Παριανές υποκειμενικότητες

       Στην τελική ευθεία λοιπόν οι δημοτικές εκλογές.......   Ομιλίες, κινητικότητα, συζητήσεις, αντιπαραθέσεις, προβληματισμός.   Και πάντα η ίδια γνωστή τακτική που χαρακτηρίζει τις εκλογές και “διαιρεί” τους πολίτες…   Κάποιοι υποψήφιοι κατηγορούν τους άλλους υποψηφίους, για το τι θεωρούν ότι δεν έκαναν ή και δεν θα κάνουν! ……… ενώ ο κόσμος περιμένει να ακούσει τι θα κάνουν οι ίδιοι.     Προσωπικά επειδή με απογοητεύουν αυτές οι τακτικές αποχωρώ από αυτές τις ομιλίες.     Στερούνται αξιοπρέπειας και υποβαθμίζουν την κριτική μου σκέψη και αντίληψη.   Από την άλλη … οι ζωντανές τοποθετήσεις, όπου διατυπώνονται τα σχέδια, το πρόγραμμα, η πρόθεση ! Και μάλιστα χωρίς να διαβάλλουν κανέναν για να σταθούν όρθιοι.     Και εκεί λοιπόν λέμε ΝΑΙ! Λέμε ΝΑΙ σε μια Πάρο με Ευθύνη και Ενότητα! Λέμε ΝΑΙ σε εκπροσώπους που επιτρέπουμε με την ψήφο μας να χαράξουν το μέλλον του νησιού! Να ακουμπήσουν τις ζωές μας.     …Και έχουμε και τα social που πολλές φορές κατευθύνο

  Η πλημμελής πληροφόρηση οδηγεί σε στρεβλά συμπεράσματα.   Άσχετα με το τι πιστεύεται γενικότερα για τους ιδιώτες επιχειρηματίες, πάντοτε υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών περί του πως εφαρμόζουν το πρόγραμμά τους υπέρ ή κατά των εργαζομένων και προς όφελος ή ζημία των πολιτών.   Δεν ενστερνίζομαι την άποψη ότι οι ιδιώτες ανήκουν απαραίτητα σε συγκεκριμένες πολιτικές πτέρυγες. Αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περί τις 300.000    https://www.taxheaven.gr/news/33224/h-aktinografia-twn-ergazomenwn-sthn-ellada-poses-einai-oi-amoibes-se-poio-tomea-ergazontai-oi-perissoteroi επιχειρήσεις, γίνεται αντιληπτό ότι οι περισσότεροι Έλληνες εργαζόμενοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.   Είναι παρωχημένη πλέον η άποψη ότι οι ιδιώτες είναι συντηρητικοί, δεξιοί και σκληροπυρηνικοί στη Διοίκηση.   Υπάρχουν πολλοί προοδευτικοί επιχειρηματίες που ανήκουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους και διοικούν δημοκρατικά τις επιχειρήσεις τους. Το “καινούριο” επιτυχημ

Πρόσφατα τέθηκαν κάποια ερωτήματα προς το εκλογικό Σώμα τα οποία, κατά τον συντάκτη τους, είναι ρητορικά και μάλιστα ως τέτοια θα απαντηθούν (;) τις επόμενες Κυριακές από τις κάλπες. Τα ερωτήματα που έθεσε ο εμπειρότατος και συμπαθέστατος «εκλογομάγειρας», κατά την άποψή μου, δεν είναι καθόλου ρητορικά και θα προσπαθήσω με την υποκειμενική μου πένα να τα απαντήσω «αντικειμενικά» (επειδή κάποιοι γελούν και κάποιοι άλλοι ξεκαρδίζονται, έβαλα την προηγούμενη λέξη σε εισαγωγικά). Πάμε σε κάποιες μικρές τοποθετήσεις του συντάκτη, στα ερωτήματα και βέβαια στις απαντήσεις: Τοποθέτηση Α: Στις δημοτικές εκλογές του ΄19 δημιουργήθηκε μια μεγάλη συσπείρωση με αίτημα την απομάκρυνση Κωβαίου από τη διοίκηση του δήμου μας. Στηρίξαμε τότε το πρόσωπο του Κώστα Ροκονίδα, ως το πλέον κατάλληλο γι’ αυτήν την προσπάθεια. Φτάσαμε στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιαμε. Έφταιξε το γαρύφαλλο; Δεν είναι δυνατόν, φίλτατε, στους τωρινούς καιρούς να ισχυριζόμαστε ότι ένα λουλούδι καθοδηγεί ώριμους και συν

