Περίεργα, επικίνδυνα, άστοχα
Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ
Ενώ ξετυλίγεται ένας αγώνας και καταγράφεται μια ιστορία μαχητικής έξαρσης στην Πάρο, έχουμε συχνά να κάνουμε με απόψεις και ιδέες στις οποίες πρέπει να δώσουμε απάντηση.
1) Έχει κι άλλες παραλίες η Πάρος
Να κλείσουμε τα μάτια στην παρανομία και την αισχροκέρδεια;, να μη νοιαστούμε και να πάμε σαν υπάκουοι υπήκοοι να λιαστούμε αλλού! Απ' την άλλη όλες αυτές οι ελεύθερες παραλίες είναι υπό κατάληψη, γιατί κάποιος έξυπνος με το πνεύμα που έχει επικρατήσει θα φέρει ένα τερατώδες φορτηγό, θα αδειάσει χωρίς να έχει καμία άδεια 200 τερατώδη κρεβάτια και θα κάνει κατοχή στο χωράφι του παππού του.
2) Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα!
Σε κάποιους αρέσει η μόνιμη απαισιοδοξία. Αντί να δίνουν θάρρος όταν άλλοι τολμούν πάνε από μια δύναμη αρνητική μέσα τους να απογοητεύσουν να αποθαρρύνουν. Πάντα κάτι γίνεται που εγγράφεται μυστικά για το μέλλον. Από την άλλη ως στάση ζωής επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε.
3) Προσοχή υπάρχουν εργαζόμενοι
Σεβόμαστε τους εργαζόμενους όλους, υποκλινόμαστε. Δεν θα πολεμήσουμε όμως την ανεργία πάνω σε καθεστώς παρανομίας. Είναι σαθρό τέτοιο οικοδόμημα και θα πέσει μόνο του. Οι επιχειρηματίες που θα χάσουν την άδεια να υποχρεωθούν να τους αποζημιώσουν. Αυτό σημαίνει κράτος δικαίου.
4) Μην περιμένετε τίποτα απ' αυτούς
Αν είμαστε του κόμματος Α τα λέμε για τους υπουργούς του κόμματος Β που κυβερνά και αντιστρόφως. Να μην είμαστε θρησκόληπτοι της πολιτικής και να ενθαρρύνουμε την αδράνεια. Πάντα κάτι μπορεί να γίνει με την συμμετοχή, την επιμονή και την πίεση, ακόμα και από δυνάμεις που δεν τις θεωρούμε φιλικές. Να μην καλλιεργούμε την άποψη ότι τέσσερα χρόνια θα μείνουμε στην άκρη, θα φτιάξουμε ένα τείχος οδυρμών για να κλαίμε, μέχρι να έρθουν οι δικοί μας. Θα διαπραγματευτούμε με αυτούς που εξελέγησαν δημοκρατικά και θα τους εμπνεύσουμε πολλά απ' τα δικά μας. Μη μένουμε στην άκρη απαθείς, αδρανείς, με τέτοιες ηττοπαθείς ιδέες. Σε μια δημοκρατία οι κυβερνήσεις αλλάζουν και πάντα γίνεται ενδιαφέρουσα ζύμωση ιδεών και όλοι μαθαίνουν τα πολλά πρόσωπα και τις ιδιαιτερότητες της πολιτικής. Πάμε αργά, γυρίζουμε πίσω καμιά φορά, αλλά επιμένουμε και είμαστε ζωντανοί, όχι παραπονιάρηδες της γκρίνιας και της καταστροφής.
