Παριανές υποκειμενικότητες

Η Λαϊκή Συσπείρωση εκφράζει την αλληλεγγύη της στους δοκιμαζόμενους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας. Χιλιάδες νεκροί και τραυματίες αλλά και μεγάλες υλικές καταστροφές, είναι μέχρι στιγμής ο απολογισμός από το μεγάλο φονικό σεισμό που έπληξε αυτές τις χώρες. Θύματα για μια ακόμα φορά άνθρωποι και υποδομές, ανυπεράσπιστοι στο έλεος των φυσικών καταστροφών, ενώ υπάρχουν οι επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες αντιμετώπισης τους. Η αντιμετώπιση όμως των λαϊκών αναγκών όπως η αντισεισμική θωράκιση δεν είναι στις προτεραιότητες του καπιταλιστικού μας κόσμου. Αυτές τις δύσκολες ώρες, καλούμε τη δημοτική αρχή να συντονίσει την αλληλεγγύη του παριανού λαού και των φορέων του στους δοκιμαζόμενους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας, που πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις δίνει δυναμικά το παρόν. Το Δημαρχείο αλλά και οι Κοινότητες του νησιού μας μπορούν να αποτελέσουν τα σημεία συγκέντρωσης ειδών πρώτης ανάγκης όπως: ⦁ Κουβέρτες ⦁ Γάλα σε σκόνη ⦁ Πάνες ενηλίκων/μωρών, Σερβιέτες ⦁ Απορρυπαντικ

«Όταν βλέπω τη μεγάλη εικόνα με πιάνει δέος» μας έλεγε πρόσφατα συνομιλητής μας, αναφερόμενος στον πόλεμο της Ουκρανίας, όπου σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές αποτελεί την έναρξη του 3ου παγκόσμιου πολέμου. Και συνέχισε: «Στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει είδηση, ότι η αμερικάνικη βάση στην Αλεξανδρούπολη, μας έχει μπλέξει για τα καλά στον πόλεμο». Δεν θα δώσουμε συνέχεια στα όσα παρακάτω μας είπε. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Απλά με αφορμή την κουβέντα αυτή, θυμηθήκαμε, ότι το προϊόν που παράγει η χώρα μας και η Πάρος είναι εξαιρετικά ευαίσθητο. Μια παγκόσμια κρίση, όπως απέδειξε ο covid-19 (ευτυχώς για λίγο) ή μια κρίση με διάρκεια στο Αιγαίο, μπορεί να το εξαφανίσει από προσώπου γης και να μείνουμε στο νησί με άδεια ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Για χρόνια τώρα, αυτή η μονοκαλλιέργεια απέδωσε και αποδίδει πλούσιους καρπούς με αποτέλεσμα να μας παρασύρει και να αφήσουμε στην άκρη τον πρωτογενή τομέα, από τον οποίο έζησαν οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας τις οικογένειές τους. Δεν

Αρχή μας η αλληλοβοήθεια και πάθος μας η διεκδίκηση της χαράς Τρεις ομάδες, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Βόλο διεκδικούν τα γηρατειά τους ως τον καιρό της ευτυχίας τους. Τι λέει στην «Εφ.Συν.» η Μαλάμω Στεργίου, ιδρύτρια της ομάδας «Συγκατοίκηση Ηλικιωμένων και ΜΗ - Φτιάχνω το Μέλλον μου!» Στις 17 Ιανουαρίου του 1995, στις 6 παρά τέταρτο τα ξημερώματα, η γη άρχισε να τρέμει στη δυτική Ιαπωνία. Το επίκεντρο του σεισμού των 7,3 Ρίχτερ ήταν μόλις 20 χιλιόμετρα από το Κόμπε, όπου η καταστροφή ήταν βιβλική: 6.434 έχασαν τη ζωή τους στην πόλη που ισοπεδώθηκε. Ο σεισμός ανέσυρε όμως και μια λέξη από τα παλιά: «kodokushi» στα γιαπωνέζικα είναι η λέξη που περιγράφει τους ηλικιωμένους, ανύπαντρους ή χήρους, που ζουν μόνοι - κι ήταν πολλοί οι kodokushi (ή koritsushi όπως αποκαλούνται στα υπουργικά έγγραφα) που πέθαναν ολομόναχοι. Αυτόν ακριβώς τον φόβο του μοναχικού θανάτου -και την ακόμα πιο δύσκολη πραγματικότητα της μοναχικής επιβίωσης- μοιράζονται εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, σ

