Business plan και συμβιβασμοί

Παλιότερα ένας φίλος πανέξυπνος και χιουμορίστας συνάδελφος σε μια συζήτηση περί συμβιβασμών είχε πει την επίκαιρη ατάκα «Γιώργο μαλάκας είμαι να μη συμβιβαστώ; Με έχεις για μαλάκα;» Όχι ψέλλισα και τον κοίταζα με γουρλωμένα μάτια χωρίς να ξέρω αν πρέπει να συμβιβαστώ με αυτό που άκουγα ή να γελάσω.

Αναρωτιέμαι οι συμβιβασμοί, οι συμμαχίες, οι συμφωνίες είναι πρόοδος ή οπισθοδρόμηση σε μια εποχή που τις αποφάσεις τις λαμβάνουν οι επικοινωνιολόγοι, οι αλγόριθμοι και τα business plans καθορίζουν την τύχη μας;

Οι πολίτες τι κερδίζουν και τι θυσιάζουν όταν τους συμπεριφέρονται σαν να είναι στατιστικό δεδομένο; Η λογική λέει ότι οι συμβιβασμοί πρέπει να τους αποφέρουν σοβαρό κέρδος.

Είμαι εκπαιδευτικός και προσπαθώ λογικά να αναλύσω που χάθηκε το 50% του βιοτικού μου επιπέδου μέσα σε 10-12 χρόνια και πώς να συμβιβαστώ όταν το σύστημα προωθεί την άποψη ότι είμαστε «οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας». Οι τελευταίοι κλάδοι του δημοσίου που έχουν μισοπουληθεί είναι η παιδεία και το νερό. Η πρωτοβάθμια υγεία έχει πουληθεί και ροκανίζει τα ασφαλιστικά ταμεία , φυσικά την δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια δεν τη θέλουν γιατί είναι ζημιογόνα, η ενέργεια τα ίδια, η περιουσία του δημοσίου είναι υποθηκευμένη κτλ.

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; 

Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;

Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι

καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;

κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,

κτλ…

Θα συμπλήρωνα ότι η πατρίδα μας είναι ο τουρίστας μας, οι επιχειρηματίες μας, η τηλεόρασή μας, οι πολιτικοί μας, το δημόσιο χρέος μας, οι δανειστές μας, τα πολύ χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στις δημοτικές εκλογές, ο Μπέος μας, και ο Πανελλήνιος συμβιβασμός μας.