ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ Ν’ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΕΝΑ ΤΡΑΙΝΟ
Και ποτέ δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να παρακολουθώ, για ώρα, τις κυκλικές διαδρομές τους στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων, παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς.
Το γιατί τα τραίνα συνδέονται μ’ αυτή την εποχή, επίσης δεν το κατάλαβα ποτέ.
Ίσως να είναι μέρος της αυταπάτης των ημερών, όπως οι ευχές, οι συμβάσεις των εναγκαλισμών και το κατά συνθήκη κέφι.
Οι μικρές γιορτiνές λοκομοτίβες έχουν συνήθως χρώμα κόκκινο.
Ίσως το χρώμα να δηλώνει το πάθος του κατασκευαστή για τα τραίνα, ίσως να ταιριάζει με τη στολή του Άη Βασίλη, όπως τον εμπνεύστηκε η Coca Cola και με τα κόκκινα άνθη του καθιερωμένου Αλεξανδρινού ή ίσως πάλι να είναι το χρώμα που τραβά το βλέμμα το μικρών παιδιών, όπως το πανί του ταυρομάχου σέρνει τον ταύρο απ’ τα κέρατα.
Όπως και να ’χει, είναι όμορφες οι μικρές κόκκινες αμαξοστοιχίες και σε κάθε περίπτωση δεν θυμίζουν σε τίποτα τα μεγάλα μαύρα τραίνα που κουβαλούσαν Εβραίους στο Νταχάου ή κακοπαθημένους πρόσφυγες όλων των εποχών.
Οι μικρές κυκλικές διαδρομές τους είναι, υποθέτω, θέμα λειτουργικής προσαρμογής στο χώρο της βιτρίνας, για να χωράνε και οι Πινόκιο, τα μολυβένια στρατιωτάκια και οι ανορεξικές Μπάρμπι και να μπορεί να τροχιοδρομεί στο τραπέζι της κουζίνας ή κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο μικρό καθιστικό.
Μπορεί πάλι ο κατασκευαστής να θέλει να υποδηλώσει το κυκλικό γύρισμα του χρόνου. 365 μέρες σε 360 μοίρες, πάνω στις ίδιες προβλέψιμες ράγες και στα ίδια μικρά τούνελ. Έχει κι αυτή η ερμηνεία τη γοητεία της. Μικρές αδιατάρακτες, προβλέψιμες διαδρομές, χωρίς εκτροχιασμούς. Και προπάντων μακριά η σκέψη από τα μεγάλα μαύρα τρένα.
Με τον καιρό, κι επειδή τα μικρά κόκκινα τραίνα ξέμειναν στα απωθημένα, περιορίστηκα στο ρόλο του επιβάτη των τραίνων που διασχίζουν την πόλη, ή κινούνται στα έγκατά της, δίχως καν την ομορφιά των κινούμενων τοπίων.
Ευτυχώς υπάρχει ακόμη ένα τραίνο, που μπορεί να κινείται, ασφυκτιώντας, ανάμεσα σε τσιμεντένιους όγκους, πάνω από άχαρες ανισόπεδες διαβάσεις, μέσα από λερούς σταθμούς γεμάτους αγανακτισμένα γκράφιτι, έχει όμως το μεγάλο πλεονέκτημα, το τραίνο αυτό να φτάνει μέχρι τον ανεμπόδιστο ουρανό και τη μεγάλη θάλασσα.
Πηγή: Νίνα Γεωργιάδου