Σε δυο μήνες περίπου ξεκινούν οι διακοπές του Πάσχα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα δεχθούμε επισκέπτες και το ερώτημα είναι, εάν θα είμαστε έτοιμοι. Είδε κάποιος, έστω και την ελάχιστη προετοιμασία της Πάρου για την προσεχή τουριστική περίοδο; Και δεν αναφερόμαστε στους επαγγελματίες του τουρισμού, αλλά στη δημοτική αρχή. Προφανώς θα έχουμε μια από τα ίδια, ίσως και χειρότερα, αφού λόγω των δημοτικών εκλογών προβλέπεται να υπάρξει μεγαλύτερη ασυδοσία. Το κυκλοφοριακό θα μας ταλαιπωρήσει και πάλι, αφού εδώ και 8 χρόνια δεν έγινε κάτι το ουσιαστικό. Τα παρκινγκ θα παραμείνουν ανοργάνωτα, η καθαριότητα θα συνεχίσει να είναι προβληματική και οι δημοτικές τουαλέτες θα είναι τριτοκοσμικές. Και όταν σε αυτά που συνθέτουν την καθημερινότητα, υπάρχει αδυναμία, υστέρηση ή και ανικανότητα, τι να πούμε για τα πιο δύσκολα; Γιατί δεν έχουμε την απαίτηση από καμιά δημοτική αρχή να δώσει οριστική και μόνιμη λύση στο κυκλοφοριακό. Από δική μας διαχρονική αδράνεια το αφήσαμε να εξελιχθεί, έτσι όπως εξ

Μην τους αφήσεις Σήμερα είμαστε στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι η ΒΙΟΜΕ κινδυνεύει όσο ποτέ. Η δικαστική εξουσία και το κεφάλαιο ξεπούλησαν στα μουλωχτά το οικόπεδο πάνω στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο σε ένα φαντ. Εμείς οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να παράγουμε στο εργοστάσιο, ακόμα και αν το κεφάλαιο και το κράτος μας στείλουνε τα ματ. Αλλά και να μας βγάλουν εμείς θα ξαναμπούμε. Γιατί αυτό το μέρος είναι η ζωή μας και γιατί το χρωστάμε σε εσάς. Το χρωστάμε στους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που βρεθήκαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Που ήρθατε στο εργοστάσιο, που τιμήσατε τη δουλειά μας αποκτώντας τα προϊόντα των κόπων μας. Που φωνάξατε μαζί μας στις διαδηλώσεις. Που σιγοτραγουδήσατε σε κάποια συναυλία στο κατειλημμένο εργοστάσιο. Που σταθήκαμε ώμο με ώμο απέναντι απ’ την αστυνομία. Το μοναδικό εργοστάσιο της χώρας που λειτουργεί χωρίς αφεντικά, το μοναδικό εργοστάσιο που πληρώνονται όλοι το ίδιο, το μοναδικό εργοστάσιο που απελευθερώθηκε από τον καπιταλι

Ο σύγχρονος τουρίστας δεν ικανοποιείται με τον μαζικό τουρισμό, αλλά επιδιώκει άλλες εμπειρίες περισσότερο ποιοτικές, οι οποίες σχετίζονται με τον πολιτισμό, τη φύση και την παραδοσιακή αγροτική ζωή. Με δύο λέξεις, αναζητά την διαφορετικότητα, αυτό που θα τον ανανεώσει και θα τον αποσπάσει από την καθημερινότητα. Οι ποιοτικοί τουρίστες, είναι η επιδίωξη κάθε εθνικού οργανισμού τουρισμού, καθώς θεωρείται ότι προσφέρουν περισσότερο οικονομικό όφελος και ελευθερώνουν τις τοπικές κοινότητες από τις ορδές των χαμηλού προϋπολογισμού μαζικών τουριστών. Η ανάδειξη του κοινωνικά υπεύθυνου τουρισμού, είναι προϊόν μιας έντονης προσπάθειας απέναντι στον μαζικό τουρισμό και τις αρνητικές επιπτώσεις του. Πηγή:  ParosNews Comments

του Αλκίνοου Ιωαννίδη "Η καρδιά μου αγκαλιά με τις αδερφές και τους αδερφούς μου στην Τέχνη. Αυτά τα ψώνια, οι χασομέρηδες, οι αχαΐρευτοι, οι αιθεροβάμονες, οι εξώλης και προώλης, αυτοί οι ιερείς της ανθρωπιάς και της αγάπης, παντοδύναμοι και ευάλωτοι, ανασφαλείς και ατρόμητοι, αυτοί πληρώνουν εκ μέρους όλων μας το πανάκριβο τίμημα για έναν κόσμο λιγότερο μάταιο. Όχι μόνο οι διάσημοι και οι «πετυχημένοι». Μα κυρίως όσες και όσοι παλεύουν να βγάλουν την κάθε μέρα, χωρίς χρήματα για το νοίκι αλλά με πίστη, με όνειρο, με ευθύνη, με ακούραστη, απλήρωτη εργασία. Χωρίς εγγυήσεις, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, χωρίς στήριξη, χωρίς επιβράβευση. Ανυπεράσπιστοι, φτωχοί, απαξιωμένοι και κυνηγημένοι από ένα κράτος-εχθρό κάθε σπίθας που μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι του, κρατάνε, χρόνια τώρα, κάτι ζωντανό και πολύτιμο σε μια χώρα που βουλιάζει. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, φωτογράφοι, κινηματογραφιστές, εικαστικοί, συγγραφείς, ποιητές. Άνθρωποι που σκύβουν πάνω στη λέξη, στη νότα, στην κίνηση, στη λε

