Ένα όμορφο πρωινό στο γκισέ...
Από τον Αντουάν Παρίνι
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Με την τσίμπλα στο όμμα κι έχοντας κοιμηθεί σκάρτα ένα τετράωρο λόγω υπερέντασης, παγαίνω πουρνό πουρνό στα κεντρικά γραφεία των βοϊδαμαξών για να διευθετήσω ένα γραφειοκρατικό ζήτημα, μπουκάρω στο γκισέ - κύριος -, δίνω ταυτότητα και τα τοιαύτα και ένας τρίδιπλος βροντόσαυρος με τιράντες και πατομπούκαλα, βιδωμένος σε μια καρέκλα μου λέει χαριτολογώντας" έλα ρε φίλε μου, γειά σου ρε μαλάκα, πούστη", δείχνοντας εμφανώς ότι έχει σπουδάσει ένα φεγγάρι αρχαία ελληνικά.
Γελάω, γελάει, γελάει και μια νιτσαμού με πρησμένες θηλές παραδίπλα και του απαντάω σε ανάλογο ύφος" γεια σου ρε κατσικογάμη κουραδόπιστε γαμώ το ξεσταύρι σου πρωί πρωί με σας τους γαμώσταυρους που χω μπλέξει εδώ πάνω" και δώστου χαχαχούχα κι ιστορίες. Μου λέει ντεν καταλαβαίνει. Του λέω είναι επιπέδου C2. Αμ γι' αυτό, μου λέει. Ναι ρε μαν, του λέω. Και μέσα σε ένα κλίμα αστεϊσμών και οικειότητας, πήρα σε πέντε λεπτά το χαρτί, επιδεικνύοντάς το τροπαιούχος σε κάτι μπαρμπάδια μαρμαρωμένα στις καρέκλες αναμονής και πούλεψα αλαφροΐσκιωτα για το κάτεργο,
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου του γαμημένου έτους 2022, κάπου στα χειμερινά ανάκτορα της Μόρντορ, χαμένος στο πλήθος των πρωινών ζόμπι υπηρετών του καπιταλισμού, που κλάνουν πατάκες μην κολλήσουν κορόνα και στάξει καμιά μύξα στο πέτο...
Ουρτουκυλα ρε χαϊβάνια, που λέμε και στην ημιβάρβαρο δυτική Φθιώτιδα...
Με αγάπη, Αγλέορας
Πηγή: Αντουάν Παρίνις
