Εθνικό συμφέρον και παραγωγή
Εθνικό συμφέρον και παραγωγή
Το εθνικό συμφέρον ταυτίζεται με το παραγωγικό είπε σε συνέντευξή του πριν χρόνια ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης. «Η χώρα μας διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορούν να στηρίξουν αυτό το εγχείρημα. Είναι, για παράδειγμα, η αλμύρα του Αιγαίου που συμβάλλει στην ποιότητα της τσιπούρας και του λαυρακιού, ο ήλιος και το ξηροθερμικό περιβάλλον μας που νοστιμεύει τα φρούτα και τα λαχανικά, την ελιά και τα προϊόντα της, τα κρασιά μας και γεμίζει με άρωμα τα αρωματικά φυτά μας, η απουσία βροχών τον Ιούνιο που κάνει τα εξαιρετικής ποιότητας σιτάρια και τα κριθάρια μπύρας και η ποικιλότητα των τροφών στα βοσκοτόπια ή τα τριφύλλια μας που δίνουν το εξαιρετικό αιγοπρόβειο κρέας και τη φέτα και ο κάμπος με τις μεγάλες αποδόσεις ποιοτικού βάμβακος». Η εγκατάλειψη της παραγωγικής δραστηριότητας αποτελεί μια από τις σοβαρές αιτίες που φτάσαμε ως εδώ. Αυτά τα περί συγκριτικών πλεονεκτημάτων τα είχαμε ακούσει και παλιότερα, η παραγωγή όμως εγκαταλείφθηκε και το εμπόριο τα ξεπέρασε όλα. Μιλούμε για τον τουρισμό και τους ξένους που έρχονται και καταλήξαμε στο σημείο να φέρνουμε απ’ την πατρίδα τους προϊόντα να τους ταΐσουμε. Οι πολιτικοί δεν ξέρουμε πόσο θα προχωρήσουν στην ενθάρρυνση και επανεκκίνηση της παραγωγικής δραστηριότητας στη χώρα μας. Οι πολίτες όμως πρέπει να το τολμήσουν και να μη στηρίζονται αποκλειστικά στη βοήθεια της πολιτικής. Αυτό θα είναι μια νέα πολιτική, πέρα απ’ τη τρέχουσα που μας οδήγησε σε ναυάγιο.
Χρίστος Γεωργούσης