Συμπολίτης μας έθεσε σε μας το ερώτημα: Πως ορίζεται η ανεξαρτησία ενός δημοτικού συνδυασμού ή ενός δημάρχου; Του απαντάμε: Ανεξάρτητος συνδυασμός και ανεξάρτητος δήμαρχος είναι αυτοί που αποφασίζουν περί του πρακτέου, χωρίς να υφίστανται έξωθεν επιρροές. Τα ζητήματα είναι πολλά, που έρχονται για συζήτηση και λήψη απόφασης στο δημοτικό συμβούλιο. Υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα που συγκρούονται και προσπαθούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις του. Υπάρχουν καταπατήσεις δημοτικών χώρων, που ο δήμαρχος ή το δημοτικό Συμβούλιο καλούνται να τους υπερασπιστούν και υπάρχουν άλλες περιπτώσεις, που δεν φτάνουν στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά τις διαχειρίζεται ο ίδιος ο δήμαρχος. Εάν ο δήμαρχος και η παράταξή του λειτουργούν αξιοκρατικά, με διαφάνεια και με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα του δήμου, τότε πράγματι δεν υπάρχει εξάρτηση. Η δημοτική αρχή είναι ανεξάρτητη και υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Εάν όμως, λόγω προεκλογικών δεσμεύσεων, εξυπηρετούνται ψηφοφόροι με τα λεγόμενα ρουσφέτια, σε βάρος της α

Η ιστορία του Σχεδόν όσοι γατόφιλοι έχω γνωρίσει, έχουν παρακολουθήσει την ιστορία του Bob του γάτου, από το βιβλίο-μπεστ σέλερ και από το κινηματογραφικό έργο “A street cat named Bob”. Δυστυχώς ο Bob δεν είναι πια μαζί μας. Βλέπετε, πέθανε από μια αιτία που έχει στείλει στον θάνατο χιλιάδες γατιά – τη σύγκρουση με αμάξι. Στις 15 Ιούνη του 2020 και αφού αγνοούνταν 2 μέρες, βρέθηκε νεκρός από αιμάτωμα στο κεφάλι, μετά από χτύπημα με αμάξι. Τότε ήταν τουλάχιστον 14 χρονών! Την άνοιξη του 2007, ο 28χρονος Τζέιμς Μπόουεν μπήκε σε ένα πρόγραμμα μεθαδόνης, ενώ ζούσε ζητιανεύοντας. Παράλληλα, βρήκε ένα σπίτι από ένα πρόγραμμα στέγασης αστέγων στο Τότεναμ, στο Λονδίνο. Μια βραδιά, καθώς γυρνούσε σπίτι, βρήκε μια όμορφη τζίντζερ στον διάδρομο του κτιρίου που έμενε. Θεώρησε ότι ήταν κάποιου γείτονα, αλλά όταν την είδε και το επόμενο πρωί και το μεθεπόμενο, ο Τζέιμς άρχισε να ενδιαφέρεται γι’ αυτή και στη συνέχεια ανακάλυψε ότι δε φορούσε κολάρο ούτε είχε κάποιο τσιπ και ήταν ταλαιπωρημένη, με λε

Για ακόμη μία ημέρα οι εργάτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο προτεινόμενο νομοσχέδιο για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη. «Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι στο Παρίσι. Παντού στη Γαλλία, ο αριθμός των διαδηλωτών είναι ακόμη μεγαλύτερος από ό,τι στις 19 Ιανουαρίου. Ο Μακρόν πρέπει να υποχωρήσει!» δήλωσε ο βουλευτής Manuel Bompard. Ένα αρραγές κοινωνικό μέτωπο απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Μακρόν, που στόχο έχουν την φτωχοποίηση κι εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού. Από τον απεργιακό ξεσηκωμό, παρέλυσε η χώρα καθώς σημειώθηκαν διακοπές στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, οι δημόσιες συγκοινωνίες καθηλώθηκαν και σχολεία έκλεισαν. Μία ακόμη απόδειξη ότι χωρίς τους εργάτες, κανένα γρανάζι δεν γυρνά. Πηγή:  ROSA