Παριανές υποκειμενικότητες

Καλό μήνα σας είπα; Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε τι σημαίνει απελευθέρωση της ενέργειας και ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Απλησίαστα από αύριο τα σταθερά τιμολόγια ρεύματος. Πολλές φορές εύηχες λέξεις και εικόνες που ξεπηδούν μέσα από τη δημιουργική γραφή εξειδικευμένων διαμορφωτών της κοινής γνώμης είναι ικανές να την εντυπωσιάσουν και να την υπνωτίσουν δημιουργώντας επίπλαστα αισθήματα ασφάλειας και ευμάρειας που διαρκούν όμως ελάχιστα.

ΘΕΜΑ: Διευκρινήσεις επί της προσφοράς έκτασης στα Αρχαία Λατομεία Πάρου ΣΧΕΤ: Το από 26/07/2022 έγγραφό σας με την δήλωση πρόθεσης προσφοράς των γηπέδων στο χώρο των Αρχαίων Λατομείων Αξιότιμοι κύριοι, αρχικά θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τη δήλωση της πρόθεσής σας να προσφέρετε, χωρίς αντάλλαγμα, την έκταση των γηπέδων που περιβάλλουν την είσοδο των αρχαίων στοών προς την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων ή τον Δήμο Πάρου ή όποιον αρμόδιο φορέα, που επί της ουσίας θα δώσει λύση σε ένα διαχρονικό πρόβλημα που απασχολεί τον Δήμο μας και την τοπική κοινωνία και θα συμβάλλει με αυτόν τον τρόπο στις προσπάθειες προστασίας, ανάδειξης και αξιοποίησης του ευρύτερου χώρου των αρχαίων λατομείων. Εξάλλου είναι γνωστή η διαχρονική προσφορά της οικογένειας Ρήγα στην κοινωνία του νησιού μας.

Μιχάλης Πεσμαζόγλου Ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου, γνωστός και ως Βάλια Κάλντα (που σημαίνει ζεστή κοιλάδα στα βλάχικα) βρίσκεται σε ιδιαίτερα δυσπρόσιτη περιοχή της οροσειράς της Πίνδου στα όρια μεταξύ των νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων. Η συνολική του έκταση φτάνει τα 68.990 στρέμματα. Ο δρυμός περιλαμβάνει την κοιλάδα της Βάλια Κάλντα και του Αρκουδορέματος καθώς και τα βουνά Λύγκος και Μαυροβούνι. Χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από την ποικιλία μορφολογικών αντιθέσεων με απότομους γκρεμούς και ορμητικούς χειμάρρους, καθώς και πυκνά δάση.

Η Πάρος ασφαλώς δεν είναι ανεξάρτητο κρατίδιο και ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να κινείται στα πλαίσια της νομιμότητας. Οι αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης και της περιφέρειας μας επηρεάζουν άμεσα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τις δεχόμαστε άκριτα, όταν αγνοούν βασικές προτεραιότητες του νησιού ή είναι σε λάθος κατεύθυνση. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε χρέος να αντιδράσουμε με κάθε μέσον που έχουμε στη διάθεσή μας, ώστε αυτές οι λάθος αποφάσεις να αλλάξουν.

Γράφει ο Χρίστος Γεωργούσης Και η αγωνία μένει πάντα να πείσουμε τους πενθούντες ότι δεν χάθηκαν όλα, ότι μένει κάτι ισχυρό που τους θέλει όρθιους να επιμένουν, ότι το ακριβό της αγάπης που έσβησε θα στέλνει ένα φως στοργής ζεστό που μόνο εκείνοι θα νιώθουν. Στο γεφύρι είμαστε πάντα και μαζί με τα πουλιά πορευόμαστε και κάθε φορά είναι άλλα τα κελαηδίσματα κι άλλα τα χρώματα και άλλος ο αέρας που ανασαίνουμε. Αυτό το σύννεφο ονομάζεται ζωή, φέρνει δεν φέρνει νερό, αυτός ο χείμαρρος κάθε φορά που βρέχει βγάζει φωνή, όλες οι σκέψεις που κάνεις, όλα τα λόγια κι όλα τα βάσανα θα γίνουν βότσαλα στιλπνά στην άμμο της παραλίας. Δεν τελειώνει ο ήλιος, μακάρι ν’ ακούει και να φωτίζει πιο πολύ εκείνα που μένουν.

