Το ηδύοσμον, το άνηθον και το κύμινον
Το ηδύοσμον, το άνηθον και το κύμινον Η δασκάλα μας συχνά μας μιλούσε για τους Γραμματείς και Φαρισαίους και μερικοί είχαμε μάθει απέξω την περικοπή του Ευαγγελίου. Άφηνε να εννοηθεί ότι δεν τελείωσε η υποκρισία με αυτούς και ο φανατισμός. Και μετά τα βρήκαμε μπροστά μας στην καθημερινή ζωή μας και στα έργα των πολιτικών. Έγινε συνήθεια και πρακτική να αποδεκατούν το ηδύοσμον, το άνηθον και το κύμινον και να αφήνουν τα βαρύτερα του νόμου στο έλεος των ανέμων. Έγινε καθεστώς η προσοχή να εστιάζεται στα δευτερεύοντα, στον τύπο, στην επιφάνεια και όχι στα βαθύτερα της ουσίας. Παίζεται το μέλλον της χώρας και περί άλλα τυρβάζουν οι εξουσίες με τους κολαούζους τους. Κι ενώ η εκκλησία θα έπρεπε να αποτάξει τον φαρισαϊσμό και να τονώσει με το έργο της, την κρίσιν και το έλεον, συχνά τον ενδύεται προκειμένου να έχει ως όφελος μέρος της εξουσίας. «Οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες». Αν καταφέρει κανείς μέσα σ’ αυτήν την απελπισία κάτι πιο υψηλό, καταδικάζ