Ένα γράμμα στον Πολάκη...
...Πολλά σού καταμαρτυρούν και αναλαμβάνεις εσύ τα βάρη πολλών άλλων. Μέσα στον αριστερό χώρο, στη σοσιαλιστική ιδεολογία ποιον άραγε κόσμο ονειρεύεσαι;
Ο μοίραρχος της Ερυθραίας με καλούσε κάθε βδομάδα να δίνω το παρόν στο γραφείο του (1972) και έλεγε ότι οι κακοί Έλληνες θα απομονωθούν στα νησιά κι εμείς οι καλοί θα κάτσουμε στ’ αυγά μας να απολαμβάνουμε.
Ποιοι είναι οι κακοί Έλληνες και ποιοι οι καλοί; Οι υποστηριχτές της δικτατορίας, οι τότε εθνικόφρονες, οι αριστεροφάγοι, οι συμφεροντολόγοι παντός καιρού, οι συμβιβασμένοι, ήταν οι καλοί Έλληνες. Οι άλλοι ήταν οι κακοί. Τελικά πήγαν στα νησιά για λίγο οι καλοί Έλληνες, ο Παπαδόπουλος, ο Παττακός και ο Μακαρέζος και μετά πήγαν στη φυλακή.
Άλλοι λένε εδώ κι εκεί και πολύ συχνά ότι ο λαός θα δώσει τη λύση, πράγμα στο οποίο συμφωνώ αλλά με τον όρο ότι θα ξεκαθαρίσουμε ποιος είναι ο λαός. Γιατί λαός είναι οι εργαζόμενοι κάθε λογής, οι φοιτητές, οι δικαστές, οι μπαχαλάκηδες, οι βιομήχανοι, οι αγρότες, οι αετονύχηδες εργολάβοι, οι άνθρωποι του γυαλιού, οι ξενύχτηδες, οι μαφίες κάθε λογής που έχουν πληθύνει, οι ποδοσφαιρόφιλοι, οι ιερείς, οι δημοσιογράφοι. Όλοι αυτοί είναι λαός και λύση βέβαια δεν μπορούν να δώσουν λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων τους. Λύση δεν είναι οι εκλογές, μια διέξοδος είναι που ίσως ανοίγει δρόμους ή και κλείνει. Ακόμα κι αν όλος αυτός ο συρφετός για κάποιον λόγο ψηφίσει ένα και μόνο κόμμα πάλι δεν θα είναι η λύση, καθώς τα πολλαπλά και αντικρουόμενα συμφέροντα θα σπρώχνουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Αν κάνουμε δικτατορία κι αυτό δεν είναι λύση καθώς θα μάς φέρει στους υπάρχοντες και άλλους νέους μπελάδες. Τελική και οριστική και τέλεια λύση δεν υπάρχει, εκείνο που μπορούμε είναι να πετύχουμε λίγα βήματα κάθε φορά προς το καλύτερο. Και να τα στερεώσουμε αυτά να μην καταπέφτουν αργότερα.
Το πλοίο της ιστορίας πάει αργά και καμιά φορά γυρίζει προς τα πίσω, όπως έγινε στη Ρωσία που άφησε τον Στάλιν, πήγε στον Κρουστσώφ που τον καταδίκασε στο 20ο συνέδριο, πέρασε στον Γκορμπατσώφ και μετά ξαναγύρισε στον σημερινό τσάρο. Ο τότε τσάρος είχε κάποια Δούμα, κάποιο κοινοβούλιο, ο σημερινός δεν έχει κανένα φρένο. Είχε βέβαια και τον Ρασπούτιν και άλλους σημαδεμένους της Ιστορίας.
Πάει περίπατο ο μύθος ότι πάμε πάντα μπροστά.
Με τα Κέντρα Υγείας και την μεταρρύθμιση στο χώρο της Υγείας πιστέψαμε ότι θα πάμε μπροστά και θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπως έλεγε ο σπουδαίος άνθρωπος Παρασκενάς Αυγερινός που είχε έρθει και στην Πάρο. Πήγαμε πίσω και στο χώρο της Υγείας γίνεται σήμερα το πιο φαύλο αλισβερίσι. Πολυεθνικές και πάλι Πολυεθνικές στον χώρο του φαρμάκου ουσιαστικά κυβερνούν κι ας δίνονται χρήματα. Το μέγα μέρος των χρημάτων με διαβολικά συστήματα γεμίζει τις τσέπες των ολιγαρχών της Υγείας...
Πηγή: ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ
