Που είναι ο Σύλλογος Εργαζομένων των ΟΤΑ Πάρου Αντιπάρου;
Πάει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που εκλέχτηκε το νέο ΔΣ του Συλλόγου μας και 5 μήνες από τότε που κάλεσε σε Γενική Συνέλευση τους εργαζόμενους του Δήμου για τελευταία φορά. Έκτοτε τηρεί σιγή ιχθύος καθώς τα εννιά μέλη του περί άλλων τυρβάζουν, κρυμμένα πίσω από διάφορες προτεραιότητες αλλότριες προς τα συνδικαλιστικά τους καθήκοντα. Έτσι άλλοι είναι κλειδωμένοι στα υπηρεσιακά φορτηγά τους, άλλοι έχουν πολλές υποχρεώσεις με άλλους συλλόγους και δεν τους περισσεύει χρόνος για το δικό μας, άλλοι προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα υπηρεσιακά τους καθήκοντα, άλλοι δεν προλαβαίνουν λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, άλλοι είναι χωμένοι στα τεράστια υπηρεσιακά προβλήματά τους και ζητούν να μπουν στη διαχείριση της υπηρεσίας τους ιδιώτες για να τα λύσουν (ναι για συνδικαλιστές μιλάμε), άλλοι προσπαθούν, μεταξύ «τύρου και αχλαδίου», να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα και άλλοι κατάλαβαν νωρίς ότι το σκάφος μπάζει από παντού και το εγκατέλειψαν.
Ένας συνδικαλιστικός Σύλλογος όμως δεν είναι πάρεργο ώστε να ασχολούμαστε μ’ αυτόν μόνο όταν έχουμε χρόνο, αν έχουμε. Όλοι αυτοί δε γνώριζαν, όταν κατέθεταν τις αιτήσεις των υποψηφιοτήτων τους, ότι δεν έχουν χρόνο για το Σύλλογο; Δυστυχώς, επαληθεύτηκε πλήρως, τουλάχιστον στη δική μου συνείδηση, ότι τα περισσότερα μέλη που έθεσαν υποψηφιότητα για το ΔΣ στις εκλογές του 2021 ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία κατάργησης της φωνής του και ευτελισμού των όποιων αγώνων κατάφερε ερήμην τους να δώσει.
Θυμάμαι στην τελευταία πριν τις εκλογές Συνέλευση του Συλλόγου έθεσα ερώτημα προς τους συνυποψηφίους μου: «Πείτε μας με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που έχουν οι εργαζόμενοι του Δήμου;». Όσοι απ’ αυτούς έλαβαν το λόγο το μόνο που κατάφεραν να ψελλίσουν ήταν το ονοματεπώνυμό τους. Το προεδρείο της Συνέλευσης έθαψε την ουσία του ερωτήματος και όλοι πήγαμε «ήσυχοι» στα σπίτια μας. Αυτό ήταν ένα προεόρτιο για ότι θα ακολουθούσε μέχρι και σήμερα. Ένα εννεαμελές, παρακαλώ, ΔΣ το οποίο απέχει από παντού. Ένα ΔΣ το οποίο εδώ και περίπου ένα χρόνο παραπαίει ανάμεσα σε τεράστια προβλήματα τηρώντας σιγή ασυρμάτου για θέματα όπως:
1. Υποστελέχωση όλων των υπηρεσιών του Δήμου
2. Στατικότητα του κτηρίου που στεγάζονται οι διοικητικές υπηρεσίες του Δήμου
3. Τροποποίηση του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Δήμου για την οποία υπήρχε ομόφωνη δέσμευση του Δημοτικού Συμβουλίου ότι θα γινόταν τον Σεπτέμβρη του 2021
4. Έλλειψη στέγης για τους εργαζόμενους
5. Διεκδίκηση κινήτρων για τους εργαζόμενους
6. Περιορισμένη έως ανύπαρκτη παροχή δωρεάν δημόσιας υγείας
7. Παράτυπη τοποθέτηση εργαζομένων σε αλλότρια καθήκοντα
8. Προβληματική απορρόφηση των παιδιών των εργαζομένων από τους Παιδικούς Σταθμούς κ.λπ..
