Παριανές υποκειμενικότητες

Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας συμπίπτει με ένα ανατριχιαστικό νέο για τον αμέτρητα αλλεπάλληλο βιασμό και διακίνηση ενός 12χρονου κοριτσιού, από τον Ηλία Μίχο, ο οποίος πόζαρε με τον -τι φριχτή ειρωνεία- υπουργό Υγείας της χώρας, Θάνο Πλεύρη, και άλλους ομοίους του. ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΪΡΑ ΖΑΡΕΝΤΗ Η Ψυχική Υγεία πρέπει να είναι το selfcare routine μας, όπως το skincare routine μας, όπως πολύ καλά τίθεται. Όμως, η Ψυχική Υγεία πολλές φορές είναι να τα βάζεις με τους δράκους. Είναι ένα ζήτημα έξω και πέρα από εμάς. Είναι ζήτημα κρατικών και κοινωνικών πλατών, είναι ζήτημα γειτόνων, ζήτημα φορέων, ζήτημα σιωπής, συνενοχής, πάλης και αλληλεγγύης. Δεν ξέρω πώς το κορίτσι αυτό κοιμάται και πώς θα ξανακοιμηθεί. Δεν ξέρω πώς σιτίζεται και τι της έχουν αφήσει όρθιο από την παιδικότητα και την αυτοδιάθεση του σώματός της. Δεν ξέρω πώς σχετίζεται και πως θα σχετιστεί στο μέλλον. Ξέρω πως μπορεί να γίνει ένα θαύμα, όπως όλοι οι άνθρωποι που παλεύουν με τις μεγαλύτερες φουρτούνες. Όμως πόσοι και π

Του Χρίστου Γεωργούση Πήρε φόρα το Λύκειο και ξεκίνησε σπουδαίες εκδηλώσεις. Έμπνευση και κουράγιο! Έχουμε να πούμε μερικά πράγματα ως μαθητεύσαντες στις εκδηλώσεις από το 1975. 1) Το θέμα της εκδήλωσης είναι ξεχωριστό Και εύγε σε όσους το σκέφτηκαν. 2) Η επιλογή των προσώπων που θα μιλήσουν είναι τέλεια! 3) Το Λύκειο Παροικιάς έχει μια ιστορία στις εκδηλώσεις. Ο λυκειάρχης Ανδρέας Πετράκης το 1980 εγκατέστησε στις πάνω αίθουσες (δεν είχε γίνει ακόμα το νέο κτήριο κάτω) τη Λέσχη Κινηματογράφου. 4) Ο "Αρχίλοχος" παρουσίασε στη Σύρο το 1983 μπροστά στο Θεοδωράκη το "Άξιον Εστί" με τη χορωδία του Λυκείου. Παιδιά της χορωδίας είναι τώρα εκπαιδευτικοί στα σχολεία της Πάρου ή ζουν άλλες εμπειρίες ενήλικοι πια. 5) Τα σχολεία πρέπει να αφήσουν μεγάλο μέρος των σημερινών προγραμμάτων και να πάνε σε άλλες μορφές "διδασκαλίας" όπου αποκτάται ζώσα γνώση. Εκδηλώσεις, εκδρομές, επισκέψεις στα σχολεία καλλιτεχνών και ανθρώπων της εργασίας και συζήτηση με τα παιδιά. Κινημ

Τα κόμματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατίας. Χωρίς την ύπαρξη και την ελεύθερη λειτουργία τους δημοκρατία δεν υφίσταται. Και βέβαια είναι κατ΄εξοχήν υπεύθυνα για την ομαλή και ποιοτική λειτουργία της. Όμως, τα τελευταία χρόνια, το πολυκομματικό σύστημα ολισθαίνει σε κατήφορο παρακμής αδυνατώντας να ανταποκριθεί σε σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες κυρίως των λαϊκών στρωμάτων. Αποτέλεσμα αυτής της παρακμιακής πορείας είναι η δημιουργία αντισυστημικών κινήσεων και κομμάτων που ενισχύουν την άκρα δεξιά. Το είδαμε στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Αυστρία στη Σουηδία και τελευταία στην Ιταλία, όπου αναλαμβάνει, όπου νάναι πρωθυπουργός θαυμάστρια του Μουσολίνι. Κοντολογίς στο σύνολο σχεδόν της Ευρώπης έχουμε άνοδο της ακροδεξιάς. Για την Ελλάδα δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Το φαινόμενο το βιώσαμε με τη χρυσή αυγή, που αν δεν είχε δολοφονήσει τον Παύλο Φύσσα, θα είχε εδραιωμένη κοινοβουλευτική παρουσία και μάλιστα με υψηλά ποσοστά. Υπάρχει μια εξήγηση, όχι η μόνη. Πρόκει

  Να κοιταχθούμε στον καθρέφτη Σε άρθρο του στο «Βήμα» (16-11-2003) ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς (δάσκαλος και του γιου μου) με τίτλο «Η λογική του ανορθολογισμού» ασχολήθηκε με έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ). Αντιγράφω πιστά ένα μικρό μέρος του άρθρου. Σήμερα μετά 14 χρόνια τα πράγματα μάλλον έχουν χειροτερέψει για μας και ο καθρέφτης έχει περισσότερο σκοτεινιάσει. «Την ιστορία της λογικής του ανορθολογισμού αποτυπώνει η πρόσφατη έρευνα του ΕΚΚΕ. Οι Έλληνες δεν είναι μόνο οι πιο μισαλλόδοξοι, οι πιο συντηρητικοί, οι πιο έμφοβοι, οι πιο απολιτικοποιημένοι και οι πιο θρησκόληπτοι Ευρωπαίοι. Επιπλέον φαίνεται ότι η πολιτιστική μας «απόκλιση» από τις κοινές αξίες και τις κυρίαρχες συμπεριφορές στην Ευρώπη των 15 εντείνεται συνεχώς. Και αυτό συμβαίνει παρά την αναμφίβολη ευθυγράμμιση προς τα υπερεθνικά πλέον τεχνολογικά και επικοινωνιακά πρότυπα, παρά την αύξουσα σύγκλιση των καταναλωτικών μορφών και βλέψεων, παρά την ένταξη στην ευρωζώνη, παρά την ραγδαία

Τώρα, λοιπόν, που κατάκατσε κάπως ο κουρνιαχτός από το πέσιμο της «Μαρίνας» στα χέρια της δικαιοσύνης, ας πούμε κι εμείς κανά δυο υποκειμενικές κουβέντες. Επιτέλους κάποιος τόλμησε να αναδείξει το θέμα και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό έγινε από κάποια υπηρεσία του Δήμου στην οποία υπηρετεί εργαζόμενος. Αυτό από μόνο του έχει μια ιδιαίτερη αξία, γιατί από τη μία καταδεικνύει την ευθύνη που έχουμε ως εργαζόμενοι απέναντι σε παρατυπίες που γίνονται και από την άλλη τη δύναμη να αντισταθούμε σ’ αυτές. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Έτσι ο εργαζόμενος που καταγγέλλει πρέπει να ‘χει τεράστια ψυχικά αποθέματα για να αντιμετωπίσει την παράνοια μιας άρρωστης κοινωνίας, η οποία από τη μία συγχαίρει τον καταγγέλλοντα, από την άλλη συμμετέχει σύσσωμη στην παρανομία είτε από συμφέρον είτε με τη σιωπή της και τέλος ψάχνει για εξιλαστήρια θύματα. Μια κοινωνία που νίπτει τας χείρας της, όταν αναδεικνύονται ζητήματα τα οποία η ίδια γνωρίζει και συντηρεί με τη σιωπή της. Στο πλαίσιο

Αρχικά θα ήθελα να τονίσω ότι ο διαχωρισμός των συναισθημάτων είναι κάπως χονδροειδής. Δηλαδή σπάνια υπάρχει θυμός χωρίς ένα ίχνος φόβου, σπάνια μια υποτιμητική έκφραση δεν κρύβει θυμό μέσα της κλπ κλπ. Άρα ουσιαστικά μελετάμε το φαινόμενο της ενόχλησης της γάτας, όπως εκδηλώνεται μέσα από διάφορα συναισθήματα με κυριότερο το θυμό! Για να δούμε λοιπόν ποια είναι τα πιο συνηθισμένα σημάδια ότι η γάτα μας είναι θυμωμένη: 10 σημάδια ότι η γάτα μου είναι θυμωμένη 1. Γρύλισμα/μούγκρισμα/σφύριγμα: Αν νομίζετε ότι μόνο τα σκυλιά γρυλίζουν είστε γελασμένοι ή τελείως μη-παρατηρητικοί, ή δεν έχετε δει ποτέ μια θυμωμένη γάτα. Οι θυμωμένες γάτες μπορούν να κάνουν μια μεγάλη ποικιλία θορύβων που σηματοδοτούν τη δυσαρέσκειά τους, όπως γρύλισμα, σφύριγμα ή στρίγγλισμα και μουγγρητό. Σε μια τέτοια περίπτωση η γάτα σας φωνάζει ότι είναι θυμωμένη και το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να της δώσετε το χώρο της ώστε να ηρεμήσει. Όταν κάπως ηρεμήσει μπορείτε να επιχειρήσετε να παίξετε μαζί της και να ε

Κάποιος ειδικός, προφανώς ψυχολόγος, θα πρέπει να μας κάνει ψυχογράφημα. Να μας ψάξει εσώτερα, γιατί κάτι δεν πάει καλά. Κάτι συμβαίνει και σιγά αλλά σταθερά μας μεταλλάσσει από ανθρώπους σε ανθρωπάκια, που, ότι και να μας συμβεί, το αντιμετωπίζουμε με απάθεια, λες και δεν τρέχει τίποτα. Και το φαινόμενο αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Πάρο. Είναι γενικότερο. Είναι η κατευθυνόμενη τηλεόραση που γεμίζει καθημερινά το μυαλό μας με σκουπίδια; Είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που καλλιεργούν τον ναρκισσισμό ή άλλως την ωραιοπάθεια, το ηλεκτρονικό κουτσομπολιό και τη γκρίνια για μια άθλια καθημερινότητα για την οποία δεν κάνουμε τίποτα το ουσιαστικό για να την αλλάξουμε; Είναι ο Λυκαβηττός που κατεβάζει από τον ουρανό το Άγιο Φώς σε ένα δίσκο; Είναι οι μέτριοι που μας κυβερνούν αποκρύπτοντας γεγονότα που έρχονται και που θα αλλάξουν τη ζωή μας; Αλήθεια πόσοι ασχολούνται με όσα συμβαίνουν στην καρδιά της Ευρώπης, όπου σκοτώνονται νέοι άνθρωποι, καταστρέφονται οικογένειες και ξεσπιτώνονται χιλ

Εκατοντάδες υποστηρικτές του ιδρυτή του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ σχημάτισαν μια ανθρώπινη αλυσίδα έξω από το κοινοβούλιο της Βρετανίας, ζητώντας να σταματήσει η προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών για την έκδοσή του, προκειμένου να δικαστεί για ποινικά αδικήματα από τα αμερικανικά δικαστήρια. Στην κινηματική δράση έδωσε το «παρών» και ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο πρώην ηγέτης των Εργατικών. Οι διαδηλωτές στάθηκαν στη σειρά, σε μια γραμμή που εκτεινόταν από τα κάγκελα της περίφραξης του κοινοβουλίου μέχρι την κοντινή Γέφυρα Ουεστμίνστερ, στην απέναντι όχθη του Τάμεση. Η Στέλλα Ασάνζ, η σύζυγος του Ασάνζ, είπε ότι η βρετανική κυβέρνηση θα πρέπει να μιλήσει με τις αρχές των ΗΠΑ για να σταματήσουν οι διαδικασίες έκδοσης, που ξεκίνησαν το 2019. «Ήδη συμπληρώθηκαν τριάμισι χρόνια. Είναι μια κηλίδα για το Ηνωμένο Βασίλειο και την κυβέρνηση Μπάιντεν», τόνισε. «Ελευθερώστε τον Ασάνζ» και «Η δημοσιογραφία δεν είναι έγκλημα», έγραφαν τα πανώ που κρατούσαν οι διαδηλωτές. Στις ΗΠΑ ο 51χρονος Ασάνζ κατηγορείτ

Ο Μ. Κωβαίος ως Δήμαρχος Πάρου ήταν μέλος και τιμητικά αντιπρόεδρος του Διοικητικού συμβουλίου του Βελέντζειου Ιδρύματος από το 2014 μέχρι το 2020, όταν κρίθηκε από τα αρμόδια όργανα ότι με βάση την κείμενη νομοθεσία η θέση αυτή ανήκει στην Πρόεδρο της Κοινότητας Πάρου. Ο Μ. Κωβαίος όταν ήταν μέλος, δεν παραβρέθηκε στις συνεδριάσεις του Διοικητικού του Συμβουλίου παρά μόνο επιλεκτικά, απαξιώνοντας και υποσκάπτοντας με τη στάση του το έργο του Ιδρύματος . Ο Μ. Κωβαίος, αν και γνωρίζει, τους λόγους που το αεροπλάνο του Βελέντζειου δεν εντάσσεται στα πτητικά μέσα διακομιδής του ΕΚΑΒ, «κάνει τον κινέζο». Ας μας πει τι έκανε ο ίδιος από την θεσμική του θέση προς το αρμόδιο Υπουργείο, για το λόγο αυτό. Ο Μ. Κωβαίος, αντί ως όφειλε να θέτει τα ζητήματα της στελέχωσης του Κέντρου Υγείας με το απαραίτητο προσωπικό και τον απαιτούμενο εξοπλισμό του, ώστε να ανταποκρίνεται η πρωτοβάθμια περίθαλψη στις σημερινές πληθυσμιακές ανάγκες του νησιού μας, «παίζει» με τις ανθρώπινες ανάγκες και τις ελλεί

Η περιοχή Τα Εξάρχεια αποτελούν από τη δεκαετία του 1970, μια από τις πλέον "καλλιτεχνικές" και "εναλλακτικές" γειτονιές της Αθήνας. Σε εποχές που άλλες γειτονιές της πρωτεύουσας έχαναν τον χαρακτήρα τους, αυτά κράτησαν, έχοντας ως ένα κύριο χαρακτηριστικό τους την αλληλεγγύη των κατοίκων τους. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε η γειτονιά τους σεισμούς του Φλεβάρη του 1981, είναι χαρακτηριστικός και θα πρέπει να διδάσκεται στο πως η κοινωνία θα πρέπει να συμπαρίσταται σε όσους έχουν ανάγκη... Αν και στο μυαλό των περισσότερων τα Εξάρχεια ταυτίζονται με την πλατεία Εξαρχείων, στην πραγματικότητα η έκταση που καταλαμβάνουν είναι πολύ μεγαλύτερη, αφού οριοθετούνται: - δυτικά, από συγκρότημα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και την οδό Ζαΐμη, - νοτιοδυτικά, από τις οδούς Σόλωνος και Μπόταση οι οποίες χωρίζουν τα Εξάρχεια από την περιοχή της Πλατείας Κάνιγγος, - νοτιοανατολικά, από την οδό Χαριλάου Τρικούπη μέχρι το ύψος της Καλλιδρομίου, η οποία χωρίζει τη συνοικία