Παριανές υποκειμενικότητες

Γράφει η Elena Akrita Η χθεσινή εικόνα στην Εξεταστική με τον φραπέ, τζιτζί ή όπως διάολο τον λένε δεν ήταν απλώς ντροπιαστική. Ήταν συμβολική: ένας άνθρωπος που εκπροσωπεί το πιο σάπιο κομμάτι Ελλαδας πρώτα συμπεριφέρεται με τσαμπουκά και μετά επικαλείται το δικαίωμα στη σιωπή - «προνόμιο» που δεν διαθέτει αφού ακόμα δεν είναι κατηγορούμενος. Αυτή η τζάμπα μαγκιά δεν είναι προσωπική αδυναμία. Είναι μοντέλο εξουσίας, την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, με τους μισούς βουλευτές της να έχουν στραφεί εναντίον της, προσπαθεί να αποποιηθεί την ευθύνη μιας υπόθεσης που την αφορά στο σύνολό της. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Μια κυβέρνηση που κυβερνά για τους λίγους, που προστατεύει τα δικά της παιδιά, που αφήνει τις δομές να σαπίζουν και τους αγρότες να πνίγονται στα χρέη και στην απόγνωση. Μια κυβέρνηση που έχει μετατρέψει το κράτος σε λάφυρο και την πολιτική σε μηχανισμό συγκάλυψης. Αυτή είναι η Ελλάδα που μας πνίγει: της κομπίνας, του εκ τους ασφαλούς τραμπουκισμού, της λαμογιάς, του παράνομου ...

Στις 14 Δεκεμβρίου 1853 γεννήθηκε ο Ερρίκο Μαλατέστα. ..."ΑΝΑΡΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΗ ΒΙΑ, μη κυριαρχία ανθρώπου σε άνθρωπο, μη επιβολή βιαίως της βούλησης ενός η περισσοτέρων στους υπόλοιπους. Είναι μέσο της εναρμόνισης των συμφερόντων, μέσω της εθελουσίας συνεργασίας, της αγάπης, του σεβασμού, της αμοιβαίας ανοχής, είναι μόνο με την πειθώ, το παράδειγμα, τη μεταδοτικότητα και το αμοιβαίο όφελος από την επιείκεια που μπορεί και πρέπει να θριαμβεύσει η αναρχία, δηλαδή μια κοινωνία αδελφών ελευθέρως αλληλέγγυων, η οποία θα εξασφαλίζει στους πάντες την μέγιστη ελευθερία, τη μέγιστη ανάπτυξη, τη μέγιστη δυνατή ευημερία". Όταν διαβάζεις τις σκέψεις του μεγάλου αυτού Αναρχικού, συνειδητοποιείς πόσο επίκαιρες είναι. Βλέπεις μέσα σε αυτές την αγωνία του σκεπτόμενου ανθρώπου για τη σύνδεση θεωρίας και πράξης, για την Ηθική, για όλα τα θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν τον Άνθρωπο κάθε εποχής και κάθε τόπου. Η αναφορά μου στο συγκεκριμένο απόσπασμα του Μαλατέστα δεν γίνεται για να θεωρητικολ...

Του Δημήτρη Καλανδράνη Χρόνια τώρα ήθελα να αγοράσω μια καλή τρομπέτα. Όμως οι καλές τρομπέτες είναι ακριβές και αυτή που μου άρεσε κόστιζε 3.500 ευρώ και δεν χαλάλιζα αυτά τα λεφτά. Εδώ και πέντε μήνες που βρίσκομαι στην Αθήνα, για λόγους υγείας της Κασσιανής, είδα τα 3.500 να κυλούν στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Στην αρχή ήταν μόνο 3.500, μετά διπλασιάστηκαν , τριπλασιάστηκαν, μέχρι που έχασα τον λογαριασμό. Στο τέλος άρχισα να υπολογίζω την αξία της τρομπέτας με τις αμοιβές των γιατρών και τα έξοδα των νοσηλειών και έβγαλα το συμπέρασμα ότι οι γιατροί κόστισαν μέχρι σήμερα 4 τρομπέτες και τα νοσοκομεία άλλες 10. Ολόκληρη ορχήστρα με 14 τρομπέτες, τη στιγμή που εγώ δεν αποφάσιζα να αποκτήσω μόνο μια. Και τώρα, σκέφτομαι να την αγοράσω, παρόλο που δεν τελείωσα με το θέμα της υγείας. Έτσι, για να εκδικηθώ τη μοίρα μου σ΄αυτόν τον τόπο, όπου για να γιατρευτείς, πρέπει να ξοδέψεις οικονομίες μιας ζωής. Θα βρω τρόπο να την αποκτήσω με πολλές, πολλές δόσεις. Είναι η Bach Stradisvarius,...