  από   Françoise Dolto  - 20 Φεβρουαρίου 2022 Ζεράρ Σεβερέν (Ζ.Σ.): Ο πρωτότοκος έχει δίκιο να είναι θυμωμένος: δεν είναι ζωή η μονότονη ζωή του. Ο πατέρας του, γεμάτος χαρά, του λέει: “Όλα τα δικά μου είναι και δικά σου”. Σπουδαίο πράγμα… θα μπορούσε να είχε δώσει στο γιο του ένα κατσικάκι, να γιορτάσει κι αυτός με τους δικούς του φίλους. Υπερβάλλει. Από την άλλη μεριά, αυτός ο γιος είναι υπόδειγμα γιου. Όπως λέει κι ο ποιητής: “Θέλει πολλήν αγάπη για να φτάσεις στην απόφαση να ζεις απλά, με έργα ταπεινά κι ανιαρά”. Ο πρωτότοκος δούλευε πάντα αδιαμαρτύρητα και τώρα έχει κάθε λόγο να είναι θυμωμένος. Αυτός είναι αληθινός γιος, έδειξε “πολλήν αγάπη” για έργα που είναι “ταπεινά κι ανιαρά”.

  Παλιό αλλά πάντοτε επίκαιρο.. Γράφει ο Μ. Βαρδής Το παρελθόν υπάρχει μέσω του παρόντος. Η γιγάντωση των φαρμακευτικών εταιριών που έχουν γίνει ηθικά καρτέλ είναι ένα φαινόμενο του παρελθόντος που το ζούμε σήμερα. Η ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας που ήδη χρονολογείται, σήμερα τη βιώνουμε καθημερινά. Σήμερα όμως ζούμε και κάτι άλλο: τη διάχυση, ανεπίγνωστη σε πολλούς, της ιδιωτικής- ατομικιστικής λογικής σε επίπεδο αντιδράσεων και αρνήσεων. Ο δικαιωματισμός δεν είναι καλός ή κακός όταν αφορά σε άτομα των όποιων φυλετικών ταυτοτήτων ή σε μειονότητες κάθε είδους, είναι το ίδιο όταν αναφέρεται σε ομάδες όπως οι αρνητές των εμβολιασμών (των μασκών κτλ.) Η αίσθηση της πολιτικής κοινότητας φαίνεται ότι έχει διαρραγεί ανεπιστρεπτί. Ο κάθε ένας από εμάς δεν αισθάνεται ως πολιτική και κοινωνική του υποχρέωση να ακολουθήσει τις κρατικές πολιτικές για τον εμβολιασμό. Το μετρά στη βάση των δικών του υπολογισμών, αξιολογήσεων και εκτιμήσεων (με πηγές το διαδίκτυο και τις φήμες). Σε αυτό το επίπε

Το παράδειγμα, μπορείς να το πεις και υπόδειγμα, αφορά τη Μάρπησσα και είναι σχετικά παλιό αλλά είναι στις μέρες μας επίκαιρο. Αναφέρεται στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1990, περίοδο μεγάλης πολιτικής πόλωσης, όπου ανθούσαν ακόμα τα μπλε και τα πράσινα καφενεία. Στην κοινότητα της Μάρπησσας τρεις ενεργοί πολίτες της περιοχής, ο Τάσος Τζιώτης, ο Χρήστος Βλαχογιάννης και ο Μανώλης Ισιγώνης, γνωστής και διαφορετικής ιδεολογικής τοποθέτησης, έβαλαν στην άκρη τις κομματικές τους προτιμήσεις, στρίφωσαν τα μανίκια και συγκρότησαν ενωτικό ψηφοδέλτιο. Η απήχηση που είχε η κίνησή τους στο εκλογικό σώμα ήταν εντυπωσιακή. Κέρδισαν τις εκλογές έχοντας απέναντί τους δύο κομματικά ψηφοδέλτια.

Την αυταρχική και αντιδημοκρατική νομοθεσία που προβλέπει διοικητικές κυρώσεις στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς λόγω κορωνοϊού και τις σχετικές αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, κατάφερε να «νικήσει» γιατρός που εργάζεται στο νοσοκομείο της Κεφαλονιάς. Η απόφαση που εκδόθηκε από το ακυρωτικό συμβούλιο του Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Πατρών, διατάσσει την διοίκηση του νοσοκομείου Κεφαλονιάς να πληρώσει άμεσα στην ανεμβολίαστη γιατρό, τον μισό μισθό της, ενώ θα παραμένει σε κατάσταση αναστολής εργασίας, για λόγους βιοπορισμού της ίδιας και του ανάπηρου παιδιού της.

Γράφει ο Νίκος Τουλαντάς   Οι  αναρχικοί είναι επιμελείς σε ένα πράγμα κι όχι επιμελείς «κατά» ενός πράγματος.