Παριανές υποκειμενικότητες

 

Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου, ενημερωθήκαμε για την πτώση τμήματος οροφής σε αίθουσα του νηπιαγωγείου της Νάουσας. Αμέσως μόλις έκλεισε το σχολείο, παρευρέθηκαν στο χώρο η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του Νηπιαγωγείου της Νάουσας, Τζοάννα Ρομπόρρα και ο πρόεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων Πάρου, Μάνος Σταυριανός, οι οποίοι κατέγραψαν το συμβάν και τράβηξαν φωτογραφίες. Από την Τεχνική Υπηρεσία, μέλη της οποίας έσπευσαν αμέσως στο σχολείο, ανέφεραν ότι λόγω υγρασίας, αποκολλήθηκε το κομμάτι γυψοσανίδας από την οροφή. Αντίστοιχο περιστατικό είχε λάβει χώρα στο ίδιο σχολείο, τον Δεκέμβριο του προηγούμενου ημερολογιακού έτους, έξω ακριβώς από τις τουαλέτες, αλλά τα παιδιά ευτυχώς εκείνη την ώρα ήταν στην εκκλησία. Ως γονείς, δεν μπορούμε να διανοηθούμε, ότι τα παιδιά μας είναι αφημένα στην τύχη τους. Είναι αναρίθμητα πλέον τα περιστατικά των σχολικών ατυχημάτων σε όλη τη χώρα, κάτι που σημαίνει ότι πλέον πρέπει να επενδυθεί χρόνος και χρήματα στην πρόληψη, ώστε

Το πρόβλημα με τη χώρα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και αυτό δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, ούτε επιλύεται αύριο ή μεθαύριο. Δεν «ανήκομεν εις την Δύσιν», ως νοοτροπία και ας ισχυριζόμαστε αυτάρεσκα το αντίθετο. Εξ ου και οι τεράστιες δυσκολίες προσαρμογής με τα δυτικά καπιταλιστικά πρότυπα και οδηγίες. Κάθε λαός έχει την ιστορία του και εμείς τη δική μας, που μας καθορίζει και ας μην την γνωρίζουμε οι περισσότεροι. Αρματολοί και κλέφτες στη στεριά, έμποροι και πειρατές στη θάλασσα, απείθαρχοι, επαναστατήσαμε, φτιάξαμε κράτος, σκοτώσαμε τον πρώτο μας κυβερνήτη, φέραμε βασιλιά για να τον ανατρέψουμε και να τον διώξουμε, φέραμε άλλον που τον σκοτώσαμε στη Θεσσαλονίκη, μαυρίσαμε τον Τρικούπη, που πέθανε πικραμένος στο εξωτερικό, αλλά ονομάσαμε τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου με το όνομά του, κυνηγήσαμε το Βενιζέλο, που διπλασίασε την Ελλάδα, αλλά στάθηκε τυχερός και τη γλύτωσε από δύο απόπειρες δολοφονίας, δολοφονήσαμε τον Ίωνα Δραγούμη, καταστρέψαμε την Ελλάδα της Ιωνίας, εκτελέσαμε τους 6 μετά τ

Στις 21/2 ο Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών Στέλιος Πέτσας, ανάρτησε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και στα ΜΜΕ το παρακάτω: “Το είπαμε, το κάναμε. Συνεχίζουμε να ενισχύουμε τους Δήμους σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να αποκτήσουν τις απαραίτητες υποδομές και να ανταποκριθούν στις νέες σχετικές αρμοδιότητες που έχουν αναλάβει για την ευζωία των ζώων συντροφιάς. Με το χρηματοδοτικό Πρόγραμμα “Άργος”, σε συνδυασμό με την πάγια ετήσια χρηματοδότηση των Δήμων που ανέρχεται για το τρέχον έτος σε 5 εκατ. ευρώ, διαθέτουμε συνολικά περισσότερα από 40 εκατ. ευρώ προς τους Δήμους, έναντι των μόλις 600.000 ευρώ που προέβλεπε το προηγούμενο πλαίσιο. Γιατί, για εμάς, δεν νοείται μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Αυτοδιοίκηση, χωρίς τη μεταφορά και των απαραίτητων πόρων. Κάνουμε καθημερινά πράξη τη δέσμευσή μας: “Κανένα ζώο αδέσποτο – Κανένα ζώο κακοποιημένο” μαζί με χάρτη, όπου αναφέρεται ότι από το πρόγραμμα, στον Δήμο Πάρου αντιστοιχούν 294.386,66 €, για Προμήθεια εξοπλισμού/Προμήθεια Οχήματος/Δαπάνες κα

