Θέλει ο ανεξάρτητος ν' αγιάσει και η νδ δεν τον αφήνει...
Είναι καταπληκτικό και αξιοπρόσεκτο το πόσο εύκολα η πολιτική παράταξη του νυν Δημάρχου πέταξε στο καλάθι των αχρήστων την ανεξαρτησία της, προκειμένου να υπερασπιστεί τα κεκτημένα κέρδη, από τις βουλευτικές εκλογές, της νέας δημοκρατίας. Εν μια νυκτί ο ανεξάρτητος Δήμαρχος όλων των Παριανών έγινε ο μοναδικός και απόλυτος υποστηριχτής του κόμματος μέσα στο οποίο ζει και κινείται όλα αυτά τα χρόνια που διοικεί το Δήμο. Για άλλη μια φορά, και ειδικότερα μετά την ανακοίνωση των «φίλων» της παράταξης «Επιμένουμε στην πράξη», πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, αποδείχθηκε ότι η ανεξαρτησία των υποψηφίων υπάρχει μόνο στη θεωρία και κατατίθεται μόνο για την υφαρπαγή ψήφων και κάλπικων συνεργασιών. Αφού μοιραστούν τα κουκιά, όλοι επιστρέφουν στις κομματικές στάνες που ανήκουν και εφαρμόζουν μέχρι κεραίας τις πολιτικές θεωρίες και πράξεις που επιβάλλουν τα συμφέροντα που υπηρετούν.
Αυτοί που έγραψαν το κείμενο επιχειρούν να ασκήσουν πολιτική κριτική στον ομόσταυλο πολιτικό αντίπαλο του νυν Δημάρχου. Για μένα απολύτως θεμιτό. Αυτό απορρέει από τη δημοκρατία μας και ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του. Βέβαια, ατυχώς για αυτόν, ο Δήμαρχος, με τη βουβή αποδοχή αυτού του κειμένου, αποδέχεται την πλήρη ένταξη της παράταξής του στη νδ, αποτινάσει από πάνω του την ανεξαρτησία για την οποία πάσχιζε 9 χρόνια να μας πείσει ότι τη διαθέτει και κατηγορεί τον υποψήφιο αντίπαλό του ότι ως δεξιός οδηγεί την παράταξή του σαν «Δούρειο ‘Ίππο» στη διεμβόλιση της νδ στο νησί μας από το σύριζα. Όλο αυτό μου θυμίζει, με μια μικρή παραλλαγή, την παροιμία που λέει ο λαός μας: Δυο γαδάροι μαλώνανε στο δικό τους αχυρώνα για το κοινό τους φαγοπότι.
Από την άλλη ο σύριζας αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο λίγος είναι. Ένα πολύ κακό κακέκτυπο του πασόκ με γυάλινα πόδια που είναι ανήμπορα να σηκώσουν το βάρος της ορθής διεκδίκησης του δικαίου. Με πολύ κακούς τοπικούς οδηγούς κατρακυλάει με μαθηματική ακρίβεια στο περιθώριο της ιστορίας, προσπαθεί να μπει από το παράθυρο στη δεξιά πολυκατοικία και έχει την ψευδαίσθηση ότι έστω κι έτσι θα «κυβερνήσει».
Δυστυχώς και στον τόπο μας ισχύει το «Πολλά κόμματα, δύο πολιτικές». Αυτοί οι αφανείς που κινούν τα νήματα ψαρεύουν σε θολά νερά και υπηρετούν με πολύ κακό τρόπο τους δήθεν ανεξάρτητους που μας παραμυθιάζουν με την ανεξαρτησία τους. Και βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνούμε με τη δεύτερη πολιτική επιλογή απλά δεν μπορούμε να φάμε το παραμύθι ότι ως αριστεροί - προοδευτικοί άνθρωποι είμαστε πιο κοντά σε έναν δεξιό «ανεξάρτητο» απ’ ότι σε έναν δηλωμένο και με τη βούλα αριστερό, ο οποίος έδειξε με τη συμπεριφορά του την τελευταία τετραετία ότι ξέρει να κρατά ισορροπίες ανάμεσα στις διαφορετικότητες που φιλοξένησε και φιλοξενεί στην παράταξη που εκπροσωπεί.
Γιώργος Ανδρεάδης
