Παριανές υποκειμενικότητες

Μας έρχονται συνεχώς πληροφορίες για συμμετοχή κυρίως νέων, οι οποίοι στελεχώνουν το ψηφοδέλτιο του επάρχου Κώστα Μπιζά. Αν όντως έτσι συμβαίνει, τότε η Πάρος μπορεί να ελπίζει. Οι νέες και οι νέοι μας, και αναφερόμαστε σε συμπατριώτες μας που είναι ήδη σε παραγωγική ηλικία, προφανώς έχουν αντιληφθεί τον ολισθηρό δρόμο που έχει εισέλθει το νησί και που τους αφορά άμεσα. Γιατί όταν μιλάμε για ανάπτυξη, δεν εννοούμε την ισοπέδωση των πάντων, όπως την αντιλαμβάνονται τα μεγάλα συμφέροντα που πάτησαν πόδι στο νησί. Δεν είναι μόνο η καταστροφή του φυσικού πλούτου του νησιού που συντελείται με γρήγορους ρυθμούς. Το ζήτημα έχει και κοινωνικές διαστάσεις, αφού σταδιακά οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα συρρικνώνονται και ο ντόπιος πληθυσμός θα μετατρέπεται σε υπηρετικό προσωπικό τους. Το μηνιαίο ενοίκιο των 20.500 ευρώ με το οποίο ο δήμος νοίκιασε το δημοτικό ακίνητο του λιμανιού, προσφέρεται για σοβαρό προβληματισμό, ακόμα και για όσους δεν γνωρίζουν από οικονομικές αναλύσεις. Το τουριστι

  ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ (20-5-2021) Ήταν μια μεγάλη περιοχή με λιβάδια, πεδιάδες, ευωδιαστά φρουτόδεντρα, άγρια βότανα που μοσχομύριζαν. Η περιοχή αυτή ανήκε σε ορισμένους κτηματάρχες. Κτηματοφύλακες τους έλεγαν στην πιάτσα. Μέσα σε πολλές δεκαετίες, αυτή η θεάρεστη περιοχή ανήκε σε δύο ως τέσσερις ανθρώπους. Ο ανώτερος αριθμός κατόχων γης είχε φτάσει κάποτε στους εννιά. Σε κάθε κτηματοφύλακα ανήκε ένα μερίδιο γης, μια «επικράτεια», όπως έλεγαν πάλι στην πιάτσα. Οι κτηματοφύλακες ήταν οι αφέντες του τόπου, όπως οι παλιοί τσιφλικάδες. Υπήκοοί τους ήταν σκυλιά. Κάθε λογής σκυλιά και ράτσες: κυνηγόσκυλα, μπουλντόγκ, μπόξερ, σέτερ, πεκινουά, τσιχουάουα, ροτβάιλερ, κανίς, γκριφόν, λυκόσκυλα κ.λπ. Οι κτηματοφύλακες ενδιαφέρονταν ο καθένας να διαφεντέψει όλο αυτόν τον υπέροχο τόπο για τον εαυτό του. Και να κυριαρχήσει πάνω στα σκυλιά. Κάθε αύξηση του μεριδίου επικράτειας ήταν ο στόχος. Και η κατοχή όλης της επικράτειας ο ευκταίος προορισμός Ο κάθε κτηματοφύλακας, ανάλογα με την ισχύ του είχε δυ

  Η ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ (13-11-2022)   Κάποτε στον 21 ο αιώνα η Νέα Ομιλία έγινε δόγμα. Το μότο της ήταν: "όσο πιο λίγα γνωρίζετε, τόσο πιο πολλά να λέτε". Στα σχολεία προσαρμόστηκε το εκπαιδευτικό σύστημα. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές προέτρεπαν τα παιδιά να μη φοβούνται και να λένε τη γνώμη τους. Ακόμα, και αν η γνώμη τους δεν εδράζεται σε επιχειρήματα, πρέπει να τη λένε. Οι διαφημίσεις κατέκλυζαν τους χώρους, την τηλεόραση και την κοινωνική ζωή: «Έχεις μια γνώμη και δεν τη λες; Χάνεις την ευκαιρία για ένα νέο, αποτελεσματικό και γρήγορο τηλέφωνο». «Πες τη γνώμη σου και κέρδισε κουπόνια για το σούπερ μάρκετ». «Άργησες να πεις τη γνώμη σου; Έχασες την σούπερ ευκαιρία κλήρωσης της εταιρίας μας.» Οι ειδικοί στα άρθρα των εφημερίδων και στα περιοδικά έγραφαν: Είναι η εποχή της γνώμης. Η πολιτική ορθότητα σήμερα είναι να λέμε πάντα τη γνώμη μας. Τα ατομικά δικαιώματα το επιβάλλουν αυτό. Σημασία δεν έχει το περιεχόμενο. Έχει η μορφή. Σημασία έχει να πείθετε ή να φαίνεστε αληθοφαν

