Παριανές υποκειμενικότητες

Αυτό το άρθρο είχε δημιουργηθεί τον Αύγουστο του 2021 , αλλά δεν δόθηκε προς δημοσίευση. Ίσως καλύτερα , γιατί μετά την «υπόθεση» του δημοτικού καφενείου , σήμερα είναι πιο επίκαιρο και δείχνει την διαφορά πολιτικής αντίληψης που υπάρχει . Γράφαμε λοιπόν… Όταν έχεις στα χέρια σου την εξουσία και μπορείς να επιβάλλεις κάτι , τότε αυτό εκ των υστέρων τις περισσότερες φορές σε «δικαιώνει». Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι οι εναλλακτικές προτάσεις δεν γίνονται αντιληπτές από τους πολλούς , από την στιγμή που μένουν μόνο στα χαρτιά και δεν γίνονται πράξη. Έτσι βλέπουν μόνο το «δέντρο που φυτεύτηκε» και όχι το δάσος που θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί , στην ίδια θέση. Δηλαδή το «δάσος του πολιτισμού». Στην περίπτωση μας αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό , καταδεικνύοντας για πολλοστή φορά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι πλειοψηφίες την δημοτική περιουσία . Η τακτική ή η πρακτική είναι η ίδια εδώ και πολλά χρόνια . Μένει ένα δημοτικό ακίνητο αφημένο στην «τύχη του» χωρίς επισκευές και συντ

Γράφει ο  ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ Αύριο Κυριακή στη Μάρπησσα τελείται πολιτικό μνημόσυνο για το φίλο Μανώλη Ισηγώνη που μάς άφησε πρόσφατα. Άνθρωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου μάς έδωσε μαθήματα μιας ακαταμάχητης δίψας για συμμετοχή στα κοινά του νησιού.  Είτε αυτά στρεφόντουσαν γύρω από την αυτοδιοίκηση, είτε στον πολιτισμό, είτε όπου αλλού. Η νεολαία μετά το Πολυτεχνείο θεοποιήθηκε λιγάκι και παρά τις μαθητικές κοινότητες και την δημοκρατική αγωγή στα σχολεία στην πλειοψηφία της δεν συμμετέχει σήμερα στα κοινά οράματα. Μεγάλο μέρος της, ίσως το μεγαλύτερο είναι αλλού.  Τράβηξε και η πολιτική ένα δρόμο (μόνη της απαξιώθηκε με τους χειρισμούς της) και απομάκρυνε τους νέους κι ας ψηφίζουν σήμερα από 17 ετών.  Τιμούμε λοιπόν τον άνθρωπο για τα μαθήματα συμμετοχής παντού και πάντα που μάς έδωσε και για την αγωνιστική του διάθεση κι ευχόμαστε στους συγγενείς και φίλους αντοχή και δύναμη.  Στον Μανώλη Ισηγώνη έστω και αποδημήσαντα και σε άλλους ζωντανούς πολίτες (Νίκο Σαρρή, Σπύρο Μητρογιάννη,

Οι ανακοινώσεις συμπαράστασης και συγκέντρωσης αναγκαίων: Ο Δήμος Πάρου: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ Ο Δήμος Πάρου συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα μακράς διάρκειας, και ιατροφαρμακευτικό υλικό, για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι δοκιμάζονται στην Τουρκία και τη Συρία από τον φονικό σεισμό. Στις τραγικές αυτές στιγμές που περνάει η γείτονα χώρα, καλούμε τον Παριανό λαό και τους φορείς να συνδράμουν σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια. Η Πάρος διαχρονικά δείχνει την ανθρωπιά, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη της σε μεγάλες ανθρωπιστικές κρίσεις. Τώρα, είναι η ώρα να στηρίξουμε ενεργά τους ανθρώπους που πλήττονται από την τεράστια αυτή καταστροφή. Η συγκέντρωση των προτεινόμενων ειδών θα διενεργείται στο Δημαρχείο Πάρου και στα Γραφεία των Κοινοτήτων από την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου έως και την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, από τις 07:30 το πρωί μέχρι τις 15:30 το μεσημέρι. Για περισσότερες

Καταρρέει ο πολιτισμός της χώρας με ευθύνη όσων υπέγραψαν το Προεδρικό Διάταγμα 85/22 και όσους δεν έκαναν κάτι να αντιστρέψουν όλο αυτό το τοξικό κλίμα στον χώρο του Πολιτισμού. Γιατί τα διατάγματα και οι τροπολογίες της ντροπής μαζί με το πολιτικό gaslighting, Δεν-είναι-αυτό-που-νομίζετε-καλλιτεχνάκια-μου, είναι ο ορισμός της τοξικότητας και της κακής άσκησης εξουσίας. Η ανακοίνωση των καθηγητών του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος Εδώ και ενάμιση μήνα, παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο χρόνιο και σοβαρό ζήτημα διαβάθμισης των πτυχίων των καλλιτεχνών, που ήρθε βίαια στο προσκήνιο με την υπογραφή του ΠΔ85/2022. Βρεθήκαμε δίπλα στις σπουδάστριες και τους σπουδαστές μας, θεωρώντας τα αιτήματά τους εύλογα, τον αγώνα τους πολιτισμένο και ώριμο, την αγωνία τους για το μέλλον ουσιαστική. Μέχρι τώρα, δεν πήραμε δημόσια θέση, ελπίζοντας σε μια άμεση ανταπόκριση της πολιτείας, που δεν θα άφηνε να χαθεί το ακαδημαϊκό έτος σπουδών και, μαζί του, η δυνατότητα αυτών των νέων ανθρώπων να αποκτήσουν