Του Γιώργου Κυριαζή Ο ήχος του κινητού, της απόλυτης εταιρείας, ακούγεται παντού. Η αναγνώριση, ενεργοποιεί τους χρήστες αλλά και όσοι δεν είναι συμμετέχουν, άλλοι από αποστροφή ή αδιαφορία και άλλοι από ακυρωμένη επιθυμία για την συγκεκριμένη συσκευή. Οι γιορτές σημαίνουν κατανάλωση. Η κυρία κοιτάζει το όνομα, πριν απαντήσει, για να προετοιμάσει και προσαρμόσει το σενάριο επικοινωνίας. «Έλα Μάτα μου τι κάνεις;» Ξεκινά ένας διάλογος με χαρακτήρα οικειότητας και ελαφράς θεατρικότητας.  «Στόλησα ναι, το δένδρο μικρότερο από παλιά, αλλά πολύ όμορφο…αληθινό έλατο από φυτώριο που μετά θα το επιστρέψω για να μεταφυτευτεί… πολλές μπάλες, μεγάλες διάφανες, κόκκινες μικρότερες και χρυσές, μπότες, καμπανούλες κουκουνάρια… κι εμείς έχουμε τρία διαφορετικά λεντ, ειδικά το βράδυ είναι μαγεία….φάτνη όχι..ναι η γλάστρα που είναι φυτεμένο πιάνει χώρο, αστέρι; Ναι βάλαμε μεγάλο χιονισμένο στην κορυφή… φάτνη όχι δεν μου άρεσε..δώρα δεν έχουμε βάλει ακόμη. Την Κυριακή θα ψωνίσουμε… ναι μακάρι να χιον...

Ο καθένας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων «βλέπει» τα πράγματα από το σημείο που βρίσκεται. Από το σημείο που βρίσκεται πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά και … «ηλικιακά». Από το σημείο δηλαδή που τον «τοποθέτησε» η ιστορική χρονική του εξέλιξη! Δηλαδή κρίνει, κατακρίνει και προκρίνει σύμφωνα με τις εμπειρίες του, τις αναμνήσεις του και με το «αντιλαμβανόμενο» ατομικό του συμφέρον. Ελάχιστοι όπως προείπαμε μπορούν να έχουν μία ευρύτερη αντίληψη που όμως και γι αυτούς ο επηρεασμός από τα ανωτέρω υπάρχει, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Είναι «κάπως» πιο αντικειμενικοί, πιο «ρεαλιστές». Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότεροι Παριανοί μόνιμοι κάτοικοι αλλά και επισκέπτες που γνωρίζουν το νησί από παλιά εκφράζουν νοσταλγία για την Πάρο της εποχής του «εξήντα» ή «εβδομήντα». Μια εποχή πιο ήσυχη, πιο αυθεντική, με λιγότερο κόσμο, περισσότερη απλότητα και πιο ανθρώπινους ρυθμούς. Είναι κατανοητή αυτή η αντίδραση, ειδικά μπροστά στις ταχύτατες αλλαγές και τα προβλήματα της σημερινής πραγματικότητας....

Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ μπροστά στο «φοβερό» δίλημμα ενός νέου, είχε πει την καταπληκτική φράση που έγινε και ο ύμνος της ελεύθερης βούλησης του ατόμου: «Φίλε μου, είσαι καταδικασμένος να είσαι ελεύθερος».   Έτσι κι εμείς (λέμε τώρα, για να περνά κι η ώρα), είμαστε καταδικασμένοι να επιχειρηματολογούμε αν θα ισορροπήσουμε ανάμεσα στην «καλπάζουσα» ανάπτυξη και στο «φρένο», αν θα την ακολουθήσουμε σε μία λογική laissez-faire ή αν θα προσπαθήσουμε (αν μπορούσαμε, που δεν) να την «παγώσουμε» εντελώς.   Ποιο είναι λοιπόν το «σωστό» και ποιο το «λάθος»; Πού βρίσκεται, αν υπάρχει, η ισορροπία;   Πρώτη επισήμανση είναι ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να σταματήσει.   Η κοινωνία, οι ανάγκες των κατοίκων, η επιθυμία των νέων για δουλειές και καλύτερη ζωή, αλλά και η ίδια η εξελικτική πορεία του ανθρώπου δεν επιτρέπουν «πάγωμα» της ανάπτυξης. Η οικονομική ζωή του νησιού στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό, στις υπηρεσίες και στην … «οικοδομή». Αν σταματήσει, θα δημιουργηθεί κοινωνικό ...

  Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, πραγματοποιήθηκε σήμερα μια ιδιαίτερα συγκινητική κοινή εκδήλωση στο Δημοτικό Σχολείο Λευκών Κώστου. Στη δράση συμμετείχαν το Δημοτικό Σχολείο Λευκών–Κωστού, το Νηπιαγωγείο Λευκών και το νέο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Πάρου, το οποίο μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του εκπαιδευτική έξοδο εκτός σχολείου, σηματοδοτώντας μια σημαντική στιγμή στο ξεκίνημα της λειτουργίας του. Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα κλίμα χαράς, τρυφερότητας και ουσιαστικής συμπερίληψης, στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα σεβασμού, αποδοχής και ισότητας, παρευρέθηκαν ο Δήμαρχος Πάρου Κώστας Μπιζάς και οι Αντιδήμαρχοι Τάσος Κασαπίδης και Σίμος Βαρριάς. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στο εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων, που με υπομονή, συνέπεια, ευγένεια και αστείρευτη διάθεση προσφοράς, στηρίζουν καθημερινά τους μαθητές και προάγουν τις αξίες της συμπερίληψης και της αλληλεγγύης. Πρόκειται για επιστήμονες που εργάζονται με αξιοθαύμασ...

Στις έξι, όταν ο αέρας ακόμη μυρίζει νύχτα, «ώρα για περπάτημα». Στην διαδρομή «απλώνονται» παντού εργάτες, πρόσωπα από άλλους τόπους, άλλες ιστορίες, άλλες αφετηρίες. Άνθρωποι που πάνε να χτίσουν σπίτια που δεν θα κατοικήσουν, που «έφυγαν» από τα δικά τους για να στήνουν τοίχους και να ανοίγουν παράθυρα γι άλλους. Τα πάντα κινούνται στη «ζώνη του λυκόφωτος». Στην Πάρο, αυτό το «πάντα» εδώ και δεκαετίες «τρέχει» ακατάπαυστα. Η μεγάλη τουριστική άνοιξη του νησιού, πενήντα και πλέον χρόνια πριν, έφερε ανθρώπους από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Ήρθαν με όνειρα, ελπίδες και για κάποιους από την πρώτη τους μέρα εδώ, ήταν οι «ξένοι». Κι όμως, αυτοί οι «ξένοι» ρίζωσαν, έφτιαξαν σπίτια, επιχειρήσεις, οικογένειες. Έγιναν μέρος της ψυχής του τόπου, έγιναν κι αυτοί «ντόπιοι». Σήμερα, άλλοι φτάνουν. Επαγγελματίες, εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, μετανάστες από κοντινούς και μακρινούς τόπους. Και πάλι, ακούς κάποιους να τους βρίζουν και να τους κοιτούν με δυσπιστία. Τους αποκαλούν εισβολείς, κερδοσκόπους,...

Ο Δήμος Πάρου την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2025, απέστειλε νέα επιστολή προς το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, επανερχόμενος στο αίτημα για την κατεπείγουσα ίδρυση Κέντρου Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.) ή παραρτήματός του στην Πάρο. Με την επιστολή διαβιβάστηκε και το πρόσφατο έγγραφο της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Πάρου, συνοδευόμενο από υπογραφές δημοτών και γονέων, με το οποίο τεκμηριώνεται η ιδιαίτερα αυξημένη ανάγκη δημιουργίας της δομής, προκειμένου να διασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στις απαραίτητες υποστηρικτικές υπηρεσίες. Ως χώρος στέγασης προτείνεται το κτίριο «Σπίτι του Δασκάλου» στην Παροικία, το οποίο έχει ήδη ελεγχθεί και κριθεί κατάλληλο. Ο Δήμος ζήτησε ενημέρωση σχετικά με την καταλληλότητα του προτεινόμενου χώρου, τις προβλεπόμενες διαδικασίες ίδρυσης ή λειτουργίας παραρτήματος ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ., τις προθέσεις του Υπουργείου για την επέκταση του δικτύου στις Κυκλάδε...

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες, Κυριακή 30 Νοεμβρίου, στην Παροικία ο 1ος Δρόμος Ειρήνης 2025, με τη συμμετοχή δεκάδων συμπολιτών μας κάθε ηλικίας. Οι συμμετέχοντες, με σημείο εκκίνησης και τερματισμού την Πλατεία Μαντώ Μαυρογένους, έτρεξαν και περπάτησαν στις διαδρομές των 7 χλμ. και 1 χλμ., τιμώντας τους Ήρωες της Εθνικής Αντίστασης Πάρου - Αντιπάρου και στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα ειρήνης και ενότητας. Ο Δήμος Πάρου εκφράζει ένα θερμό ευχαριστώ σε όλους όσοι συμμετείχαν, περπάτησαν ή έτρεξαν και συνέβαλαν στην επιτυχία της διοργάνωσης. Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνονται στους φορείς που συνέβαλαν καθοριστικά στην πραγματοποίηση του 1ου Δρόμου Ειρήνης: Συντρέχτες Πάρου - Αντιπάρου, Αθλητικό Ποδηλατικό Όμιλο Πάρου, Ελληνική Ομάδα Διάσωσης - Παράρτημα Δυτικών Κυκλάδων, Λιμενικό Σώμα και Ελληνική Αστυνομία. Η συνεργασία και η παρουσία τους ήταν σημαντική τόσο για την οργάνωση όσο και για την ασφαλή διεξαγωγή της εκδήλωσης. Η πρώτη αυτή διοργάνωση θέτει τις βάσεις για έναν νέ...