Παριανές υποκειμενικότητες

  Νέο εκλογικό σύστημα Θα αγιαστούν τα νερά, θα αγιαστούμε κι εμείς και σιγά σιγά θα προχωρήσουμε στις δημοτικές εκλογές, αφού μάλλον πρώτα γίνουν οι εθνικές. Έχω γράψει παλιότερα κείμενα, αλλά πού να ψάχνω τώρα στα αρχεία μου. Το θέμα είναι το εκλογικό σύστημα, όπου πολλοί προσπάθησαν να βελτιώσουν τα πράγματα αλλά ή έκαναν πίσω ή τα παράτησαν. Μερικό σπαταλιούνται στη θεωρία, άλλοι περί άλλων τυρβάζουν και στο μεταξύ οι κεντρικές εξουσίες, στις οποίες συμμετέχουν όλα τα κόμματα λίγο πολύ, συνεργάζονται ως ένα βαθμό και ας κάνουν τον ασυμβίβαστο. Μέχρι και η Χρυσή Αυγή ήθελε να μπει στο κοινοβούλιο και ο δικός της δερβέναγας είπε το αμίμητο «εγέρθητος» κάνοντας το ρήμα ουσιαστικό, ο εγέρθητος, του εγέρθητου κ.λ.π. Όλοι θέλουν να μπουν στο κοινοβούλιο, ενώ δεν είναι το καθοριστικό όργανο της εξουσίας. Των χρημάτων, τού μπεζαχτά, του ταμείου, ναι, όχι όμως της εξουσίας. Και ποιο είναι αυτό που μάς εξουσιάζει; Δεν αναρωτηθήκαμε γιατί δεν αλλάζουν τα πράγματα μετά τις εκλογές, γιατί η

  Θα έρθουν οι βάρβαροι; Δεν ξέρουμε τις τελικές αποφάσεις της κυβέρνησης για τις ανεμογεννήτριες στις Κυκλάδες. Αυτής της κυβέρνησης και άλλων που πέρασαν. Εδώ και χρόνια συντελείται μια ιστορική καταστροφή στις Κυκλάδες και κοντεύουμε πια να τις ξεθεμελιώσουμε. Απόλυτη οικοπεδοποίηση και εκχέρσωση, απόλυτη και εντυπωσιακά ταχύτατη υπερδόμηση. Ομορφιές αιώνων πάνε στράφι και οι αντιστάσεις πια δεν υπάρχουν. Συμβιβαστήκαμε με το κακό.  Υπουργεία πολιτισμού, αρχαιολογικές υπηρεσίες, διανοούμενοι και διάφοροι άλλοι επίσημοι και ανεπίσημοι, δεν κατάφεραν να ορθώσουν ανάστημα ώστε οι Κυκλάδες να μείνουν εκεί που τους άξιζε, για χάρη όλων μας και των κατοίκων και των επισκεπτών. Υπήρχα ν και άλλες λύσεις για την πράσινη λεγόμενη ενέργεια ή τις ήπιες μορφές και όχι να υποδουλωθούμε στα σχέδια των εργολάβων και των μεσαζόντων. Δεν οδηγεί πουθενά να  λέμε πάντα όχι και να θεωρούμε τις ήπιες μορφές ενέργειας πρόσωπα του σατανά! Δεν μπορούμε να προχωρούμε με υπερβολές. Το κράτος

Τα πτυχία στους τοίχους δεν σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Δεν σου μαθαίνουν τρόπους και ευγένεια, δεν σου εξασφαλίζουν ανθρωπιά. Δεν σε κάνουν ευαίσθητο, δεν σου διδάσκουν πώς να έχεις ενσυναίσθηση και σίγουρα δεν σου μεταγγίζουν παιδεία, χαρακτήρα και αγωγή. Δεν είναι υπεύθυνα για τις αξίες σου, για τα ιδανικά σου, για τον τρόπο που βλέπεις και προσεγγίζεις τα πράγματα. Τα πτυχία στον τοίχο δεν σου διώχνουν τα κόμπλεξ, τις ανασφάλειες και κάθε λογής συναισθηματικό σύμπλεγμα που κουβαλάς. Δεν μπορούν με μαγικό τρόπο να σε κάνουν προοδευτικό, να σε απαλλάξουν από προκαταλήψεις και να σου δώσουν το χρησμό του φιλελεύθευρου. Τα πτυχία από μόνα τους δεν είναι απόδειξη, ότι η ψυχή σου είναι καθαρή, τα μάτια σου ανοικτά και η μυαλό σου έχει ταξιδέψει. Κανένα χαρτί δεν μπορεί να σε κάνει κάτι που δεν είσαι, κάτι που δεν έχεις πάρει από την οικογένειά σου ή από το περιβάλλον σου. Κάτι που δεν επιδίωξες εσύ να γίνεις, δουλεύοντας σημεία του χαρακτήρα σου. Καμία ψυχική ανάταση δεν έρχεται μέσα από

