Η σπασμένη σανίδα
Του Γιώργου Κυριαζή
Το σερφάρισμα είναι αίσθημα εθιστικό και άσκηση ωφέλιμη νοητικά και σωματικά.
Συντροφιά, με τον ικανοποιημένο εαυτό μας, τη φύση σε δυναμική κατάσταση, η θάλασσα οργιάζει, ερωτοτροπεί και θέλει να αναπαραχθεί με το σερφίστα που παραδίνεται, στην καλύτερη ψυχική και φυσική κατάστασή του, στις διαθέσεις της. Ο αέρας, λυσσάει και λέει την ευτυχία την νιώθεις, την ακούς, τη χαίρεσαι, σε περιπαίζει σαν να είσαι παιδί και γίνεσαι παιδί και γίγαντας. Η χαρά ρίχνει τα τείχη και ο σέρφερ θριαμβεύει και εισχωρεί στην αγκαλιά της έκστασης. Τι απαλά που γίνονται τα όνειρα όταν πραγματοποιούνται. Τα βάσανα και η οδύνη της ζωής μαλακώνουν και το τώρα επαναλαμβάνεται στιγμιαία και αιώνια με ριπές, κύματα και φίλους τριγύρω που νιώθουν παρόμοια. Η πληρότητα είναι χάρη της φύσης, με αντίδωρα πανιά και σανίδες και μοιράζει ανθρωπιά και ευγνωμοσύνη στους σερφάδες.
Το τελετουργικό πάνω από μια σπασμένη σανίδα δεν είναι πένθιμο είναι η πόρτα στη μέθεξη του αθλητή και της παρέας σε ένα κόσμο χωρίς ήττα με όλους νικητές.
Η θυσία του άψυχου, για χάρη μιας ανυπόστατης αθανασίας. Το σώμα αναμετράται με το υλικό και οι εκκρίσεις του εγκεφάλου φέρνουν άλογη, πηγαία ευχαρίστηση.
Εντάξει ρε ‘σείς το παράκανα με τη φλυαρία.. αλλά ήταν μια γαμάτη, σπάνια, καλοκαιρινή μέρα στα Τσουκαλιά, με 7-8 bf ΒΑ και τεράστια κύματα!!