Εκ μέρους της Περιφερειακής Επιτροπής της Συμμαχίας "Πράσινο & Μωβ", ενημερώνουμε για την περιοδεία του Συνεπικεφαλής της, Δομίνικου Χρυσίδη, στην Πάρο και στη Νάξο, από αύριο Παρασκευή 24/2, και μέχρι την Κυριακή. Ο κ. Χρυσίδης θα έχει συναντήσεις με φορείς, αλλά και μέλη - φίλους των Κομμάτων που απαρτίζουν τη Συμμαχία "Πράσινο & Μωβ" (*). Στην Πάρο, θα βρίσκεται στο καφενείο Κουκούτσι αύριο Παρασκευή 24/2, 8.00-9.30μμ, για όσες και όσους ενδιαφέρονται να συζητήσουμε για τα κρίσιμα περιβαλλοντικά αλλά και κοινωνικά και οικονομικά θέματα του νησιού. Τηλέφωνα Επικοινωνίας: για Πάρο 6932 301696 για Νάξο 6941 527255 (*) Στο Πράσινο & Μωβ συμμετέχουν: Οικολόγοι Πράσινοι, Πράσινοι, Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, Πράσινοι – Αλληλεγγύη, Κόμμα για τα Ζώα, Βολτ Ελλάδας, οικοφεμινιστικό qυίνιμα Κύκλος. Μία Συμμαχία για σύγχρονες, βιώσιμες, οικολογικές, οικονομικές και κοινωνικές απαντήσεις, με αλληλεγγύη και σεβασμό σε ανθρώπους, φύση και ζώα, σε μια πράσινη και ομόσπο

Η έννοια του διαζυγίου ταυτίζεται συχνά με το τέλος της επαφής δύο ανθρώπων. Αυτό όμως δεν συνέβη στην περίπτωση του Μπρους Γουίλις και της Ντέμι Μουρ, αφού η αγάπη που έχει ο ένας για τον άλλο δεν τελείωσε ποτέ. Μετά την είδηση, ότι ο 67χρονος ηθοποιός θα αποσυρθεί από τον χώρο της υποκριτικής, εξαιτίας της αφασίας, με την οποία διαγνώστηκε, η συμπαράσταση της Μουρ ήταν κάτι περισσότερο από προφανής. Η δυσάρεστη είδηση, ανακοινώθηκε από την οικογένειά του, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η πρώην σύζυγος του Γουίλις. Όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν, από το διαζύγιό τους το 2000, μέχρι και σήμερα, βρίσκονται ο ένας στο πλευρό του άλλου, τόσο στα ευχάριστα όσο και στα δυσάρεστα γεγονότα στη ζωή τους. Οι δυο τους απέδειξαν, ότι ούτε το διαζύγιο, ούτε οι μελλοντικοί γάμοι τους, μπορούν να σταθούν εμπόδιο στην μακροχρόνια αγάπη τους, αφού όπως λένε και οι ίδιοι, δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι μία δεμένη οικογένεια. Από τον γάμο της Μουρ με τον Άστον Κούτσερ, τον οποίο o Μπρους δυσκολεύτηκ

Δεν είναι δικός μας ο τίτλος. Τον δανειστήκαμε από προεκλογικό έντυπο του Μάρκου. Και αναφερόμαστε στην Παροικιά γιατί εδώ έπεσε το ποιο πολύ δούλεμα. Παραπλανητικός ο τίτλος παραμονές προηγούμενων εκλογών, για να ξεγελαστούν οι αφελείς και να τον ψηφίσουν. Αλλά οι παροικιώτες έπαψαν προ πολλού να σιτίζονται από το σιτηρέσιο του Μάρκου, που συνήθως αποτελείται από σανό. Μια πρωτεύουσα με την έννοια που την προσδιορίζει ο Μάρκος, πρέπει να έχει χαρακτηριστικά πολιτισμού, όπως είναι η καθαριότητα, ο ευπρεπισμός των κοινόχρηστων χώρων, η διατήρηση των αρχιτεκτονικών της ιδιαιτεροτήτων, η υποδειγματική λειτουργία του κυκλοφοριακού, η υπογείωση των δικτύων ηλεκτρικού ρεύματος, τα συντηρημένα πλακόστρωτα, η ανάδειξη των περιοχών που αξίζει να εστιάσει τον ενδιαφέρον του ο επισκέπτης, η προσεγμένη παρουσίαση των υπαίθριων αρχαιολογικών χώρων και οι καθαρές και σύγχρονες τουαλέτες. Τότε μόνο έχει αξία η μεταφορική έννοια της πρωτεύουσας, γιατί ως γνωστόν πρωτεύουσα των Κυκλάδων είναι η Ερμούπ

