Του ΧρίστουΓεωργούση Αν κατεβαίνεις τακτικά στο βάθος του εαυτού σου για έναν απολογισμό, για μια νέα αρχή που θα τολμήσεις, για να κάνεις ξανά τους λογαριασμούς σου με τους ανθρώπους ή ακόμα για να κλάψεις και να μη σε γονατίζει τόσο πρόσθετο βάρος, κοίτα να μη γίνεται εξορία ο τόπος αυτός μέσα σου. Κάνε έτσι ώστε να βρίσκεις φιλοξενία εκεί, να ‘χει λιακάδα καλοκαιρινή, ν’ ανοίγεται σε μια θάλασσα σαν αυτές τις πραγματικές που αγάπησες, κυματίζοντας μέσα σου καινούριες προκλήσεις κι άλλων τολμηρών ταξιδιών. Αν έτσι συντονίζεσαι με τον κόσμο έξω και την ψυχή σου, αν τα βρίσκεις με τον εαυτό σου και τους άλλους, κατακτάς ένα τέχνασμα να ζεις χωρίς φόβο με το πρώτο απότομο κύμα να γείρεις. Στα ίδια βαπόρια μπαρκάραμε για τα ίδια μακρινά λιμάνια της καλής ελπίδας κι ο πρώτος «άλλος» είσαι εσύ. Κοίτα καλά στον καθρέφτη, κοίτα το πρόσωπό σου στα νερά, ο πρώτος ξένος είσαι εσύ, να το ξέρεις.
