Ολυμπιακός: Αδικαιολόγητα κακό βαθμό στα stress test
11 αγωνιστικές έχουν διεξαχθεί στο πρωτάθλημα της Super League και ήδη μπορούμε να βγάλουμε κάποια ασφαλή συμπεράσματα για την κατάσταση των ομάδων. Και επειδή στην Ελλάδα σπανίως ασχολούμαστε με το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι αλλά συνήθως η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από άλλα θέματα όπως η διαιτησία, η διαπλοκή, η διαφθορά και διάφορα τέτοια περιφερειακά θέματα δεν θα μπορούσε ούτε η φετινή σεζόν να αποτελεί εξαίρεση. Παρότι πολλά πράγματα φαίνονταν από το καλοκαίρι σε ότι αφορά τον σχεδιασμό των ομάδων, παρότι η πλειοψηφία των φιλάθλων ανέλυε σωστά την κατάσταση πριν να αρχίσει ο μαραθώνιος, δεν χρειάστηκαν παρά μόλις 3 μήνες για να αρχίσουμε ξανά να πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα, Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ολυμπιακό. Μια ομάδα που άλλαξε 3 προπονητές σε δύο μήνες με ένα τεράστιο ρόστερ χωρίς ισορροπία, παραφουσκωμένο μεσοεπιθετικά, λειψό αμυντικά και με κάποιες προσθήκες που περισσότερο έγιναν για να εντυπωσιάσουν παρά για να ενισχύσουν την ομάδα. Αλλά το κυριότερο, χωρίς κάποιον ξεκάθαρο σχεδιασμό και χωρίς κανείς να μπορεί να πει με σιγουριά ποιος αποφάσισε τις μεταγραφικές κινήσεις. Ο φετινός Ολυμπιακός και κυρίως η διοίκησή του θυμίζουν τα παιδιά που παίζουν και κερδίζουν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι πάντα στο πρώτο εύκολο επίπεδο και φέτος αγοράζοντας τη νέα έκδοση του παιχνιδιού διαπιστώνουν πως το εύκολο επίπεδο έχει δυσκολέψει σε τέτοιο βαθμό που τελικά τους οδηγεί να αφήσουν το παιχνίδι στην άκρη γιατί δεν μπορούν πια να το τερματίσουν με την ίδια ευκολία. Φυσικά στα σχετικά φόρουμ για το παιχνίδι μπαίνουν για να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους γι αυτή τη νέα έκδοση αναφέροντας μια σειρά προβλήματα που θεωρούν πως έχει και να βαθμολογήσουν με ένα (ή και κανένα) αστέρι το παιχνίδι.
Η ευκολία με την οποία ο Ολυμπιακός "τερμάτιζε" τις πίστες τα προηγούμενα χρόνια είτε λόγω της αδυναμίας των αντιπάλων του είτε λόγω εξωγενών παραγόντων τουλάχιστον στην προ VAR εποχή δεν τον βοηθάει να αντιμετωπίσει σήμερα μια κατάσταση δύσκολη αλλά όχι μη αναστρέψιμη ειδικά σε ένα πρωτάθλημα που εκτός από κανονική περίοδο έχει και play offs.
Προσωπικά πιστεύω πως παρά τον κακό σχεδιασμό, παρά την υπερβολική έως και αστεία αλλαγή τριών προπονητών σε δύο μήνες, ο Ολυμπιακός διαθέτει το υλικό να κατακτήσει και φέτος το πρωτάθλημα. 'Ηδη ο Μίτσελ αρχίζει να δημιουργεί ένα σταθερό κορμό, πράγμα απαραίτητο για το δέσιμο της ομάδας και επειδή το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος και όχι σπριντ των 100 μέτρων και επειδή το ρόστερ του είναι γεμάτο μεσοεπιθετικά όχι μόνο αριθμητικά αλλά και ποιοτικά, μπορεί να κόψει πρώτος το νήμα στα play offs. Ας δούμε τι γίνεται στους άλλους βασικούς διεκδικητές του τίτλου. Ο Παναθηναϊκός ήδη από χθες το βράδυ μετά τον τραυματισμό του Παλάσιος "ξέμεινε" από δεξί εξτρέμ έχοντας χάσει και τον πιο σημαντικό παίκτη του όχι μόνο για φέτος αλλά και για πέρυσι, τον Αϊτόρ, η ΑΕΚ πέρα από την απουσία του Βίντα έχει να αντιμετωπίσει και τον σοβαρό τραυματισμό του Ελίασον ενός απ τους πλέον επιδραστικούς παίκτες της στην αρχή της χρονιάς, ο ΠΑΟΚ κάνει μια πολλή ενδιαφέρουσα ανανέωση με νέους παίκτες που προφανώς τον κρατάει μακριά απ τη φετινή διεκδίκηση (εντάξει, ίσως θα έπρεπε να έχει αποκτήσει και κάποιο επιπλέον σέντερ φορ με διαφορετικά χαρακτηριστικά απ τον Ολιβέϊρα) και ο Αρης πληρώνει την αδυναμία του να πάρει αποτελέσματα εκτός έδρας και ίσως την κακή χημεία που έχει το ρόστερ του (προσωπικά μου δημιουργεί μια αίσθηση φλυαρίας και απουσίας ξεκάθαρων σκέψεων και στρατηγικών).
Με χαρά επίσης διαπιστώνω πως και οι περισσότερες μικρομεσαίες ομάδες "ζορίζουν" πολύ τις προαναφερόμενες. Από τον Βόλο, τον Ατρόμητο και τον Παναιτωλικό που προφανέστατα κάνουν πολύ καλό πρωτάθλημα μέχρι και τους πλέον αδύναμους βαθμολογικά Ιωνικό, ΟΦΗ και Λεβαδειακό, όλες αυτές οι ομάδες είναι ικανές να κάνουν "ζημιές" όχι μόνο στην έδρα τους αλλά και εκτός έδρας. Και αυτό είναι πολύ καλό. Οσο ανεβαίνει το επίπεδο του ανταγωνισμού, όσο ο πρωταθλητής δεν θα κρίνεται απ τον Νοέμβριο, τόσο θα ανεβαίνει το ενδιαφέρον για το "προϊόν" επαγγελματικό ποδόσφαιρο και φυσικά οι πιθανότητες να ξαναδούμε κάποιες ευρωπαϊκές επιτυχίες. Και μην σπεύσει κανείς να θεωρήσει πως ο ανταγωνισμός ανεβαίνει γιατί έχει πέσει το επίπεδο των μεγάλων. Κάθε άλλο παρά κάτι τέτοιο ισχύει. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ μετά από χρόνια είναι ταυτοχρόνως πολλοί δυνατοί και ικανοί να πάρουν το πρωτάθλημα παίζοντας όμορφο ποδόσφαιρο, ενώ ο Ολυμπιακός διαθέτει στο ρόστερ του παίκτες που θα τους ζήλευαν αρκετές ευρωπαϊκές ομάδες.
Προτείνω λοιπόν στους Πειραιώτες να ξανανοίξουν το αγαπημένο τους παιχνίδι και να προσπαθήσουν να βγάλουν όλες τις πίστες έστω κι αν ζοριστούν παραπάνω. Αν μη τι άλλο είναι αυτοί με τη μεγαλύτερη εμπειρία στο να το τερματίζουν έστω και στο εύκολο επίπεδο και αυτό είναι κάτι που στο τέλος σίγουρα θα μετρήσει. Και στο τέλος της διαδρομής, αν τα καταφέρουν η χαρά θα είναι πολλή μεγαλύτερη. Αλλά ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουν δεν χάθηκε και ο κόσμος. Στο κάτω-κάτω, ένα παιχνίδι είναι μόνο! Απλά του χρόνου θα πρέπει να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη
Νίκος Καραμάνος