Γράφει ο Γιάννης Μέγας Συμπλήρωσα ήδη τις εξήντα επτά περιφορές μου γύρω από το ήλιο ως επιβάτης του πλανήτη γη. Στα πρώτα μου βήματα φαινόταν ατέλειωτες και ούτε καν που με απασχολούσε η ιδέα ότι κάποια μέρα θα απουσιάζω από αυτή τη διαδικασία. Με το διάβα όμως του χρόνου περνούσαν όλο και πιο γρήγορα και κάπου εκεί στα πενήντα άρχισα να συνειδητοποιώ ότι θα έρθει η μέρα που ο πλανήτης θα συνεχίζει την αέναη περιφορά του και χωρίς τη δική μου ύπαρξη. Στην εξηνταεπτάχρονη πορεία μου σε αυτόν τον κόσμο το μικρό το Μέγα εξέλαβα τη ζωή ως ένα δώρο, ως ευτυχία και πως το κάθε λεπτό μπορεί να είναι μια αιωνιότητα ευτυχίας. Διαπίστωσα ότι όντως η ζωή δεν είναι ένα πρόβλημα που λύνεται, αλλά ένα μυστήριο που βιώνεται. Και με βόλεψε το ευφυολόγημα πως το νόημα της ζωής είναι να δώσεις στη ζωή σου νόημα. Μπορεί να είναι μια αστραπή η ζωή μας, αλλά προλαβαίνουμε μας είπε ο Καζαντζάκης. Γι’ αυτό λοιπόν και μακαρίζω τον εαυτό μου και αισθάνομαι ευγνώμων για όσα έχω βιώσει, παρότι λειψός από την απ

Αυτή είναι η τελευταία φωτογραφία του Hachik ō, ενός ιαπωνικού σκύλου Akita που τιμήθηκε για την ακλόνητη αφοσίωσή του στον ιδιοκτήτη του. Ο Hachik ō ανήκε στον καθηγητή Eizaburo Ueno που ζούσε στη Shibuya και δίδαξε στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Κάθε μέρα, ο Ueno περπατούσε από το σπίτι στον σταθμό Shibuya παρέα με τον Hachik ō. Έπαιρνε το τρένο για τη δουλειά και μόλις τελείωνε επέστρεφε με τον ίδιο τρόπο πίσω  στο σταθμό ακριβώς στις 3 μ.μ. Εκεί τον περίμενε πάντα ο Hachik ō  υπομονετικά για να γυρίσουν παρέα στο σπίτι. Μια μέρα, ο Ουένο έπαθε εγκεφαλικό διδάσκοντας στο πανεπιστήμιο και δεν πήρε ποτέ το τραίνο του γυρισμού για το σταθμό που τον περίμενε ο αγαπημένος του σκύλος. Ο Hachik ō πήγαινε στο σταθμό κάθε μέρα και την ίδια πάντα ώρα για 9 χρόνια μέχρι τον θάνατό του το 1935.

Ο συνδυασμός «Πάρος με ευθύνη και ενότητα», επέλεξε το δρόμο της απαξίωσης του έργου της Λαϊκής Συσπείρωσης, της πρωτόγνωρης άλλων εποχών και χώρων επίθεσης εναντίον μας και της κατηγορίας ότι τα έχουμε «κάνει πλακάκια» με τη δημοτική αρχή ! Οι συντάκτες της ανακοίνωσης τους αποδεικνύουν από τη μια ότι έχουν αδυναμία ανάγνωσης ή αντίληψης και για το λόγο αυτό ας ξαναδιαβάσουν την ανακοίνωση μας. «Ούτε η εργολαβία της Περιφέρειας που λόγω ένστασης έχει καθυστερήσει να εκτελεστεί περίπου 2 χρόνια ούτε…». Από την άλλη μάλλον ζουν μακριά από το νησί μας. Δεν υπάρχει λόγος να χάνουν ( ή μήπως υπάρχει; ) την ψυχραιμία τους. Και μια συμβουλή. Κανένας δεν ψήλωσε προσπαθώντας να κοντύνει τους διπλανούς του. Προφανώς η επίθεση στη Λαϊκή Συσπείρωση αποτελεί την αποφυγή της απάντησης στο ερώτημα που απασχολεί τους κατοίκους του νησιού μας: Δεν θα μπορούσαν να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα; Αν κινδυνεύσει μια ανθρώπινη ζωή από τις λακούβες των δέκα και πλέον εκατοστών του δημοτικού κα