβων, εφοπλιστών και Χρυσής Αυγής για το χτύπημα του ταξικού σωματείου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος και τη φυσική εξόντωση των στελεχών του.

Ξεκάθαρα αποδείχθηκε ότι ο Παύλος ήταν στοχοποιημένος και τον έψαχνε η ναζιστική οργάνωση. Αναδείχθηκε επίσης το οργανωμένο σχέδιο επίθεσης το βράδυ της δολοφονίας του: Από διαφορετικές κατευθύνσεις, με τις τακτικές αποδυνάμωσης του αντιπάλου με 2 – 3 κύματα συνεχών επιθέσεων, ο εγκλωβισμός του στόχου, το άνοιγμα του κλοιού μόλις κατέφθασε ο Ρουπακιάς, το επαγγελματικό χτύπημα με το μαχαίρι κατευθείαν στην καρδιά και οι φωνασκίες και ύβρεις των λοιπών χρυσαυγιτών στο απέναντι πεζοδρόμιο που ενίσχυαν τους επιτιθέμενους ως μια ενιαία ομάδα.

Από το αποδεικτικό υλικό προέκυψε ότι όλοι ήταν μέλη της οργάνωσης ΧΑ, στρατιώτες της οργάνωσης. Ολοι μαζί ήταν ένα τάγμα που εκπαιδευόταν στη Νέδα στη χρήση πολεμικών όπλων, με εντολή Λαγού και ορκίζονταν αιώνια πίστη στον αρχηγό Μιχαλολιάκο. Η ένταξη στη ΧΑ σήμαινε εκπαίδευση στα όπλα, κατήχηση στον εθνικοσοσιαλισμό, στην πειθαρχία και την ιεραρχία (αρχηγός – περιφερειάρχης – πυρηνάρχης τοπικής οργάνωσης), τήρηση των εντολών. Ειδικότερα, αναδείχθηκαν ο σχεδιασμένος τρόπος δράσης της οργάνωσης και η στοχοποίηση των θυμάτων, τόσο στις τρεις υποθέσεις που διερευνούνταν από το δικαστήριο – δολοφονία Παύλου Φύσσα, απόπειρες δολοφονίας των Αιγύπτιων αλιεργατών και των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ – όσο και στις πολυάριθμες υποθέσεις σοβαρών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν, όπως στις δολοφονικές επιδρομές στους κοινωνικούς χώρους «Αντίπνοια» και «Συνεργείο», στη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν κ.α.

Φέτος είναι ο δεύτερος Σεπτέμβρης μετά την ομόφωνη πρωτόδικη καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης από το δικαστήριο στις 7 Οκτώβρη 2020 που έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και συγκίνηση, μέσα και έξω από το δικαστήριο, ενώ θα ξαναρχίσει η δίκη σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο.

Το αστικό κράτος αξιοποιεί τους φασίστες

Η συμπλήρωση 9 χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης βρίσκουν μέρος των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαού να συνειδητοποιεί ότι δεν ξεμπέρδεψε με τους φασίστες. Το αστικό κράτος και οι θεσμοί του δεν θέλουν και δεν μπορούν ποτέ να ξεκόψουν από τον φασισμό. Η προκλητική στάση της εισαγγελέα Αδ. Οικονόμου, που επιχειρούσε από την αρχή ακόμη της πρωτόδικης δίκης να αποδομήσει το κατηγορητήριο, με αποκορύφωση την απαράδεκτη αθωωτική της πρόταση, οι επιεικείς ποινές που επιβλήθηκαν στους ναζιστές δολοφόνους, οι συνεχείς αποφυλακίσεις από την πρώτη ώρα των καταδικασθέντων χρυσαυγιτών μέχρι και σήμερα, η μεγάλη ολιγωρία της κυβέρνησης για τη σύλληψη για την έκτιση της ποινής των δύο καταδικασθέντων μελών της ηγεσίας (Παππά και Λαγού), η κάλυψη από το Ευρωκοινοβούλιο του ναζιστή Λαγού για το ρατσιστικό του παραλήρημα εναντίον των κατατρεγμένων προσφύγων – μεταναστών του κολαστηρίου της Μόριας, οι νέες δολοφονικές επιθέσεις φασιστοειδών κατά μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων και μεταναστών ενώ ακόμα δεν είχε καθαρογραφεί η καταδικαστική απόφαση, η μόνιμη ανοχή που απολαμβάνει η δράση της ΧΑ από τμήματα του κρατικού μηχανισμού, η συνειδητή προσπάθεια αθώωσής της από αστούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, με την ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων», που βρήκε έδαφος ακόμη μια φορά με τα κόμματα του ΝΑΤΟικού τόξου που χειροκροτούσαν και «ξέπλεναν» τους ναζί του Τάγματος Αζόφ στη Βουλή, δείχνουν ότι με τον φασισμό δεν τελειώσαμε, αφού δεν τελειώσαμε με το σύστημα που τον γεννάει και τον θρέφει.

