Παριανές υποκειμενικότητες

Οδηγοί αισιοδοξίας αναφέρουν πολλούς τρόπους αντιμετώπισης του στρες. Τελευταία, βομβαρδιζόμαστε από παντού με ειδήσεις που μας επηρρεάζουν αρνητικά. Είτε άμεσα, όπως κυβερνητικές οικονομικές εξαγγελίες, είτε έμμεσα όπως εχθροπραξίες ή απειλή εχθροπραξιών πολύ κοντά μας. Το μάντρα αυτών των οδηγών, είναι να παραμένουμε αισιόδοξοι, να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο. Ή ακόμα, να αποφεύγουμε τις 'στρεσογόνες' καταστάσεις. Λες και αν είχαμε επιλογή, θα πηγαίναμε γυρεύοντας! Οι άνθρωποι που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο ζουν πιο πολλά και πιο ευτυχισμένα χρόνια γιατί αντιμετωπίζουν λιγότερες στρεσογόνες καταστάσεις, μας λένε. Οι έρευνες όμως αυτές, κολυμπούν στην ασάφεια και ως προς τους τρόπους αντιμετώπισης αλλά και ως προς τους τρόπους αποφυγής. Επιστήμονες (λένε τα άρθρα) διαπίστωσαν ότι ενώ οι αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι αντιδρούσαν σε στρεσογόνες καταστάσεις και ανέκαμπταν με τον ίδιο τρόπο, οι πρώτοι ήταν σε καλύτερη συναισθηματική κατάσταση καθώς βρίσκονταν πιο αραιά σε αυτή τ

Τα Χριστούγεννα του 1914, πέντε μήνες μετά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ομάδες γερμανικών και βρετανικών στρατευμάτων κατά μήκος των βελγικών και γαλλικών συνόρων κατέβασαν τα όπλα και κράτησαν ανεπίσημες εκεχειρίες. Τραγούδησαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στα χαρακώματα την παραμονή των Χριστουγέννων, και την ημέρα των Χριστουγέννων, μερικοί ήταν αρκετά γενναίοι για να περπατήσουν στη ουδέτερη περιοχή και να συναντήσουν τους εχθρούς τους από κοντά. Υπάρχουν φωτογραφίες που θυμίζουν εκείνη την ημέρα, όπως υπάρχουν και επιστολές από ανώτερους αξιωματικούς, που διέταζαν τους άνδρες τους να μην συναντηθούν με τον εχθρό. Αλλά οι στρατιώτες δεν υπάκουσαν τις εντολές. Έσφιξαν τα χέρια και αντάλλαξαν τσιγάρα και γλυκίσματα. Έθαψαν τους νεκρούς τους μαζί, περισυνέλλεξαν τα πτώματα που ήταν παγιδευμένα ανάμεσα στις δύο γραμμές και που ήταν πολύ επικίνδυνο να μετακινηθούν κατά τη διάρκεια της μάχης. Η ανάπαυλα από την αιματοχυσία που επέλεξαν αυτοί οι στρατιώτες ήταν σύντομη, και μ

 

Μέρες γιορτινές, μέρες χαρούμενες έρχονται, αλλά με ταυτόχρονη έξαρση των ψυχικών νοσημάτων, ιδιαίτερα της κατάθλιψης. Δεν είναι μόνο οι οικογένειες που ευτυχώς ακόμα διατηρούν τη συνοχή τους και συναντώνται στο κοινό εορταστικό, οικογενειακό χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Είναι και τα μοναχικά άτομα, που αναπολούν περασμένα χρόνια χαράς με αγαπημένους συντρόφους και παιδιά. Είναι οι συνάνθρωποί μας που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου. Είναι τα άτομα που δεν τα πάνε καλά με την ψυχική τους υγεία και είναι αβοήθητα. Όλος αυτός ο κόσμος της μοναξιάς, της ανέχειας, της ασθένειας, σωματικής και ψυχικής, μέσα σ΄αυτήν την ατμόσφαιρα της επίπλαστης επικοινωνιακής και εμποροποιημένης επικοινωνίας, τηλεοπτικής και μη, προσπαθεί με διάφορους τρόπους να ξεφύγει από συναισθήματα που τον βαραίνουν και τον γεμίζουν με θλίψη. Δεν είναι τυχαίο, ότι διαχρονικά οι μέρες αυτές είναι γεμάτες με ήθη και έθιμα και με χριστουγεννιάτικες ιστορίες, που δίνουν διέξοδο στο ψυχικό φορτίο που κουβαλάμε. Κάποιοι από ε

Είναι ποτέ δυνατόν ο άνθρωπος να ενεργεί εναντίον του εαυτού του; Μα σχεδόν μονίμως αυτό κάνει θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε. Ξεκινώντας από «καταχρήσεις» που τον βλάπτουν σε ατομικό επίπεδο , περνώντας στην αδιαφορία και στην απομόνωση σε κοινωνικό επίπεδο και καταλήγοντας στην πολιτική και την οικονομία. Στο πρώτο επίπεδο θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ως αιτιολογία την «καλοπέραση» , στο δεύτερο την «ανεξέλεγκτη» ψυχολογική διάθεση. Στο τρίτο δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα. Πώς άραγε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η επικράτηση του καπιταλισμού; Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει έναν αδύναμο και φτωχό ,που είναι η συντριπτική πλειοψηφία , να ψηφίζει «δεξιές , νεοφιλελεύθερες» παρατάξεις; Σε τι ελπίζει , τι περιμένει; Γιατί επιβεβαιώνει την θεωρία του αλόγου και του σπουργιτιού; Ο σύγχρονος καπιταλισμός δηλαδή ο οικονομικός φιλελευθερισμός υποστηρίζει ότι τρέφοντας (πλουσιοπάροχα) το άλογο , όλο και κάποιο ψίχουλο θα πέσει στο έδαφος για να ταϊστεί και το σπουργίτι. Είναι στη φύσ