«Η μοναξιά, ο πόθος και η νοσταλγία είναι πάνω από τις δυνάμεις μας και χωρίς αυτά είμαστε χαμένοι. Θελήσαμε να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη, αλλά χάσαμε το δρόμο μας. Ακόμα αναβοσβήνουμε στο σκοτάδι, προσπάθησε λοιπόν να μάθεις πως θα βγούμε απ’ αυτό». Κάπως έτσι τελειώνει το σπουδαίο μυθιστόρημα του Άμος Οζ από το Ισραήλ «Το Μαύρο κουτί».  Όταν πήρα στα 16 μου να διαβάσω τη «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» του Μυριβήλη γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα με τις πρώτες αράδες. Με τη νοσταλγία άρχιζε αυτό το καταπληκτικό έργο. Με ένα μαγικό ναυάγιο στον έρωτα τελείωνε.  Μπαίνοντας μέσα στους δαιδάλους των σπουδαίων βιβλίων, ζούμε με την αγωνία και τη σκοτοδίνη των ηρώων, μοιραζόμαστε ένα μέρος ζωής μαζί τους, παλεύουμε να ξεφύγουμε τις παγίδες του πεπρωμένου, που συχνά μας τυλίγει σε δίχτυ αράχνης. Γιατί δεν είναι απλή η ζωή, συνταγές δεν υπάρχουν και η τύχη και οι μοίρες μπαίνουν συχνά στο παιχνίδι να ανατρέψουν τα πάντα.  Αναβοσβήνουμε στο σκοτάδι, ματώνουμε να κάνουμε τους πιο καλούς λογαριασμού

Κάποιες μαρτυρίες: Εκδήλωση «Το τραγούδι σήμερα» που πραγματοποιήθηκε στο εντευκτήριο της Ε.ΠΟΙ.ΖΩ (Ένωση – Ποιότητα - Ζωής)* το 1983. (Στη φωτογραφία από αριστερά: Νότης Μαυρουδής, Γιώργος Παπαδάκης, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Κακουλίδης, Χρήστος Λεοντής και ο Γιώργος Κάζαγλης συντονιστής από την Ε.ΠΟΙ.ΖΩ). Πολλές φορές μας είχε τιμήσει ο Νότης με την παρουσία του, μαζί με τον αγαπημένο του τραγουδιστή και φίλο Πέτρο Πανδή. ………………………………………………… *Ε.ΠΟΙ.ΖΩ: Φορέας Οικολογικός, με σημαντική προσφορά στο Περιβάλλον, στον Πολιτισμό, στην Ποιότητα Ζωής, στην ανάδειξη των σύγχρονων προβλημάτων. Μια σημαντική μας μέριμνα ήταν: να φέρουμε τον καλλιτεχνικό και τον πνευματικό κόσμο, κοντά στους απλούς ανθρώπους. Να γνωρίσουν το σημαντικό τους έργο και να έχουν άμεση και ζωντανή επαφή μαζί του. Και πράγματι, σε όσους απευθυνθήκαμε ανταποκρίθηκαν! Αυτή η ανάγκη υπάρχει και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, η επαφή πολιτισμού και κοινωνίας! Γι’ αυτό όταν φεύγει ένας τέτοιος ωραίος άνθρωπος, η απώλεια είναι μεγάλη

Σε συνθήκες ουσιαστικής κατάργησης του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) και σοβαρού ελλείμματος ιατρικού προσωπικού, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δημόσια περίθαλψη, η ανάγκη η Τοπική Αυτοδιοίκηση της Πάρου και της Αντιπάρου να σταθεί πλάι στο Κέντρο Υγείας και να το στηρίξει με όποιο τρόπο μπορεί είναι επιτακτική. Οι διάφορες ιδιωτικές ιατρικές μονάδες, με διάφορα ηχηρά ονόματα, που έχουν δημιουργηθεί στο νησί, συμπληρώνουν σημαντικά το έλλειμμα σε ιατρικό προσωπικό και διαγνωστικές εξετάσεις, όμως όταν υπάρξει σοβαρό ιατρικό περιστατικό, αυτό μεταφέρεται στο Κέντρο Υγείας και στη συνέχεια γίνεται η διακομιδή του στο νοσοκομείο της Σύρου ή στα εφημερεύοντα νοσοκομεία της Αττικής. Επομένως το Κέντρο Υγείας πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει στα πρώτα 24ωρα όποιο σοβαρό έκτακτο περιστατικό, να το σταθεροποιήσει και να φροντίσει για τη μεταφορά του σε δευτεροβάθμια μονάδα δημόσια περίθαλψης. Αυτό όμως προϋποθέτει την παρουσία έμπειρων γιατρών και τις ανάλογες ειδικότητες, γιατί