Ενδεικτικό το ότι αστικές τάξεις και κυβερνήσεις τους προσπαθούν να καθιερώσουν την 23η Αυγούστου ως «ημέρα μνήμης των θυμάτων ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», επιχειρώντας επί της ουσίας να διαστρεβλώσουν και να συκοφαντήσουν τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, να μειώσουν την τεράστια συνεισφορά του και προκλητικά να τον εξισώσουν με το τέρας του φασισμού, «βιάζοντας» την ιστορική αλήθεια. Χαρακτηριστική η απαράδεκτη δήλωση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που επιδίωξε να ταυτίσει τον Πούτιν και την καπιταλιστική Ρωσία με τη Σοβιετική Ενωση. Στην ίδια κατεύθυνση παίρνουν μέτρα για να θωρακίσουν την εξουσία τους, με απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων και συμβόλων, φυλακίζοντας κομμουνιστές και ριζοσπάστες αγωνιστές, επιδιώκοντας να ποινικοποιήσουν την ταξική πάλη και τις εργατικές – λαϊκές διεκδικήσεις.

Επιπρόσθετα, ο αντιδραστικός νόμος για τις διαδηλώσεις, οι απαράδεκτες απαγορεύσεις και η άγρια καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων, με πρόσχημα την προστασία της υγείας, η σφοδρή επίθεση στο συνδικαλιστικό κίνημα και το απεργιακό δικαίωμα, το πιο εκτεταμένο και συστηματικό ηλεκτρονικό φακέλωμα, το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο που έχουν συνδιαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις και οι ευρωπαϊκές Οδηγίες που έχουν ενσωματώσει, και οδηγούν σε παρακολούθηση των πάντων, το απάνθρωπο κυνήγι μεταναστών και προσφύγων, η κλιμάκωση του αντικομμουνισμού, ο νόμος για την πανεπιστημιακή αστυνομία, το αίσχος που εξελίσσεται αυτούς τους μήνες στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» με το όργιο τρομοκρατίας της εργοδοσίας, τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, την αστυνομία, τα ΜΑΤ, τις Ομάδες Πρόληψης και Καταστολής Εγκληματικότητας (ΟΠΚΕ), τα διάφορα pass και voucher ως το «αντίπαλο δέος» σε μια πολιτική που γενικεύει την εξαθλίωση στρώνουν ξανά το έδαφος για την ανάπτυξη του φασισμού.

Ενδεικτική η απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου για τη δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που μετέτρεψε το κατηγορητήριο από το κακούργημα της απόπειρας δολοφονικής επίθεσης στο πλημμέλημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και αφού δεν ασκήθηκε από τον αρμόδιο εισαγγελέα έφεση, παρά το αίτημα των συνηγόρων Πολιτικής Αγωγής, οδήγησε στην παραγραφή των αδικημάτων. «Η επιλεκτική αυτή μετατροπή του κατηγορητηρίου στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι νομικά εσφαλμένη και έρχεται σε αντίθεση με το αποδεικτικό υλικό της δίκης», σημείωναν οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής. Να υπογραμμιστεί ότι η δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα αποτέλεσε μία από τις τρεις βασικές υποθέσεις που συνεκδίκασε το δικαστήριο. Η εξέτασή της συνέβαλε σημαντικά στο να αναδειχθούν ο εγκληματικός ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής και ιδιαίτερα η συνεργασία της με την εργοδοσία, τους εργολάβους της Ζώνης και τους εφοπλιστές, για το χτύπημα του ταξικού σωματείου των εργαζομένων, στοιχείο που καταρρίπτει και τον μύθο της δήθεν «αντισυστημικής δύναμης». Προέκυψε ιδιαίτερα η πλήρης υιοθέτηση των αιτημάτων των εργολάβων – εφοπλιστών από τη ΧΑ, η οποία με πλήθος κοινοβουλευτικών Ερωτήσεων, όπως και με παρεμβάσεις των «συνδικαλιστών» της (αναγνώστηκαν στο δικαστήριο), ζητούσε φορολογικές και ασφαλιστικές απαλλαγές των εργοδοτών, μείωση του κόστους εργασίας, να σταματήσουν οι απεργίες, υιοθετούσε τα συκοφαντικά επιχειρήματα των εργολάβων ότι οι αγωνιστικές διεκδικήσεις είναι η αιτία της ανεργίας στη Ζώνη του Περάματος.

