Αλώβητη η ολιγαρχία
Αλώβητη η ολιγαρχία
Από κείμενο της δημοσιογράφου Αγγελικής
Σπανού, δημοσιογράφου, παραθέτουμε μερικές γραμμές. «Από τότε που ξέσπασε η
κρίση, η κεντρική επιλογή του συστήματος εξουσίας ήταν να προστατευθούν οι
δομές του ελληνικού παρασιτικού καπιταλισμού, να διατηρηθούν τα μονοπώλια, να
μη θιγούν οι κανόνες στο μοίρασμα του παιχνιδιού που κρατιέται κλειστό και για
λίγους. Κεντρική επιλογή του συστήματος εξουσίας ήταν επίσης να μην πληγούν οι
μεγάλοι φοροφυγάδες, που έχουν βγάλει τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό. Βρήκαμε
τον έναν και μοναδικό ένοχο, τον ιδανικό ένοχο, που θα άρει τις αμαρτίες του
πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και
τη χρεοκοπία, την κοινωνική αδικία, τις οικονομικές ανισότητες και τη διαπλοκή.
Και λιθοβολώντας τον, θα ξεχαστούμε και θα ξεχάσουμε ότι αυτή τη στιγμή, όχι
πριν ή παλαιότερα, η μεγάλη φοροδιαφυγή οργιάζει ερήμην των αναμάρτητων». Ο
ένας ένοχος είναι ο Άκης ή ο Παπακωνσταντίνου, οι άλλοι πίσω τρίβουν τα χέρια,
καθώς μένει αλώβητος ο μηχανισμός του συστήματος εξουσίας και προστασίας της
ολιγαρχίας. Ένοχοι είναι στο ένα κόμμα , το άλλο, όχι το δικό μας. Ο Παπαντωνίου, ο Μαντέλης, ο Τσουκάτος ή αν κοιτάξουμε αλλού ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης που παρασύρθηκε. Εμείς είμαστε οι άλλοι, οι καλοί. Ξεχάσαμε τους ολιγάρχες της Ρωσίας, που έρχονται φουριόζοι να μάς αγοράσουν! Στην Κίνα τους μη έχοντες καθαρά χέρια, σαν αυτά του Λαδά της δικτατορίας, όταν τους πιάσουν τους εκτελούν. Πώς γίνεται να βάζουμε χέρι στην δημόσια περιουσία; Έλα ντε! Το χρήμα έχει τη δική του έλξη, το δικό του νόμο βαρύτητας και όλοι είμαστε επιρρεπείς. Δεν γίναμε άγγελοι και αυτό είναι μια από τις αιτίες της αποτυχίας των συστημάτων υπαρκτού σοσιαλισμού. Όχι ο μόνος. Η πραγματικότητα είναι ότι όλα μένουν ίδια, οι έλεγχοι λίγα αποδίδουν, ορατοί και αόρατοι
της δύναμης θα μείνουν όλοι στη θέση και τα προνόμιά τους. Στιγμιαίο το
έγκλημα, καθώς στα χρόνια της δικτατορίας. Πρέπει να βρούμε όμως τρόπους. Απαραίτητο είναι να σκεφτόμαστε με το μυαλό και όχι μόνο με τους φανατισμούς και τις προκαταλήψεις και το συναίσθημα. Εννοώ εμείς οι από κάτω, ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι πολίτες. Να μην θεωρούμε ότι αν όσοι υποστηρίζουμε θα λάβουν εξουσία, αυτομάτως θα έχουμε Παράδεισο και ανθρώπους αγίους. Γιατί αν δίδαξε κάτι το ΠΑΣΟΚ της αλλαγής δίδαξε αυτό. Οι πιο δυνατοί του σοσιαλισμού, υπουργοί, αξιωματούχοι σπουδαίοι, έβαλαν πρώτοι τα χέρια στο μέλι και συχνά δεν έπαιρναν μέτρα προφύλαξης, καθώς το σύστημα αυτά σχεδόν τα επιτρέπει και οι έλεγχοι είναι στα χαρτιά. Τους δικούς μας θα ψάξουμε; Αλλιώς πώς ο Άκης θα έκανε γάμο ένδοξο στα Παρίσια και δεν φοβήθηκε μην γεννήσει υποψίες;
Το κείμενο της Αγγελικής Σπανού είναι παλιό, αλλά τα όσα λέει ισχύουν και τώρα. Σήμερα δεν μιλούμε για φοροδιαφυγή που συνεχίζει να οργιάζει και οι αποδείξεις είναι πράγμα δυσεύρετο. Μόλις πέσουμε πάλι στην έρημο της πτώχευσης θα το ξανασυζητήσουμε.
Χρίστος Γεωργούσης
