Οπορτουνισμός και σχέσεις υποτέλειας.

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να λέει, να υποστηρίζει, να διεκδικεί, να ακούει ή να μην ακούει, να πράττει και να συμπεριφέρεται όπως θέλει. Όμως στο πλαίσιο της δημοκρατίας που ορίζεται από τις παραπάνω ελευθερίες έχει και υποχρεώσεις, οι οποίες προκαθορίζονται από τις θέσεις που κατέχει και έχουν ως προϋπόθεση υλοποίησής τους τη γνώση και, φυσικά, την κατάθεση προσωπικού χρόνου. Έτσι, πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι ο Σύλλογος δεν είναι μαγαζάκι κανενός, για να τον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν προς ικανοποίηση προσωπικών απαιτήσεων ή απειλών. Ο συνδικαλιστής οφείλει να διεκδικεί στο πλαίσιο του δικαίου με αλληλεγγύη για όλους και πέρα από συντεχνιακά ζητήματα, προσδίνοντας κοινωνικό πρόσημο στους αγώνες του.

Έτσι, λοιπόν, δε δικαιούται κανείς να μας απειλεί ότι θα φύγει από το ΔΣ, αν δεν εκλεγεί, να βγάζει λογύδρια επί προσωπικού και πολύ περισσότερο να λειτουργεί ως οπορτουνιστής συνάπτοντας σχέσεις υποτέλειας με την όποια αρχή.

Στους πολιτικούς που ανακατεύονται στα εσωτερικά ενός Συλλόγου θέλω να πω τούτο. Οι μεθοδεύσεις τους αποκαλύπτονται και αργά ή γρήγορα γίνονται αντιληπτές και από τους «απονήρευτους» εργαζόμενους, οι οποίοι τελικά συνειδητοποιούν την προσπάθεια χειραγώγησης που υφίστανται. Το ότι επιχειρούν να χωρίσουν και να ελέγξουν τον όποιο Σύλλογο δεν τους τιμά και δημιουργεί πολύ κακό προηγούμενο όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρη την παράταξη που ανήκουν, η οποία ως συλλογικό όργανο οφείλει να πάρει θέση.

Γιώργος Ανδρεάδης