Υπήρχαν ενοχοποιητικά στοιχεία και πριν από τις δολοφονίες

Η συνειδητή ανοχή, για δεκαετίες, προς την εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης από όλες τις κυβερνήσεις και τους θεσμούς την προετοίμασε και την κράτησε ετοιμοπόλεμη για την αξιοποίησή της στα δύσκολα, όπως συνέβη την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης. Υπενθυμίζουμε, από τη μια, την υπόθεση του Μπαλτάκου, γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου επί κυβέρνησης ΝΔ, τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών και βουλευτών της, με χυδαίο ρατσιστικό και αντικομμουνιστικό περιεχόμενο. Και, από την άλλη, τη συμμετοχή του υπόδικου τότε και καταδικασμένου σήμερα ναζιστή Κασιδιάρη στις εκδηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο Καστελόριζο, στο όνομα της «εθνικής ομοψυχίας». Οπως, επίσης, τις αναφορές άλλων πολιτικών παραγόντων και μεγαλοδημοσιογράφων για τη χρησιμότητα μιας πιο «σοβαρής» Χρυσής Αυγής. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια της Μάγδας Φύσσα σε πρόσφατη συνέντευξη με αφορμή την έναρξη του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου: «…Δεν θέλω να ακούσω από πουθενά ότι υπήρξαν πιέσεις για την απόφαση του Εφετείου και για την καταδίκη των δολοφόνων. Οχι. Καταδικάστηκαν γιατί υπήρχαν ενοχοποιητικά στοιχεία και πριν από τις δολοφονίες. Στοιχεία πεταμένα σε ένα συρτάρι». Τις διασυνδέσεις των υπηρεσιών του αστικού κράτους με τέτοιες εγκληματικές φασιστικές και ναζιστικές οργανώσεις τις είδαμε από συγκεκριμένα στοιχεία στη δίκη, αλλά ακούσαμε και τον δολοφόνο του Π. Φύσσα να απευθύνεται στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν και να λέει «είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής».

Στις 28 Σεπτέμβρη συνεχίζεται η δίκη, σε δεύτερο βαθμό, της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής που ξεκίνησε τον Ιούνη. Η Πολιτική Αγωγή επιδιώκει να επικυρωθεί η ιστορική πρωτόδικη απόφαση που έκρινε ότι η δολοφονία του Π. Φύσσα και οι άλλες πράξεις δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά έργο της εγκληματικής οργάνωσης ΧΑ και να γίνει δεκτή η έφεση του εισαγγελέα ως προς το ύψος των ποινών. Να τονιστεί ότι η ικανοποίηση και η χαρά του λαού για την ομόφωνη καταδίκη της Χρυσής Αυγής από το πρωτόδικο δικαστήριο είναι δικαιολογημένες, αλλά δεν πρέπει να τον εφησυχάζουν. Για να πάρουν αληθινή εκδίκηση τα όνειρα όλων των θυμάτων του φασισμού, όλων των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, όλων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων στη χώρα μας και όπου Γης, πρέπει ο λαός να αγωνιστεί για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Επίσης, η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση δεν θα υπήρχε αν καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης η… ανάσα του εργατικού και λαϊκού κινήματος δεν επηρέαζε τις εξελίξεις, δεν διευκόλυνε τους μάρτυρες, τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής, απέναντι στη συνηθισμένη τρομοκρατία όσων προέρχονται και εκφράζουν τη Χρυσή Αυγή.

Πηγή:Κατιούσα