Πριν 92 χρόνια, γεννιόταν το σύμβολο της οργισμένης νιότης, Τζέιμς Μπάιρον Ντιν. Ο Ντιν δεν έμελλε να μυηθεί στη μαγεία της γάτας παρά μόνο πολύ αργά, μόλις στον... τελευταίο χρόνο της Ζωής του!! Το 1955, στα γυρίσματα του "Giant", η μεγάλη Λιζ Τέιλορ του "έκανε δώρο" τον Μάρκους, μια φοβερή Σιαμέζα γάτα, που ο Τζέιμς στον λίγο χρόνο που του απέμενε πρόλαβε να ερωτευτεί σφόδρα - σε σημείο στα διαλείμματα των γυρισμάτων να τρέχει σπίτι για να μην μένει πολλές ώρες μόνος του ο Μάρκους! Στις 29 Σεπτεμβρίου στις 21.30 ο Τζέιμς άφησε τον Μάρκους στην φίλη του Jeanette Miller μαζί με ένα φάκελο πάνω στον οποίο είχε γράψει οδηγίες για το τάισμά του! Λίγες ώρες αργότερα θα άφηνε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο εξαιτίας αυτοκινητιστικού δυστυχήματος Πηγή:  Tsitsos the cat

Δεν μπορώ να τον βάλω στο λεωφορείο μαζί σου, ούτε στο σουπερ μάρκετ, ουτε στην θάλασσα, επειδη τον σιχαίνεσαι. Τον σιχαίνεσαι ακόμα και όταν τον φέρνω στο πάρκο. Μπορώ όμως να τον φέρω όταν μετά από σεισμό είσαι θαμμένος κάτω από τα συντρίμμια για να σε βρει. Μπορώ να τον φέρω όταν έχεις εγκλωβιστεί στο χιόνι, για να σε εντοπίσει. Μπορώ να τον φέρω όταν αγνοείσαι στα φαράγγια και στα δάση για να σε σώσει. Κάποια φορά θα σε σώσει θυσιάζοντας την δική του ζωη. Δεν τον πειράζει όμως... Εκείνος θα κάνει τα πάντα για σένα κι ας τον απεχθάνεσαι. Γιατί είναι σκύλος και ξέρει να αγαπά... Πηγή: i-pet.gr

 

Δ εν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστη την ιδρυτική διακήρυξη της δημοτικής παράταξης, που έχει υποψήφιο δήμαρχο τον έπαρχο Κώστα Μπιζά. Δεν θα σταθούμε στο περιεχόμενό της, που έχει γίνει ήδη ευρύτατα γνωστό και με το οποίο άλλωστε συμφωνούμε. Τα μισά ή και λιγότερα εάν γίνουν, από όσα αναφέρονται σ΄ αυτήν, θα αλλάξουν την εικόνα της Πάρου. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στην πολιτική, κοινωνική και ηλικιακή σύνθεση των συμπατριωτών μας που υπογράφουν τη διακήρυξη. Πρόκειται για άτομα διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού, άτομα με κοινωνική προσφορά και άτομα νεαρής ηλικίας ενταγμένα όμως στην παραγωγική διαδικασία του νησιού μας. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι τους ενώνουν οι γενικές αρχές της ιδρυτικής διακήρυξης του συνδυασμού και η προσωπικότητα του Κώστα Μπιζά. Αυτή ακριβώς η σύνθεση κάνει τη διαφορά, γιατί συντελείται σταδιακά ανανέωση του τοπικού πολιτικού προσωπικού, που το διακρίνει άλλη νοοτροπία, η οποία δεν έχει σχέση με νοοτροπίες του παρελθόντος (δυστυχώς και του παρόντος)

ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ γεννήθηκε στο Αφρίν, στα πέτρινα χρόνια του πολέμου, της προσφυγιάς και των τεκτονικών αναμετρήσεων πάνω στη γη και στα έγκατά της. Το πρώτο γενέθλιο κλάμα του ταπώθηκε από τα μπάζα ενός κόσμου, όπου το «πρωτόκολλο αλληλεγγύης» στο μένος του Εγκέλαδου έχει ένα μόνο μάτι, καθώς οι πολιτικοί είναι καμωμένοι από άχυρο και δημοσιογνωμίστικη σπέκουλα. Την έπιασαν οι πόνοι, από τρόμο, όταν η γη μούγκρισε τον υπόκωφο τεκτονικό της βρυχηθμό και ο χρόνος έγινε άχρονος. Καταπλακωμένη και ξεσχισμένη, από τα ερείπια και τις ωδίνες, δε βρήκε καιρό για να σαστίσει, δεν ξόδεψε την τελευταία της ανάσα για ένα αχ, την κράτησε, σπρώχνοντας τα σπλάχνα της, για μια μεγάλη εξώθηση. Το μωρό των ερειπίων βγήκε στον κρύο κόσμο των μονόφθαλμων πρωτοκόλλων, σκεπασμένο με τη ζεστή αμνιακή βλέννα και, ρουφώντας ζωή απ’ τον ομφάλιο σωλήνα που κρεμόταν απ’ την κοιλιά του ως τα εσώψυχα τη μάνας του, έκλαψε για να γεμίσει με σκονισμένο αέρα τα μικρά πνευμόνια και να υπερβεί τον πάταγο του πανικού