Ο κύριος Άγγελος Πιτσικάλης στην ανακοίνωση ανεξαρτητοποίησης του από τη Λαϊκή Συσπείρωση, αναγνωρίζει ότι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αντιπαρατεθήκαμε στη δημοτική αρχή και δεν έχει να μας προσάψει ασυνέπεια λόγων και έργων για την τετραετία που διανύουμε, αλλά διαχωρίζει τη θέση του με επιχειρήματα που «ανακάλυψε» μετά από τρεισήμισι χρόνια, όπως αυτό των «κομματικών αγκυλώσεων». Όταν έρθει η ώρα, το κέντρο της πολιτικής καθοδήγησης που αναπαράγει κατ’ επανάληψη αυτές τις «ραφιναρισμένες» εκφράσεις του σύγχρονου σκοταδισμού, ποντάροντας σε συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας μας, θα πάρει τις απαντήσεις του. Δεν θα επιτρέψουμε όμως να στήσει τα πολιτικά του παιχνίδια στις πλάτες του παριανού λαού επιλέγοντας ως «εχθρό» και εμπόδιο των επιδιώξεων του τη Λαϊκή Συσπείρωση. Τώρα, δικαίωμα του οποιουδήποτε άρα και του κυρίου Πιτσικάλη να κάνει τις επιλογές του στα κοινά, για τις οποίες άλλωστε θα λογοδοτήσει σε αυτούς που τον επέλεξαν ή θα τον επιλέξουν. Είναι άλλο αυτό όμως και ά

Παίρνει σάρκα και οστά αυτό που εκφράσαμε την ευχή να συμβεί στο νησί. Να υπάρξει επιτέλους μια κίνηση, μια παράταξη, ένας δημοτικός συνδυασμός, απαλλαγμένος από κομματικές επιρροές με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον του νησιού. Σύμφωνα με πληροφορίες μας ήδη κυκλοφορεί μια διακήρυξη που υπογράφεται από συμπατριώτισσες και συμπατριώτες μας, οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, αλλά συμφωνούν με το περιεχόμενό της, που έχει ως σημείο αναφοράς αποκλειστικά και μόνο το νησί μας. Μαθαίνουμε, ότι σύντομα θα δοθεί στη δημοσιότητα και θα αποτελέσει τον καταστατικό χάρτη μιας δημοτικής παράταξης που, με ευθύνη και ενότητα, θα επιχειρήσει να δώσει λύση σε χρόνια προβλήματα της Πάρου. Πηγή:  ΠΑΡΟΣ Αλλαγή Πορείας

της Μυρσίνης Κάιλα, Τελείωσες το πανεπιστήμιο ενώ ο κόσμος όπως τον ήξερες έφτανε στο τέλος του, όπως έλεγε και το τραγούδι. Η κρίση τσάκιζε ανθρώπους γύρω σου, την οικογένεια που σε στήριζε όλα τα προηγούμενα χρόνια για να σπουδάσεις και να ‘φτιάξεις τη ζωή σου’, τις φίλες και τους φίλους που έλιωναν το κορμί τους ούτε για τα βασικά, αν ήταν από τους ‘τυχερούς’ που τουλάχιστον είχαν μια δουλειά. Εσύ ήσουν μάλλον μία από αυτούς: δουλειά στο δημόσιο σχολείο, πάνω σε κάτι που σπούδασες και μπορεί και να είχες διαλέξει, σταθερός μισθός έστω και για κάποιους μήνες. Αυτό ήταν το αφήγημα και έπρεπε να το πιστέψουμε και να πούμε και ευχαριστώ. Όμως εμείς θέλαμε ‘να χορέψουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία’, φταίει μάλλον που κάναμε και λίγη ποίηση στο σχολείο. Κι αν δεν ‘χορεύαμε’ πάντα, θέλαμε τουλάχιστον να πάμε κόντρα στην ελαστικοποιημένη ζωή, τη διαρκή επισφάλεια και την κατάργηση κάθε κατεκτημένου δικαιώματος. Ίσως γιατί φτιαχτήκαμε από εκείνες τις αντικειμενικές συνθήκες που παλεύουμε να

