Να διδαχτούμε από τις ήττες μας
Να διδαχτούμε από τις ήττες μας (κείμενο του 2012)
Πολλοί σπουδαίοι ρητόρευαν για τον επερχόμενο θρίαμβο με τσιτάτα και θεωρίες, τα βιβλία έλεγαν για τη σίγουρη νίκη του λαού, οι άθλιοι της τηλεόρασης ολοένα μας αποβλάκωναν και σιγά-σιγά εμπιστευτήκαμε στους άλλους το μέλλον μας. Εμείς γίναμε οπαδοί, χειροκροτητές, ψηφοφόροι μελλοντικών νικητών. Ακόμα και τις ήττες μας τις ερμηνεύαμε ως νίκες κι ας περίσσεψαν οι αδικημένοι και οι απόκληροι κι ας ψάχνουν τώρα συνάνθρωποι στα σκουπίδια. Συνηθίσαμε να ζητούμε τρόπαια και επικράτηση, να βλέπουμε ακόμα κι ανάμεσα σε φίλους και συγγενείς διαρκώς αντιπάλους και να σκαρφιζόμαστε αναβολικά για να κατακτήσουμε όλα τα χρυσά. Έγινε η νίκη αυτοσκοπός ισόβιου παιχνιδιού και ξεχάσαμε τους ανθρώπους που δεν θέλουν ποδόσφαιρο, πυγμαχίες, αγώνες, πρωτιές και δοξαστικά, αλλά να ζήσουν. Το να μην το βάλουμε κάτω, να βοηθήσουμε, να συνεχίσουμε τον αγώνα για την ανθρωπιά, να σπεύσουμε τώρα και όχι να περιμένουμε τον παράδεισο, δεν σημαίνει πως πρέπει να κρύβουμε τις ήττες μας. Καιρός να τις ομολογήσουμε και να φωτιστούμε, έτσι ώστε να ψάξουμε για καλύτερες λύσεις και να σταματήσουμε ν’ ακούμε άκριτα όλους τους λαοπλάνους. Όσο περισσότερη πραγματικότητα μπορούμε να αναγνώσουμε και πιο μπόλικη αλήθεια να ξετρυπώσουμε και όσο δεν επιτρέπουμε να μας συνεπαίρνουν κηρύγματα μίσους, τόσο κοντύτερα σε καλό σκοπό ανθρωπιάς μπορούμε να φτάσουμε. Δεν χρειάζονται διαμεσολαβητές για να βρούμε τρόπους στήριξης και βοήθειας, κι ενώ οι ψηφοφορίες, δίνουν αίσθηση ελευθερίας και δημοκρατίας, δημιουργούν περισσότερες ελπίδες απ’ όσες παράγουν η σπορά κι ο θερισμός της πραγματικότητας. Να μην μένουμε στα στοιχήματα, στα προγνωστικά και στην πλήξη της διαρκούς άρνησης, αλλά να βρούμε κι άλλους τρόπους να σκεφτόμαστε και να δοκιμάσουμε νέα τεχνάσματα πρωτοβουλιών, αποφεύγοντας παλιές συνταγές που μας γονάτισαν. Να βρούμε τα όσα κυοφορούν ελπίδα, αρνούμενοι τη διαίρεση, τα ρήγματα και το δόγματα που μας έφεραν ως εδώ, αλλά και όλους τους μεσσιανισμούς που προσφέρουν παράδεισο. Δεν θα αρνηθούμε τη συμμετοχή, γιατί χωρίς εμάς κανένας καλός δρόμος δεν γίνεται να στρωθεί, αλλά να μην ξαναπάμε σε ειδωλολατρίες και άκριτα προσκυνήματα μάγων σωτήρων. Δεν θα έρθουν τα καλύτερα, αν εμείς πρώτα δεν γίνουμε σοφότεροι και ικανότεροι να συνδιαλεγόμαστε με την πραγματικότητα και όχι με μύθους, αν ταυτόχρονα με τον θετικό τροπισμό στη ζωή και τις αξίες της δεν βάλουμε και το κατάλληλο μείγμα αμφισβήτησης.
Χρίστος Γεωργούσης
