Αύγουστος: Οι σαγήνες της γλύκας
Γράφει ο Χρίστος Γεωργούσης
«Αύγουστος μήνας, ο πιο ανοιχτοχέρης κι αγαπημένος, βαρβάτος νοικοκύρης, με τις αγκάλες φορτωμένες μελωμένα πωρικά και σεριανίζει στα μποστάνια και στ’ αμπέλια, πασαλειμμένος με κατακάθια του κρασιού, με διπλά προγούλια και τριπλές κοιλιές, με ορθή ουρά, άγιος Σάτυρος, μεγάλη η χάρη του! Που χαίρεται και τρυγάει αιώνια το αμπέλι του την Ελλάδα»
(Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο).
-Αύγουστος, αλλά το καλοκαίρι που έφερνες εσύ μας λείπει, κανένα σύκο και κανένα σταφύλι δεν θα ‘χει τη δική σου ζάχαρη, άσε που βλέπω στον ύπνο μου ταξίδια με τις Πόρτες πάντα κοντά ν' ανοιγοκλείνουν. Σαν καλοκαίρι που δεν ήρθε ποτέ σε σκέφτομαι, σαν καλοκαίρι που έλαμψε ως αστραπή του πιο μακρινού ονείρου που αξιώθηκα.
-Αύγουστος και περισσεύουν όλα. Αφθονούν οι σαγήνες της γλύκας, τα πολλά και μεγάλα μας γνέφουν υποσχέσεις για ευωχίες ατέλειωτες. Κοίτα μη ζαλιστείς με τέτοια σπατάλη φωτός, με τόσα ξεμαυλίσματα γεύσης. Στα όσα δεν μπορείς να μετρήσεις, πρόσεξε, εκεί παραμονεύει η φτώχεια με το κεντρί της.
-Αύγουστος με το γάμα της γλύκας και της χαράς, με το ζωντανό τραγούδι των θεών και τους πιο κρυφούς λογισμούς μιας λαχτάρας που γεννοβολά διαρκώς τόλμη για αστραφτερή ζωή.
-Αύγουστος ο ύπατος Ζεύς των 12 θεών μηνών, ο δούρειος Δίας μιας αδαμάντινης ελπίδας που ονειρευτήκαμε.
Καλό μήνα σε όλους!