Πέθανε σε ηλικία 90 ετών η μεγάλη κυρία του ελληνικού κινηματογράφου Μαίρη Χρονοπούλου, η οποία τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στον “Ευαγγελισμό” βαριά τραυματισμένη μετά από πτώση στο σπίτι της. Η σπουδαία ηθοποιός είχε αγαπηθεί από το κοινό μέσα από εμβληματικούς ρόλους που θα μείνουν για πάντα στη συλλογική συνείδηση όλων μας. Το ερμηνευτικό της ταλέντο κινήθηκε σε μια μεγάλη γκάμα από την κωμωδία, το μιούζικαλ, το δράμα στον παλιό και τον νεότερο κινηματογράφο ενώ συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα παραγωγών, σκηνοθετών και ηθοποιών. Τις δεκαετίες του 1960 και 1970 ξεχώρισε ως μία από τις πιο δημοφιλείς και σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιούς, συνέχισε όμως την καριέρα της και αργότερα, με πιο σημαντικούς σταθμούς τη συμμετοχή της σε ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου και του Κώστα Βρεττάκου. Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε το 1933 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συν

Γράφει ο  Giorgos Kyriazis Πριν πολλά χρόνια, χειμώνας ήταν, ήμουν έξω από τον Αρχίλοχο στο διάλειμμα μιας ταινίας τότε που οι άνθρωποι κάπνιζαν, έπιναν και φλέρταραν, δεν τα συσχετίζω. Φορούσα ένα μάλλινο ζεστό παλτό ανοιχτόχρωμο. Απέναντι μου στεκόταν ο Κώστας Γουζέλης φορώντας ένα ωραιότερο σκουρόχρωμο παλτό. Πιάσαμε μια μικρή κουβέντα και μου έβαλε στο μυαλό την εξής ατάκα: «το παλτό δεν είναι ρούχο είναι σπίτι Γιώργο, σπίτι». Που το πάω; Ποιά είναι τα σπίτια μας σε αυτήν την παλιοζωή; Μάλλον είναι λίγα σαν τους μεγάλους έρωτες. Όταν αισθάνομαι πολύ έντονα, σταθερά, χωρίς να χάνω τον εαυτό μου, την προσωπικότητά μου, εκεί που καταθέτω την πραμάτεια μου με ειλικρίνεια χωρίς να περιμένω ρέστα, εκεί που είμαι αθέατος και όλοι με βλέπουν. Η αφοσίωση σε κάτι είναι ένα σπίτι, οι άνθρωποί μας, οι ρίζες μας, εκεί που αναπαύεσαι ή δραστηριοποιείσαι, που βρίσκεις θεραπεία και μοιράζεσαι αγάπη. Μπορεί στα στενά αλλά και στα απέραντα, στις τέχνες, στη θρησκεία, στον εαυτό μας και σίγουρα στο σ

Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές του 2019 , υποστηρικτής της Λαϊκής Συσπείρωσης , προκειμένου να «προτρέψει» τους πολίτες να ψηφίσουν τον Κώστα Ροκονίδα , χρησιμοποιούσε το παρακάτω πειστικότατο επιχείρημα: Όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα και χρειάζεσαι γιατρό , θα προσπαθήσεις να βρεις τον καλύτερο , χωρίς να σε νοιάζει αν αυτός είναι δεξιός , κεντρώος ή αριστερός . Και ο καλύτερος φυσικά και τότε , ήταν ο Ροκονίδας. Πριν από λίγες μέρες , σε μία συγκέντρωση στην Παροικιά , ένας άλλος υποστηρικτής , ανέφερε αυτό που είχε πει ένας κινέζος σοφός ηγέτης: Δεν έχει σημασία τι χρώμα θα είναι ο γάτος , αρκεί να πιάνει ποντίκια. Εμείς λοιπόν έχουμε σήμερα τρείς γάτους. Μόνο ο ένας πιάνει ποντίκια. Σύμφωνα με την «Αριστοτελική» λογική τα πράγματα είναι απλά. Ή θα βγάλουμε τον «κόκκινο» γάτο , ή θα μάθουμε να ζούμε με τα ποντίκια. Τόσο απλά !!! ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ  

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για τις ενέργειες του Δήμου Πάρου για την ευζωία των αδέσποτων Ο Δήμος Πάρου δίνει πολύ μεγάλη σημασία στο ζήτημα της υγείας και φροντίδας των αδέσποτων ζώων συντροφιάς και είναι γενικά ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα που αφορούν την προστασία και ευζωία όλων των ζώων που ζουν μαζί μας στο νησί της Πάρου. Από την ανάληψη των καθηκόντων της μέχρι σήμερα, το ποσό για την ευζωία, την περίθαλψη και την παροχή κτηνιατρικών υπηρεσιών στα αδέσποτα ζώα έχει πολλαπλασιαστεί. Το ετήσιο πρόγραμμα αδέσποτων ζώων περιλαμβάνει κτηνιατρικές υπηρεσίες όπως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στείρωση, εμβολιασμό, ηλεκτρονική σήμανση κ.α. με προϋπολογισμένες δαπάνες τα τελευταία χρόνια να κυμαίνονται γύρω στις 37.000 €, ενώ όταν παραλάβαμε την Δημαρχία το αντίστοιχο ποσό ήταν μόλις 13.000 €. Παράλληλα όμως κάθε χρόνο διαθέτουμε ένα επιπλέον ποσό για την προμήθεια φαρμάκων και ζωοτροφών, εξοπλισμού και αναλωσίμων υλικών όπως κλουβιών μεταφορών, σκυλόσπιτων, ποτίστρες, ταΐστρες, σ

