Ο επαναστατημένος άνθρωπος
Ο επαναστατημένος άνθρωπος
«Ο επαναστατημένος άνθρωπος» είναι έργο του Αλμπέρ Καμύ το οποίο ξεσήκωσε αντιδράσεις, γιατί έδινε στην ουσία της εξέγερσης νόημα αναζήτησης ανθρωπιάς. «Η καλύτερη πάστα ανθρώπου είναι ο επαναστάτης» είπε την ίδια εποχή ο Τσε Γκεβάρα και δεν διαφωνούμε. Συναντάς κάθε μέρα ανθρώπους θυμωμένους, «επαναστατημένους», με λυμένο το ζωνάρι για καυγάδες. Πρόθυμους να σε στείλουν στη γωνία, να σε χαρακτηρίσουν με εύκολα επίθετα. Απροετοίμαστους όμως να ακούσουν και να προσθέσουν κάτι στα όσα γνωρίζουν. Οι περισσότεροι απ’ τους «επαναστατημένους», γνωστοί ή άγνωστοι, φίλοι ή όχι, είναι άνθρωποι βολεμένοι στην προσωπική τους ζωή, στα δικά τους. Η αλλαγή δεν χωρά στο χώρο εργασίας, ούτε στο σπίτι, ούτε στις καθημερινές συνήθειες. Μιλούν για αλλαγές, για βίαιες ανατροπές, αλλά στη δουλειά τους είναι της παλαιολιθικής εποχής και όταν τους μιλήσεις για αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, τις αποδοκιμάζουν απαξιώνοντάς τις ή προσποιούμενοι ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει. «Μη μου τους κύκλους τάραττε». Η επανάσταση δηλαδή περιορίζεται στα λόγια και δεν επηρεάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων. Σκέφτονται και ενεργούν όπως πριν, αν και τους πλήττουν τα αποτελέσματα. Ο θεός γελάει με τους Έλληνες που παραπονιούνται για τις συνέπειες, ενώ αγαπούν τις αιτίες, είπε κάποιος σοφός για μας εδώ. Παραπονούμενοι για τα δεινά δείχνουμε επαναστατικό πνεύμα, προσκολλημένοι όμως στις συνήθειές μας και αρνούμενοι κάθε αλλαγή πλεύσης, υπηρετούμε την στασιμότητα.
-Η επανάσταση αρχίζει από τον τρόπο σκέψης και την κατανόηση της πραγματικότητας. Προσεγγίζουμε τα πράγματα μέσα από παραμορφωτικούς καθρέφτες.
-Η πρώτη εξέγερση αρχίζει από μας τους ίδιους, απ’ τα καθημερινά μας, απ’ τη ζωή μας στην οικογένεια, στους φίλους, στην ομάδα, στην εργασία, στον δήμο. Δεν θυσιάζουμε τη συνοχή και τη συνεννόηση των μικρών κοινωνιών στις οποίες ζούμε, προκειμένου να γευτούμε σε κάποιο μακρινό μέλλον, στο οποίο ίσως δεν θα υπάρχουμε, τα όποια καλά. Περιμένοντας την αμφίβολη άνοιξη, χάνουμε του χειμώνα τη γλύκα. Τις όποιες ομορφιές της καθημερινής ζωής, τις όποιες προσπάθειες για βελτίωση δεν θα πρέπει να τις απαξιώνουμε περιμένοντας τη Δευτέρα Παρουσία! Κάποιοι πολιτικοί σχηματισμοί αδρανοποιούν τη δυνατότητα του ανθρώπου να αναπτύξει πρωτοβουλίες με το αιτιολογικό, ότι θα παρουσιαστεί ο από μηχανής θεός και θ’ αλλάξουν προς το καλύτερο όλα. Κάποιοι άλλοι θα φροντίσουν για μας, εκπρόσωποι του Παραδείσου! Μέχρι να γίνουν όλα αυτά πρέπει στο μεταξύ να φροντίσουμε τη ζωή μας και τους ανθρώπους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
-Πάντα πρέπει να ζουν μέσα μας οι δυνάμεις εξέγερσης, αλλά και ταυτόχρονα να κατανοούμε ότι οι όποιες αλλαγές πάνε αργά. Οι βίαιες ανατροπές συχνά φέρνουν πισωγυρίσματα, ενώ οι ειρηνικές στερεώνουν γερά θεμέλια. Μιλούμε και πάλι για τον Γκάντι, αυτόν τον μεγάλο επαναστάτη. Εσύ είσαι η αλλαγή, εσύ ν’ αλλάξεις. Εσύ να σκεφτείς και να αμφισβητήσεις.
-Προσβλέπουμε σε ανθρώπινη κοινωνία, δεν βολευόμαστε, είμαστε υπέρ της επανάστασης (καθημερινή ειρηνική επανάσταση), δεν την βλέπουμε όμως στους διχασμούς, στα αίματα και στα όπλα.
-Το να βάλουμε σαν στόχο μας την ανθρωπιά, να σταματήσουμε ν’ αλέθουμε διαρκώς στον μύλο της αντιπαράθεσης της όξυνσης της πόλωσης, να βάλουμε πλώρη για καλοσύνη, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι είναι κι αυτό μια προσωπική αλλά γόνιμη «επανάσταση». Εξαπλώνονται πολύ η κακία και ο φθόνος, το βλέπουμε κάθε φορά, κάθε γεγονός ασυνήθιστο έξω μάς καλεί να ζωστούμε όπλα μιας εκδίκησης χωρίς νόημα. Ας καταπολεμήσουμε την κακία, μάς αφαιρεί ίσως περισσότερα από τη ζωή, απ’ όσα νομίζουμε ότι θα πάρουμε από μια γόνιμη πολιτική δικαιοσύνης.
Χρίστος Γεωργούσης
