Η μεγάλη ζάλη
Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ
Στον Μαρξ και τον Λένιν και τα άλλα σχετικά πολιτικά και οικονομικά βιβλία (Ο Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού) παρέλειψαν (!) να γράψουν για τις πανδημίες και τους τρόπους διαχείρισης της κατάστασης και της καθημερινής ζωής. Παρέλειψαν επίσης να γράψουν και όλα αυτά που βιώνουμε κάθε μέρα παριστάνοντας τον έκπληκτο. Την εκμετάλλευση των αδύνατων, των ανηλίκων, την διά παντός τρόπου κατάχρηση της όποιας εξουσίας μάς δίνεται. Πιαστήκαμε λοιπόν αδιάβαστοι και ξαφνικά ξημερώσαμε σε άλλην πατρίδα, άλλου γαλαξία, όπου δεν αρκεί να συμμετέχεις στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, να ψηφίζεις και να κάνεις γνωριμία με τους πολιτικούς. Δεν αρκεί να είσαι δαχτυλοδειχτούμενος επιστήμονας, να πιάνεις στη δουλειά σου πουλιά στον αέρα, να έχεις ξεχωριστές ικανότητες και να γίνεσαι ο άριστος που επιλέγουν όσοι αποφασίζουν. Μάλλον πρέπει να είσαι και ακέραιος άνθρωπος, να δείχνεις και να διδάσκεις ανθρωπιά καλοσύνη και ευπρέπεια. Δεν αρκούν οι δηλώσεις, οι σταυροί στην εκκλησία, τα like και τα ωσαννά. Την πατήσαμε στο παρελθόν πολλές φορές, κάνοντας θεούς και ημίθεους του Ολύμπου πρόσωπα ανάξια και βλαβερά. Ας είναι. Συμβαίνει συχνά να ξυπνούμε από λήθαργο. Δεν προσέξαμε σοβαρά ζητήματα της καθημερινής ζωής, τα παραβλέψαμε, κοιτάξαμε άλλα, δώσαμε έντονο κομματικό χρώμα σε πολλά και φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι. Αρκεί να είναι κανείς δικός μας και τού συγχωρούμε να είναι αυθάδης, υβριστής, αλαζόνας, νάρκισσος, και ακόμα χειρότερο, να γίνεται αισχρός! Ας δώσουμε σημασία στην καθημερινή ζωή, στο τι πράττει ο άλλος, τι μέτρα έχει για τη ζωή του, πόσο προσέχει τους συνανθρώπους του και ας παραμερίσουμε λιγάκι την αφόρητη τάση να παραταξικοποιούμε τα πάντα. Γιατί έτσι χάσαμε τον μπούσουλα, έτσι πιαστήκαμε στον ύπνο (Μη τω ύπνω κατενεχθής!).
Η πιο αποδοτική επανάσταση θα ήταν αυτή των μικροχώρων όπου ζούμε. Στο σπίτι μας, στη γειτονιά, στην πόλη μας, στην επαρχία μας. Γιατί δεν οδήγησε σε λύση να γυρεύουμε από τα πάνω να ομορφύνουμε την ζωή μας. Ας φροντίσουμε πιο πολύ να κάνουμε τις αλλαγές που επιθυμούμε από τα δικά μας, από τα γύρω μας, από τα κοντινά μας. Να γίνουμε εμείς πρώτα η αλλαγή που ονειρευόμαστε κατά τις σκέψεις του Γκάντι.