Του Νίκου Καραμάνου Ο δικός μου Νίκος Ξανθόπουλος ήταν ο κύριος Νίκος με το σπιτάκι στην Παιανία πίσω απ τα σημερινά κεντρικά διόδια της Αττικής Οδού. Ενας ευγενικός, καλοσυνάτος και σεμνός άνθρωπος που διαρκώς ταλαιπωρούσαμε κατά τη διάρκεια της κατασκευής του δρόμου, τις περισσότερες φορές χωρίς να το θέλουμε. Τι του κόβαμε το ρεύμα, τι του τρυπούσαμε το σωλήνα της ύδρευσης, τι κάναμε λάθος στη χάραξη των ορίων απαλλοτρίωσης. Εκείνος πάντα αντιμετώπιζε στωϊκά τα μαρτύρια στα οποία τον υποβάλλαμε. Γέμιζε ένα καλαθάκι με φρούτα από τον κήπο του κι ερχόταν στο εργοτάξιο να παραπονεθεί για την κάθε καινούργια ... συμφορά που του αποφέραμε με μια ευγένεια που σε έκανε να αισθάνεσαι άσχημα. Βέβαια, όπως καταλάβαμε, ο βαθύτερος λόγος που ερχόταν ήταν γιατί ήθελε παρέα. Ερχόταν για να μάθει πότε θα αποκατασταθεί η βλάβη στην κολώνα της ΔΕΗ και κατέληγε να κάθεται με τις ώρες στο γραφείο μας και να μας διηγείται ατέλειωτες ιστορίες από τις ταινίες. Και πώς να τον διώξεις για να δουλέψεις; &qu

Την τελευταία του πνοή άφησε την Κυριακή 22 Ιανουαρίου του 2023 ο ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος. Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934. Παιδί Ποντίων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Πέραν του αθλητισμού, λάτρευε το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ηθοποιός της σκηνής από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο. Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα. Στα τέλη του 2005 εκδίδει σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του “Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα” και διοργανώνει εμφανίσεις σε διάφορα μέρη ανά την Ελλάδα για την πρ

Ήταν το έτος 1938 όταν μια ομάδα ερευνητών του Χάρβαρντ ξεκίνησε μια μελέτη για να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα: Τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους; Στο μικροσκόπιο των ερευνητών μπήκαν αρχικά 724 άτομα - ήταν αγόρια από μη προνομιούχες οικογένειες της Βοστώνης και φοιτητές του ιδρύματος. Στη συνέχεια προστέθηκαν οι σύζυγοί τους, κατόπιν τα παιδιά τους, μετά τα εγγόνια τους. Οι ερευνητές του Χάρβαρντ ενσωμάτωσαν τελικά στη μελέτη τους 1300 απογόνους που προέρχονταν από την αρχική ομάδα. Ανά τακτά διαστήματα, συγκέντρωναν πληροφορίες για τους συμμετέχοντες που ξεκινούσε από την οικονομική τους κατάσταση και την επαγγελματική τους ανέλιξη για να φτάσει έως την υγεία τους. Ήταν άνθρωποι που παντρεύονταν και χώριζαν, γνώριζαν επιτυχίες και αποτυχίες, γίνονταν γονείς ή έμεναν άκληροι, αποκτούσαν πλούτο ή ζούσαν σε συνθήκες οικονομικής στενότητας. Στη μακροβιότερη μελέτη στην ιστορία, το συμπέρασμα στο τέλος ήταν ένα: Το «κλειδί» της ανθρώπινης ευτυχίας είναι οι καλές διαπροσωπικές σχ