Μια πρώτη ανάγνωση των Δημοτικών εκλογών

 

Καταρχάς, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συναδέλφους μου που εργάστηκαν άοκνα, ώστε να τελεσθούν χωρίς κανένα ψεγάδι οι διπλές τοπικές εκλογές. Οι άνθρωποι του Δημοτολογίου, με την αμέριστη συμπαράσταση των εμπειρότερων στο αντικείμενο εργαζομένων, κατάφεραν με υπομονή και σύνεση να πράξουν τέλεια επικοινωνία τόσο με τις εκτός Πάρου απομακρυσμένες υπηρεσίες όσο και με τις δικές μας, εσωτερικές και εξωτερικές. Για μένα η επικοινωνία αποτελεί την αρχή που είναι το ήμισυ του παντός σε όλους τους στόχους που βάζει ο άνθρωπος. Και εκεί οι εργαζόμενοι του Δήμου πήραν άριστα. 

Σε ό,τι αφορά στο μήνυμα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων ένα είναι το σίγουρο. Στην Ελληνική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είτε σε τοπικό επίπεδο είτε σε επίπεδο επικρατείας, αυτοί που κυβερνούν εκλέγονται από μειοψηφίες, οι οποίες μάλιστα συρρικνώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Αυτό, όσο κι αν δε θέλουν να το δουν κάποιοι, ζημιώνει τη δημοκρατία, τη φθείρει και παράλληλα καταγράφει μια κοινωνία ανθρώπων η οποία οδηγείται στο περιθώριο των αποφάσεων που αφορούν τη ζωή της. Και βέβαια όλο αυτό τεκμηριώνεται από την τεράστια έλλειψη συμμετοχής σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής έκφρασης, όπως αυτή εφαρμόζεται από τα κόμματα, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, στρατευμένες και ελεύθερες, τις δημοτικές παρατάξεις, ανεξάρτητες και εξαρτημένες.

Σε τοπικό επίπεδο, για άλλη μια φορά, αποδείχθηκε ότι οι οικογένειες αποτελούν έναν σταθερό πυλώνα άντλησης ψήφων. Αυτό δεν παράγει πάντα αρνητικά αποτελέσματα, αλλά σίγουρα, τις περισσότερες φορές, οδηγεί ικανούς ανθρώπους στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής, ενώ παράλληλα καλλιεργεί το αίσθημα της αδικίας σε πολλούς.

Σε επίπεδο επικρατείας φαίνεται ότι η δεξιά αρχίζει να πληρώνει, έστω και καθυστερημένα, τις πολύ σοβαρές αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσε από το 2019 και τις πολύ μεγάλες παραλείψεις που υφίσταται ο δημόσιος τομέας σε όλα τα επίπεδα. Η γιαλαντζί αριστερά βούλιαξε ακόμα περισσότερο και ο όποιος μεσαίος χώρος παραπαίει μεταξύ δεξιάς και γιαλαντζί αριστεράς. Το ΚΚΕ εισέπραξε κάποια ψίχουλα από τη γωνία που βρίσκεται η ευρύτερη αριστερά και καλό θα είναι η ηγεσία του να σταματήσει να πανηγυρίζει και να προβληματιστεί.

Καλό θα είναι οι άνθρωποι της αποχής, οι οποίοι αποτελούν το κοινωνικό μωσαϊκό πλειοψηφίας σε όλη τη δυτική κοινωνία και φυσικά στη χώρα μας, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, να δώσουν χώρο δημιουργίας και λειτουργίας στην άμεση δημοκρατία, ξεκινώντας από την τοπική αυτοδιοίκηση, και παράλληλα να συμμετέχουν με υπομονή και επιμονή στα δημιουργήματα της βάσης τα οποία είναι τα κινήματα, οι σύλλογοι εργαζομένων, οι πολιτιστικοί σύλλογοι, οι κοινωνικές ομάδες κ.λπ.. Παράλληλα έχω τη γνώμη ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι η πολιτική, όπως κι αν τη βαφτίζει κανείς, είναι μία τέχνη η οποία γεννήθηκε από τον πολιτισμό, για να υπηρετεί το κοινό καλό των ανθρώπων που είναι οργανωμένοι σε κοινωνίες. Αν πρέπει να βρούμε κάποιες άλλες λέξεις για να επικοινωνήσουμε και τελικά να υπηρετήσουμε το πρόταγμα του εμείς απέναντι στο εγώ, ας το κάνουμε.           

Γιώργος Ανδρεάδης