 

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ «ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ» Για πρώτη φορά το ζήτημα της διεκδίκησης από το Δήμο Πάρου, του ακινήτου στο οποίο στεγάζεται η Τράπεζα Πειραιώς (πρώην ΑΤΕ), ήρθε στο δημοτικό συμβούλιο το 2012 επί δημαρχίας Χρ. Βλαχογιάννη από την Λαϊκή Συσπείρωση με εισηγητή τον Κ. Ροκονίδα. Με την 304/2012 απόφασή του το δημοτικό συμβούλιο, «Αποφασίζει ομόφωνα, Αναθέτει στην Νομική Υπηρεσία του Δήμου Πάρου να διερευνήσει το θέμα διεκδίκησης του ακινήτου που είχε παραχωρηθεί ως δωρεά στην Αγροτική Τράπεζα από την Πρώην Κοινότητα Πάρου, κατόπιν των εξελίξεων πώλησης της εν λόγω τράπεζας και αν χρειαστεί να απευθυνθεί σε εξειδικευμένο νομικό σύμβουλο για τη συγκεκριμένη υπόθεση». Το 2015-16 με προσωπικές ενέργειες του Αθ. Μαρινόπουλου δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας τότε, επανήλθε το θέμα και ξεκίνησε η δικαστική περιπέτεια. Το 2019 είχαμε αρνητική εξέλιξη με την απόφαση του πρωτοδικείου που δικαίωνε την Τράπεζα Πειραιώς και φέραμε σαν αντιπολίτευση πάλι στο προσκήνιο την υπόθεση.

Αυτό το νησί δεν το αφήνουν να ησυχάσει. Τις μέρες αυτές βρίσκεται πάλι στην επικαιρότητα. Τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών, δημόσιων και ιδιωτικών, ασχολούνται με το οικόπεδο που αγόρασε η Καϊλή στο Υστέρνι. Πόσα στρέμματα είναι, πόσο αγοράστηκε, πόσα τετραγωνικά χτίζονται, τι γράφουν τα χαρτιά του υποθηκοφυλακείου, γιατί ψάχνει η ΑΑΔΕ για μαύρο χρήμα, γιατί δέσμευσε το οικόπεδο και το λογαριασμό που εκταμιεύτηκαν τα χρήματα της αγοράς και πάει λέγοντας. Το που θα καταλήξει η υπόθεση «Καϊλή» και πόσοι θα συλληφθούν ακόμη, είναι ένα κεφάλαιο που αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της, που φαίνεται ότι μπάζουν από παντού και κυρίως τη βελγική δικαιοσύνη, που φαίνεται να γνωρίζει καλά τη δουλειά της. Και ένα άλλο κεφάλαιο αφορά τη δύσμοιρη χώρα μας που είναι πάλι στο στόχαστρο των ευρωπαίων, με δύο έλληνες ευρωβουλευτές στη φυλακή, για διαφορετικούς λόγους, με μία Ελληνίδα ευρωβουλευτή υπό έλεγχο για χρήματα συνεργάτη της, που τα έλαβε χωρίς να τα δικαιούται και με έναν έλλην

ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ 19ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ (1) Την Δευτέρα 19 -12-22 φέραμε προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο τα παρακάτω θέματα: ⦁ Το πρόβλημα της Δημόσιας Υγείας στο νησί μας. ⦁ Το αίτημα προς την περιφέρεια Ν. Αιγαίου να συμπεριλάβει στο τεχνικό της πρόγραμμα τη μελέτη νέου οδικού άξονα που θα συνδέει το νότιο με το βόρειο τμήμα του νησιού με παράκαμψη της Παροικιάς . ⦁ Μελέτη για την καταγραφή των αναγκών σε σχολική στέγη σε βάθος 20ετιας. Οι εισηγήσεις μας που ψηφίστηκαν ομόφωνα, εκτός του πρώτου θέματος που θα ακολουθήσει ξεχωριστό δελτίο τύπου, ήταν οι παρακάτω: ⦁ Αίτημα προς την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου ώστε σε πρώτη αναμόρφωση του τεχνικού της προγράμματος έτους 2023 να συμπεριλάβει τη μελέτη νέου επαρχιακού οδικού άξονα σύνδεσης του επαρχιακού οδικού δικτύου Αγκαιριάς- Πούντας με το επαρχιακό οδικό δίκτυο Νάουσας – Λευκών με παράκαμψη της Παροικίας Πάρου». «’Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Παροικιάς είναι γνωστό. Γνωστές και οι προσπάθειες επίλυσης του προ 22ε

O Βάνκας Ζούκοφ, ένα παιδάκι εννιά χρονών, δουλεύει εδώ και τρεις μήνες κάλφας στο τσαγκαράδικο του Αλιάχιν. Τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων δεν πλάγιασε. Περίμενε να φύγει το αφεντικό με τους μαστόρους για τον όρθρο.