Γράφει ο  Giorgos Kyriazis Η είσοδος στη στοά αθέατη και η κάθοδος δυσπρόσιτη. Οι κόρες των ματιών προσπαθούν να προσαρμοστούν και μετά από λίγο αποτυγχάνουν. Στο απόλυτο σκοτάδι με ένα κερί στα χέρια και ένα φακό στην τσέπη. Στη σιωπή μερικές αραιές και βαριές σταγόνες ακούγονται. Προχωράμε προσεχτικά, αργά να μην ενοχλήσουμε τα αγέννητα αγάλματα από τον αιώνιο ύπνο τους. Ενσωματωμένα στο ανέγγιχτο μάρμαρο που χτυπάει αθόρυβα η καρδιά του βουνού. Στις φλέβες του βουνού αντί για αίμα κυκλοφορεί αέρας αρκετός για να ανασαίνουμε. Επικρατεί ηρεμία, γαλήνη και δροσιά. Η ασύλητη πέτρα ειναι τυφλή στο σκοτάδι, μόνη μαζί με άλλες. Λυχνίτης ατόφιος με αδιατάραχτη συνοχή των κρυστάλλων του, λεπτόκοκκος, παραλαγμένος με χώμα, αθέατος, αρωματισμένος με τη φρεσκάδα του αγέραστου χρόνου. Η σάρκα του, σάρκα της Αφροδίτης της Μήλου, φτιαγμένη από το υλικό των αρχαίων θεών που πρώτα αναστήθηκαν και μετά έζησαν. Αγέννητα και γεννημένα μάρμαρα συγκατοικούσαν στο σώμα του βουνού, τέκνα της αρχής και του

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η Ο Δήμος Πάρου ως σταθερός υποστηριχτής του Πολιτισμού, της Θεατρικής και Κινηματογραφικής τέχνης καθώς και της ανάδειξης της πολύτιμης ιστορίας του τόπου μας σας ενημερώνει ότι η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος υπό την αιγίδα του καλεί τους πολίτες της Πάρου για τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό με τίτλο «ΤΟΠΟΛΑΤΡΕΙΑ, Μια ιστορία για τον αγαπημένο σας τόπο» Εάν μπορείτε σε μία έως δύο σελίδες να πείσετε μια κριτική επιτροπή ότι η δική σας ιδέα/πρόταση προβάλλει πειστικότερα, καλλίτερα και εντυπωσιακότερα τον αγαπημένο σας τόπο τότε έχετε πολλές πιθανότητες να σας ζητηθεί να γράψετε το σενάριο ενός promo (διαφημιστικό έως 3 λεπτά) που θα γυρισθεί σε παραγωγή της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Θέματα πρωτότυπα, ιδιαίτερα, που θα παρουσιάσετε ως ιστορία (από 1 έως 2 σελίδες το πολύ) του πιο αγαπημένου σας τόπου. ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ Ο τόπος, δηλαδή οι φυσικές ομορφιές του, τα μνημεία του και η ιστορία του, τα λαογραφικά του στοιχεία, και οτιδήποτε θα μπορούσε να κινήσει το ενδ

Θρήνος στο ελληνικό μπάσκετ, καθώς έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ιωαννίδης, σε ηλικία 78 ετών. Ας θυμηθούμε κάποιες μοναδικές στιγμές... Στο πένθος βυθίστηκε το ελληνικό μπάσκετ, καθώς έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ιωαννίδης σε ηλικία 78 ετών. Γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου του 1945 στη Θεσσαλονίκη, ο «Ξανθός» συνέδεσε την μπασκετική του καριέρα ως αθλητής αποκλειστικά με τον Άρη, στον οποίο αγωνίστηκε από το 1959 μέχρι το 1978. Ως προπονητής, ο Γιάννης Ιωαννίδης συγκαταλέγεται στους κορυφαίους της Ελλάδας, κατακτώντας συνολικά 12 πρωταθλήματα και έξι Κύπελλα. Η πρώτη του δουλειά ως προπονητής ήταν στον πάγκο του Άρη τη σεζόν 1978-79, ενώ τα επόμενα δύο χρόνια εργάστηκε στον Γ.Σ. Λάρισας. Το 1982 επέστρεψε στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, παραμένοντας μέχρι το 1990. Από το 1991 μέχρι το 1996 μετακόμισε στον Πειραιά για λογαριασμό του Ολυμπιακού, ενώ την επόμενη διετία ήταν στην ΑΕΚ. Η σεζόν 1999/00 επέστρεψε στους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι αποτελέσαν και την τελευταία δουλειά σε σύλλογο. Από ‘κ