Και βέβαια ούτε λόγος για τα τεράστια κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν ολόκληρη την κοινωνία του μικρού νησιού μας όπως:
1. Δημόσια υγεία.
2. Προβληματική κάλυψη των εκπαιδευτικών κενών.
3. Τουριστικός υπερκορεσμός
4. Κυκλοφοριακό
5. Κατάληψη κοινόχρηστων χώρων
6. Στέγαση
7. Αδικαιολόγητη αύξηση των τιμών σε όλα τα είδη και ειδικότερα σ’ αυτά της πρώτης ανάγκης
8. Νησιωτικότητα.κ.λπ..
Κατόπιν των προαναφερομένων, μοιραία αναδύεται και πάλι το γνωστό αναπάντητο από τους εργαζόμενους ερώτημα: Τελικά τι Σύλλογο θέλουμε να έχουμε; Και βέβαια πλήθος άλλα ερωτήματα ακολουθούν προς το ΔΣ μας:
1. Πόσες από τις συνδικαλιστικές άδειες που δικαιούνται έχουν πάρει τα μέλη του Προεδρείου του ΔΣ;
2. Πόσες από τις συνδικαλιστικές άδειες έχουν αξιοποιήσει προς όφελος του Συλλόγου;
3. Πόσα ΔΣ έχουν πραγματοποιήσει το τελευταίο εξάμηνο (το Καταστατικό μας προβλέπει τουλάχιστον ένα το μήνα);
4. Γιατί (αν κάνουν ΔΣ) δε μας γνωστοποιούν τις προσκλήσεις αυτών, ώστε να συμμετέχουν και όποιοι από τους εργαζόμενους θέλουν;
5. Τι γίνεται με τα κίνητρα προς τους εργαζόμενους που τα δικαιούνται;
6. Ποιο είναι το πόρισμα του ελέγχου που έγινε για τη στατικότητα του κτηρίου που στεγάζει το Δημαρχείο;
7. Τι γίνεται με το γιατρό εργασίας και τον Τεχνικό Ασφαλείας;
8. Τι γίνεται με την ΕΥΑΕ και κάθε πότε συνεδριάζει;
9. Ποιοι ασχολούνται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που με τόσο κόπο δημιούργησαν και στήριξαν τα προηγούμενα ΔΣ; κ.λπ, κ.λπ…
Και επειδή πρωτοστάτησα στην τροποποίηση του Καταστατικού του Συλλόγου μας, θα ήθελα ακόμα να πω ότι η στόχευση για λειτουργία εννεαμελούς ΔΣ ήταν επειδή είναι πολύ δύσκολη η λειτουργία των συνδικαλιστών στο πλαίσιο της ελληνικής αστικής νομοθεσίας. Δυστυχώς όμως, για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται ότι η ανοησία και το αίσθημα κατωτερότητας κάποιων διαδρομολόγων είναι ανυπέρβλητα.
Από την άλλη πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι ένας Σύλλογος δεν μπορεί ούτε να κωφεύει ούτε να παραμένει σιωπηλός. Όπως προβλέπεται άλλωστε και από όλα τα συνδικαλιστικά καταστατικά και τη συνδικαλιστική νομοθεσία παγκοσμίως, ένας Σύλλογος οφείλει να αγωνίζεται για το δίκαιο τόσο των εργαζομένων που εκπροσωπεί όσο και ολόκληρης της κοινωνίας των πολιτών σε επίπεδο αλληλεγγύης. Η υποστήριξη αυτών των ΑΡΧΩΝ προϋποθέτει την κατάθεση κόπου και χρόνου από τους ασχολούμενους με τα κοινά συνδικαλιστές, αξίες που απ’ ό,τι φαίνεται τα σημερινά μέλη του ΔΣ μας δε διέθεταν ούτε όταν έθεσαν υποψηφιότητα και φυσικά δε διαθέτουν ούτε και σήμερα.
Γιώργος Ανδρεάδης
